مقدمه: آسیب طناب نخاعی (SCI) با افزایش التهاب در بافت نخاعی فرد آسیب دیده همراه است. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی همراه با مکمل‌گیری رزوراترول بر سطح IL-۱β و IL-۱۰ نخاعی در موش‌های مبتلا به SCI بود.
روش بررسی: روش بررسی: تعداد ۴۵ سر رت نر نژاد ویستار با سن هشت هفته در ۵ گروه شامل سالم، کنترل، رزوراترول، تمرین و رزوراترول+تمرین قرار داده شدند. آسیب نخاعی با انداختن وزنه ده گرمی از ارتفاع ۲۵ میلیمتری بر روی نخاع در قطعه T۱۰ ایجاد گردید. مکمل رزوراترول با دوز ۱۰ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم به‌صورت درون صفاقی و روزانه تزریق شد. تمرین هوازی به‌کمک سیستم حمایت وزن، به مدت ۴ هفته، هر جلسه ۵۸ دقیقه و با شدت ۲۰ متر در دقیقه انجام شد. سطح IL-۱β و IL-۱۰ نخاعی به روش الایزا اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی LSD با استفاده از نرم‌افزار version ۱۶ SPSS تحلیل شد. سطح معناداری ۰/۰۵>p در نظر گرفته شد.
نتایج: سطح IL-۱β نخاعی در گروه کنترل نسبت به گروه سالم به‌طور معناداری بالاتر بود (۰/۰۰۵=p). سطح این شاخص در گروه‌های مکمل رزوراترول (۰/۰۱۱=p)، تمرین هوازی (۰/۰۰۲=p) و تمرین+مکمل (۰/۰۱۶=p) به‌طور معناداری نسبت به گروه کنترل پایین‌تر بود. سطح IL-۱۰ نخاعی در گروه کنترل نسبت به گروه سالم به‌طور معناداری پایین‌تر بود (۰/۰۱۱=p). سطح این شاخص در گروه‌های تمرین هوازی و تمرین هوازی+مکمل نسبت به گروه کنترل افزایش را نشان داد ولی از نظر آماری معنادار نبود (۰/۰۵<p).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد، تمرین هوازی در کنار مصرف رزوراترول می‌تواند تأثیرات مثبتی بر التهاب ناحیه آسیب دیده در اثر آسیب نخاعی داشته باشد و احتمالاً از آسیب‌های ثانویه و عوارض جانبی SCI در ناحیه آسیب دیده نخاع این بیماران جلوگیری نماید.
