۲ نتیجه برای مولتیپل میلوم
محمدرضا مرتضوی زاده، محمود کریمی، محمود اخوان تفتی، حسین سلیمانی صالح آبادی، محمدباقر اولیاء، ندا قرهی،
دوره ۱۷، شماره ۳ - ( ۴-۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: مولتیپل میلوما یک تکثیر بدخیم در پلاسماسل‌ها است که از یک کلون منفرد ایجاد می‌شود. تظاهرات آن به صورت درد استخوان یا شکستگی، نارسایی کلیه، استعداد به عفونت، کم خونی، هیپرکلسمی می‌باشد. سندرم هیپرویسکوزیته از تظاهرات نادر است. کرایوگلبولین‌ها، ایمونو گلبولین‌هایی هستند که در درجه حرارت کمتر از ۳۷ درجه سانتیگراد تمایل به رسوب دارند. کرایوگلبولینهای مونوکلونال معمولاً با یک اختلال هماتولوژیک مشخص همراه هستند و غالبا‌ً بدون علامتاند. دومین مورد مولتیپل میلوما با گانگرن هر چهار اندام را معرفی میکنیم.
معرفی بیمار: بیمارآقای ۷۷ ساله کشاورز که با یک سابقه ۲ هفته‌ای از سردی، دردناکی و تغییر رنگ انگشتان دست و پا مراجعه کرد که تا نیمه ساعد و نیمه ساق پاها پیشرفت داشت به همراه اروزیون‌های پوستی در پاها و نقاط تیره‌رنگ در لاله گوش و تغییر رنگ نوک بینی. در معاینه گانگرن در هر ۴ اندام به همراه ایسکمی در نوک بینی و لاله گوش داشت. در الکتروفورز پروتئین‌های سرم مونوکلونول گاموپاتی داشت. کرایوگلبولین بیمار مثبت بود و بررسی مغز استخوان انفیلتراسیون پلاسماسل‌های نئوپلاستیک داشت.
بیمار با تشخیص کرایوگلبولینمی در زمینه مولتیپل میلوما تحت درمان قرار گرفت.
آرپی مانوکیان، علی اکبر نجاتی صفا، کامران علی مقدم، احمدرضا شمشیری،
دوره ۱۸، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: پیوند مغز استخوان یکی از روشهای درمانی بسیاری از اختلالات خونی می باشد. در سالهای اخیر استفاده از روشهای پیوند سرپایی مغز استخوان افزایش چشمگیری داشته است. مطالعات حاکی از آن است که پیوند سرپایی مغز استخوان از فواید بسیاری برخوردار است. هدف از این مطالعه مقایسه کیفیت زندگی بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما پس از پیوند مغز استخوان سرپایی و بستری می باشد.
روش بررسی: این تحقیق یک مطالعه توصیفی از نوع مقایسه ای می باشد. کیفیت زندگی ۳۵ بیمار مبتلا به مولتیپل میلوما که تحت پیوند مغز استخوان قرار گرفته بودند (۲۰ بیمار سرپایی و ۱۵ بیمار بستری) مورد بررسی قرار گرفت. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه EORTC QLQ_C۳۰ استفاده گردید. پرسشنامه در سه مرحله قبل پیوند، ۴۵ و ۹۰ روز بعد پیوند تکمیل گردید. جهت تجزیه تحلیل داده ها از آمار توصیفی(میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (آزمون تی زوج و ANOVA اندازه های تکراری) استفاده شد.
نتایج: مقایسه کیفیت زندگی واحدهای سرپایی و بستری نشان داد که گروه سرپایی در بعضی از ابعاد: عملکرد کلی، علایم بالینی کلی، عملکرد جسمی، تهوع و استفراغ، خستگی، ایفای نقش و کاهش اشتها از کیفیت زندگی بهتری برخوردار بود. با گذشت ۹۰ روز از پیوند، کیفیت زندگی گروه بستری در ابعاد: عملکرد اجتماعی(۰۰۱/۰(P=، تنگی نفس(۰۵/۰(P=، اختلال خواب و (۰۰۱/۰P<) اسهال(۰۷/۰(P= افزایش معنی دارو یا تقریباً معنی داری داشته است.
نتیجه گیری: هرچند هر دو روش پیوند جهت ارتقای کیفیت زندگی محاسن خود را دارند ولی با توجه به بهتر بودن کیفیت زندگی گروه سرپایی در بعضی از ابعاد، روش پیوند سرپایی می تواند تأثیر بسزایی در ارتقاء کیفیت زندگی بیماران داشته باشد.
