عبدالرحیم جمشیدزهی شه‌بخش، محمدجواد اصغری ابراهیم‌آباد، علی مشهدی، سیدهاشم دانش‌ثانی،
دوره ۲۴، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۵ )
مقدمه: افتادگی دریچه میترال یک سندرم قلبی است که با پیامدهای جسمی و روان‌شناختی قابل ملاحظه‌ای برای مبتلایان همراه است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری در کاهش نگرانی، اضطراب منتشر و حملۀ وحشت‌زدگی بیماران مبتلا افتادگی دریچه میترال انجام شد.
روش بررسی: روش تحقیق شبه آزمایشی و از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل است. ۱۶ نفر بیمار مبتلا به افتادگی دریچه میترال به تصادف در دو گروه آزمایش (۸ نفر) و کنترل (۸ نفر) قرار گرفتند. درمان شناختی رفتاری طی۱۰ جلسه و هفته‌ای دو بار با تأکید بر بازسازی شناختی، اصلاح تحریفات شناختی و آموزش تکنیک‌های رفتاری برای گروه آزمایش به کار گرفته شد. برای آزمودنی‌ها مقیاس نگرانی‌های سلامت اسپات و دوش (HCQ)، اضطراب منتشر(GAD- ۷) و پرسشنامه وحشت‌زدگی آلبانی به صورت پیش‌آزمون، پس‌آزمون انجام شد. سپس داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: نتایج نشان داد که نگرانی، اضطراب و حملات وحشت‌زدگی به طور معنی‌داری در گروه آزمایش کاهش یافته است
نتیجه‌گیری: درمان شناختی رفتاری در کاهش نگرانی، اضطراب و وحشت‌زدگی بیماران مبتلا به افتادگی دریچه میترال دارای کارایی قابل ملاحظه‌ای است؛ بنابراین توصیه می‌شود برای مبتلایان به پرولاپس دریچه میترال در کنار دارودرمانی از درمان شناختی رفتاری به عنوان درمان مکمل استفاده شود.
