۴ نتیجه برای کولیت
الله یار عرب مومنی، حمید محبی، فرهاد رحمانی نیا، احمد ریاسی، محمد مرندی،
دوره ۲۲، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: هر نوع پروتکل تمرینی آثار خاصی بر فیزیولوژی بدن دارد. با توجه به هدف از برنامه تمرینی و شرایط گروه‌های تحت تمرین لازم است برنامه خاصی در نظر گرفته شود. لذا، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تأثیر تمرین تناوبی بر ظرفیت اکسیداتیو و گلیکولیتیک عضلات اسکلتی موش‌های صحرایی نر پیر و جوان است.
روش بررسی: تعداد ۴۰ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار در دو گروه سنی پیر (میانگین سن و وزن به ترتیب ۲۷ ماه و ۳۱± ۳۸۹ گرم) و جوان (میانگین سن و وزن به ترتیب ۳ ماه و ۱۳± ۲۲۴ گرم) تهیه شده و به طور تصادفی به دو گروه شاهد (۱۰ = n) و تجربی (۱۰ = n) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل، ۴دقیقه دویدن و ۲ دقیقه استراحت فعال در۱۰ وهله تمرینی بود. سرعت دویدن در طول پروتکل به صورت فزاینده از ۱۸ به ۳۰ متر در دقیقه افزایش یافت. برنامه تمرینی هر جلسه به مدت ۶۰ دقیقه، ۶ روز در هفته و به مدت ۸ هفته انجام شد. موش‌ها ۲۴ ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی بیهوش شده و عضلات نعلی (SOL) و بازکننده طویل انگشتان پا (EDL) خارج گردید. و فعالیت آنزیم‌های سیترات سنتاز (CS) و لاکتات دهیدروژناز (LDH ) ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات با آزمون‌های تحلیل واریانس یک طرفه و تعقیبی توکی انجام شد.
نتایج: فعالیت آنزیم CS در گروه تجربی در عضله EDL و SOL در هر دو گروه سنی افزایش معنی‌داری داشت(۰۵/۰>p). همچنین اگر چه فعالیت LDH عضله EDL و SOL در گروه پیر تجربی نسبت به گروه پیر شاهد افزایش داشت، ولی این افزایش از نظر آماری معنی‌دار نبود. با این حال، فعالیت LDH در هر دو عضله EDL و SOL درگروه جوان تجربی افزایش معنی‌داری داشت(۰۵/۰>p).
نتیجه‌گیری: زمانی که هدف ما افزایش هم زمان ظرفیت اکسیداتیو و گلیکولیتیک است، پروتکل تمرینی اجرا شده در این مطالعه می‌تواند در سالمندی و جوانی مفید و سودمند باشد.
محمود نوری شادکام، فاطمه نقیبی فرد، مهرداد مستغاثی،
دوره ۲۳، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: انتروکولیت نکروزان (NEC) از علل شایع مرگ و میر نوزادان پره ماچور است. پره ماچوریتی و کلونیزاسیون غیرطبیعی باکتری‌ها نقش اصلی را در ایجاد NEC بازی می‌کند. مطالعات نشان داده است که تجویز پروبیوتیک‌ها خطر NEC و مرگ و میر را در نوزادان نارس کاهش می‌دهد. این مطالعه برای تعیین تأثیر پروبیوتیک در پیشگیری از انتروکولیت نوزادان نارس با وزن ۱۰۰۰ تا ۲۵۰۰ گرم با یک داروی ایرانی که مطالعه مشابهی بر روی آن صورت نگرفته است، انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی بود که به صورت تصادفی ساده و دوسوکور انجام شد. ۴۹ نوزاد نارس با سن حاملگی کمتر از ۳۶ هفته و وزن هنگام تولد ۲۵۰۰-۱۰۰۰ گرم بررسی شدند. نوزادان به صورت تصادفی در یکی از گروه‌های درمان یا کنترل وارد شدند. در گروه درمان، پروبیوتیک خوراکی تجویز گردید و در گروه کنترل، محلول نرمال سالین تجویز شد. در پایان مطالعه، زمان رسیدن به تغذیه کامل خوراکی، مدت زمان بستری، وزن زمان ترخیص، بروز و شدت NEC و میزان مرگ و میر بررسی شد.
