ربابه طاهری پناه، زهره داوودی، عباس انتظاری، مریم السادات حسینی، ناهید خداکرمی،
دوره ۱۷، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: میزان پرولاکتین و B-HCG مایع واژن جهت تشخیص پارگی مشکوک کیسه‌آمنیوتیک بررسی می شود تا بتوان از بروز عوارض نوزادی و مادری پیشگیری نمود.
روش بررسی: در این ۲۱۱ بیمار حامله ۳۸- ۲۸ هفته مراجعه‌کننده به کلینیک مامایی بیمارستان امام حسین(ع) در سال ۱۳۸۶ مورد بررسی قرار گرفتند. در ابتدا با اسپکولوم، خروج مایع از دهانه رحم بررسی و تست فرن وتست نیترازین انجام شد. سپس نرمال‌سالین داخل واژن ریخته و پس از یک دقیقه ترشحات را برداشته و پرولاکتین و بتا-HCG اندازه‌گیری گردید. وجود دو فاکتور از سه معیارتست فرن، نیترازین و مشاهده آبریزش بعنوان پارگی مسجل کیسه‌آمنیوتیک تلقی شد. یافته‌ها با نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. آزمون ناپارامتری من‌ویتنی برای تفاوت بین دو گروه و منحنی ROC برای تعیین نقطه بحرانی استفاده گردید.
نتایج: ۱۳۲ بیمار در گروه پارگی کیسه‌آمنیوتیک و ۷۹ بیمار در گروه طبیعی و سالم قرار گرفتند. سن بیماران گروه مورد و کنترل
به ترتیب ۰۸/۶±۹۷/۲۶ و ۸۴/۴±۲۰/۲۶ سال بود که اختلاف معنی‌داری نداشت(۰۷۴/۰Pvalue=). پرولاکتین گروه
مورد mIU/ml۳۷۳۷±۸۷/۲۹۳۰ و در گروه کنترلmIU/ml ۱۲۰±۱۸/۲۳ بود(۰۰۰/۰Pvalue=). B-HCG گروه مورد mIU/ml۱۸۶۷±۷۸/۴۳۹ و گروه کنترل mIU/ml۳۰±۷۲/۱۷ بود. حساسیت و ویژگی پرولاکتین با نقطه بحرانی mIU/ml۰۰/۱۶ برابر ۴۱/۷۹ % و ۹۶% و در مورد B-HCG با نقطه بحرانی ۵/۱۲ برابر ۸۵/۶۹% و ۳۳/۶۹% بود.
نتیجه گیری: در موارد مشکوک مثل عفونت و خونریزی می‍توان با اندازه‌گیری پرولاکتین مایع واژن با حساسیت و ویژگی بالایی استفاده نمود. گرچه B-HCG نیز کمک‌کننده است ولی نسبت به پرولاکتین از حساسیت و ویژگی کمتری برخوردار است.
