مقدمه: در مطالعات به متیلاسیون FOXE۱ در سرطان کولورکتال پرداخته شده و از آن به‌عنوان یک بیومارکر تشخیصی نام برده شده است. در این مطالعه برای اولین بار ارتباط بیانی FOXE۱ و lncRNA PTCSC۲ در سرطان کولورکتال و هم‌چنین مقایسه الگوی بیانی آن‌ها در دو بافت سالم و توموری افراد بیمار مورد مطالعه قرار گرفت.
روش بررسی: در این تحقیق از ۴۰ نمونه بافت بیمار مبتلا به سرطان کولورکتال و ۴۰ بافت نرمال استفاده شد. سپس استخراج Total RNA و در ادامه سنتز cDNA صورت گرفت. سپس میزان رونوشت اختصاصی ژنهای lncRNA PTCSC۲ و FOXE۱ در دو بافت توموری و سالم مقایسه شد. نتایج حاصل به وسیله نرمافزار GraphPad Prism مورد تحلیل آماری قرار گرفت و جهت بررسی بیان lncRNA PTCSC۲ و FOXE۱ در گروه بیماران و سالم از آزمون T-test و نرمافزار پریزم استفاده شد و p کمتر از ۰/۰۵ به عنوان اختلاف معناداری در نظر گرفته شد.
نتایج: سطح بیان FOXE۱ به‌طور معنی‌داری در نمونههای توموری کاهش نشان داد (۰/۰۰۵=P) درحالیکه سطح بیان lncRNA PTCSC۲ در بافت توموری در مقایسه با بافت نرمال تغییر چشمگیری نداشت (۰/۶۵=P). به علاوه سطح بیان FOXE۱ و lncRNA PTCSC۲ ارتباط معناداری با پیشرفت بیماری و سن بیماران نشان نداد. نمودار ROC نشان داد که ژن FOXE۱ میتواند به عنوان یک متغیر مستقل به صورت نسبتاً مناسبی (۰/۰۳P=) میان دو گروه بافت سالم و بیمار مورد مطالعه تغییرات بیانی داشته باشد.
نتیجه‌گیری: با توجه نتایج این مطالعه، تغییرات بیان ژن FOXE۱ در نمونههای توموری کاهش چشمگیری داشت و در سرطان کولورکتال میتواند به عنوان یک بیوماکر برای تشخیص تومور مورد استفاده قرار گیرد.