نتایج: تفاوت آماری معنی‌داری از نظر علت بستری بین ۲ گروه دریافت‌کننده پروبیوتیک و پلاسبو وجود نداشت. میانگین زمان رسیدن به تغذیه کامل خوراکی در گروه دریافت‌کننده پرو بیوتیک کمتر از گروه دریافت‌کننده پلاسبو بود که این اختلاف معنی‌دار بود. میانگین زمان بستری در گروه دریافت‌کننده پروبیوتیک کمتر از گروه دریافت‌کننده پلاسبو بود که اختلاف معنی‌دار بود. در گروه دریافت‌کننده پرو بیوتیک، ۲۰% به NEC مبتلا شدند و در گروه دریافت‌کننده پلاسبو، ۷/۶۶% به NEC مبتلا شدند که این اختلاف نیز معنی‌دار بود.
نتیجه‌گیری: پرو بیوتیک‌ها در نوزادان نارس از ابتلا به انتروکولیت نکروزان پیشگیری کرده و زمان رسیدن به تغذیه کامل خوراکی و زمان بستری را هم کوتاه می‌کنند.
ملیحه حسن زاده، رویا سفرکار،
دوره ۳۲، شماره ۹ - ( ۹-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: کولیت اولسراتیو یا کولیت روده (کولیت زخمی یا کولیت اولسروز) یک بیماری نسبتاً شایع و طولانی‌مدت است که باعث التهاب در روده بزرگ می‌شود. این بیماری نوعی بیماری التهابی روده (IBD) و بسیار شبیه بیماری کرون است. روده بزرگ مواد مغذی را از غذاهای هضم نشده خارج کرده و مواد زائد را از طریق راست‌روده یا رکتوم و مقعد به شکل مدفوع دفع می‌کند. انسان‌ها در توالی ژنتیکی خود تقریباً یکسان هستند، اما تفاوت‌های اندک در DNA ما منجر به تنوع فنوتیپی فوق‌العاده‌ای در بین جمعیت بشر می‌شود. انواع اجتماعات میکروبی و ژن‌های آن‌ها (میکروبیوم) در بدن انسان وجود دارد که نقش اساسی در سلامتی و بیماری انسان دارند. مطالعات بسیاری ارتباط میان کولیت اولسراتیو و میکروبیوم انسان را نشان داده است.
نتیجه‌گیری: تغییرات در تنوع میکروبیوم می‌تواند یکی از دلایل مطرح در ایجاد بیماری کولیت زخمی باشد. بررسی ارتباط بین میکروبیوم و این کولیت زخمی می‌تواند پیشنهاددهنده روش‌های درمانی جدید مانند پیوند مدفوع باشد.
الهام گودرزی، ناصر هرزندی، سیامک مرادیان، مصطفی قادری، مصطفی حاجی ملاحسینی،
دوره ۳۲، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: ویروس نیل غربی (West Nile Virus) یک RNA ویروس پوشش‌دار، تک رشته‌ای، عضو خانواده Flaviviridae و عامل ایجاد بیماریهای مشترک بین انسان و دام می‌باشد. در این پژوهش ضمن بررسی حدود ۴۰ مقاله درباره تظاهرات چشمی ناشی از ویروس نیل غربی در سایت‌های Magiran ،Googlescholar ،SID و... به زبان‌های فارسی و انگلیسی یافته‌های مهم استخراج و پس از ارزیابی و مقایسه بیان گردیده است. در حالی‌که تب و بیماری عصبی و سایر تظاهرات سیستمیک عفونت ویروس نیل غربی شناخته‌شده‌ترین تظاهرات بالینی هستند، یافته‌های بالینی مرتبط با تظاهرات چشمی کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. شایع‌ترین ویژگی‌های چشمی گزارش شده عفونت عبارتند از ضایعات کوریورتینال پراکنده غیر اختصاصی و یا خطی، یووئیت قدامی، واسکولیت شبکیه، نوریت اپتیک و ویتریت. نیستاگموس، فلج عصب دور کننده، ادم دیسک بینایی، عدم وجود رفلکس قرنیه، تاری دید، مگس‌پران، قرمزی، نقص میدان بینایی و دوبینی نیز در مواردی گزارش شده است. علائم چشمی عفونت نیل غربی عموماً خود محدود شونده هستند.
نتیجه‌گیری: این واقعیت که تظاهرات چشمی مرتبط با عفونت نیل غربی به تازگی شناسایی شده است، پیش‌‌آگهی طولانی‌مدت در بیماران را دشوار می‌کند. با این‌حال، اکثر بیمارانی که با کوریورتینیت مراجعه می‌کنند، با گذشت زمان بهبود می‌یابند و حدت بینایی آن‌ها پس از چند ماه به حالت اولیه باز می‌گردد. بنابراین ماهیت خودمحدود شونده علائم ناشی از عفونت ویروس نیل غربی در تشخیص افتراقی موارد درگیری و اتخاذ شیوه درست در مداخلات درمانی حائز اهمیت می‌باشد.
