مهوش جعفری، سید همایون صدرایی، غلامرضا کاکا، زهرا عبدی، رضا رضایی، مریم صالحی،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: خردل گوگردی از عوامل آلکیله کننده است که تشکیل رادیکال‌های آزاد را افزایش می‌دهد. هدف از این مطالعه بررسی نقش حفاظتی و درمانی داروهای هگزامتیلن تترآمین (HMT) و N– استیل سیستئین (NAC) در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از خردل گوگردی در سرم موش صحرایی است.
روش بررسی: در مطالعه تجربی حاضر، موش‌های صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به ۸ گروه تقسیم شدند. گروه کنترل، گروه خردل گوگردی (mg/kg۵/۰% به صورت داخل تراشه‌ای تنها یک بار)، گروه HMT (mg/kg۵/۷)، گروه NAC (mg/kg۵/۰)، گروه HMT– خردل، گروه NAC– خردل، گروه خردل- HMT و گروه خردل- NAC. داروهای HMT و NAC یک ساعت قبل و بعد از دریافت خردل به مدت ۱۴ روز به صورت داخل صفاقی تزریق شد. بعد از ۱۴ روز، موش‌ها توسط اتر بیهوش و خون از قلب حیوانات گرفته و سرم تهیه گردید. سپس فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST)، غلظت‌های گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدئید (MDA) توسط روش‌های بیوشیمیایی تعیین شدند.
نتایج: خردل باعث کاهش فعالیت آنزیم‌های SOD (۰۰۱/۰p<) و CAT (۰۵/۰p<) و غلظت GSH (۰۱/۰p<) سرم شده، در حالی که باعث افزایش فعالیت GST (۰۱/۰p<) و غلظت MDA (۰۱/۰p<) گردید. تجویز پیش درمانی و درمانی HMT وNAC باعث بهبود این پارامترهای بیوشیمیایی شد.
نتیجه‌گیری: خردل گوگردی باعث القا استرس اکسیداتیو در سرم موش صحرایی می‌شود. داروهای HMT و NAC قادرند استرس اکسیداتیو را کاهش دهند. نقش حفاظتی HMT در کاهش سمیت خردل گوگردی بیشتر از NAC است.
