محمد حسین توده زعیم، محمدرضا باقرصاد،
دوره ۱۲، شماره ۳ - ( ۷-۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: دو علت اصلی تنفس دهانی که باعث ایجاد اختلال جریان هوا از طریق بینی می‌شود عبارتند از: ۱- انسداد قدامی بینی که انسداد در مسیر حفره بینی میباشد. ۲- انسداد خلفی بینی (نازوفارینگس) که بزرگی ادنوئید و کاهش اندازه راه هوایی نازوفارینگس عامل اصلی آن میباشد. هدف از این مطالعه مقایسه معیارهای سفالومتری فضای بینی حلقی در دو گروه از افراد تنفس دهانی با انسداد قدامی (حفره بینی) و انسداد خلفی(فضای بینی حلقی) میباشد.
روش بررسی: این تحقیق که یک مطالعه توصیفی میباشد نمونه انتخاب شده شامل ۷۹ بیمار مبتلا به تنفس دهانی با گروه سنی۱۵-۷ سال در دو گروه انسداد قدامی و خلفی بینی بود. در گروه انسداد قدامی بینی ۴۰ بیمار تنفس دهانی با متوسط سنی ۹۷/۱۰ سال و در گروه انسداد خلفی بینی ۳۹ بیمار تنفس دهانی با متوسط سنی ۸۷/۱۰ سال قرار داشتند. افراد نمونه توسط ارتودنتیست معاینه کلینیکی شدند و نوع انسداد آنها توسط متخصص گوش، حلق و بینی تشخیص داده شد. از افراد فوق رادیوگرافی سفالومتری لترال در حالت اکلوژن سنتریک تهیه گردید. پس از انجام Tracing سفالومتری، ۸ متغیر اندازه‌گیری و پس از مشخص کردن میانگین و انحراف معیار، آزمون tانجام شد و سطح معنی‌داری مشخص گردید.
یافته‌ها: از متغیرهای اندازه‌گیری شده، میانگین متغیرهای pp ، Ad.pmp و Air area که نشان دهنده راه هوایی فضای بینی‌حلقی می‌باشند به‌طور معنی‌داری در گروه انسداد خلفی کاهش پیدا کرد. میانگین متغیرهای d و Np area که به ترتیب بیان‌گر عمق و مساحت استخوانی فضای بینی حلقی هستند در گروه انسداد خلفی افزایش معنی‌داری داشتند. میانگین متغیرهای h ، Ba.pmp و N.S.Ba که از شاخص‌های استخوانی فضای بینی حلقی می‌باشند در گروه انسداد خلفی به‌طور غیرمعنی‌داری افزایش پیدا کردند.
نتیجه گیری: در رادیوگرافی سفالومتری لترال، در گروه انسداد خلفی بینی در مقایسه با گروه انسداد قدامی بینی شاخص‌های راه هوایی نازوفارینگس کاهش و شاخص‌های استخوانی فضای نازوفارینگس افزایش می‌یابد.
قاسم کریمی، احمد رضائیان، شکوه تقی پور ظهیر، محمد امراللهی،
دوره ۱۵، شماره ۴ - ( ۱۰-۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: تانسیلکتومی با یا بدون آدنوئیدکتومی از شایع ترین اعمال جراحی است، لذا بحث در مورد ارزش بررسی پاتولوژیک نمونه‌های تانسیلکتومی و آدنوئیدکتومی درکودکانی که به علت آپنه انسدادی هنگام خواب و عفونتهای مکرر تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند ادامه دارد. علاوه براینکه بررسی روتین پاتولوژیک این نمونه ها هزینه‌های قابل توجهی را تحمیل می کند ، ولی نگرانی برای نادیده گرفتن موارد نادر و غیرمنتظره بدخیمی باعث شده است تا از نظر بالینی بررسی میکروسکوپی به طور قابل توجهی روی تمام نمونه‌های لوزه کامی و لوزه سوم در بسیاری از مراکز انجام گردد. در این میان لنفوما در جمعیت کودکان بیشترین نگرانی را در تشخیص پاتولوژیکی نمونه های تانسیل و آدنوئید ایجاد کرده است.
روش بررسی: این مطالعه از نوع Case control است که بر روی ۳۰۵ بیمار با سن ۱۶ سال و جوانتر که تحت تانسیلکتومی یا آدنوتانسیلکتومی بین سالهای ۱۳۸۲ تا ۱۳۸۶ در بیمارستان شهیدصدوقی یزد قرارگرفته بودند انجام گرفت. بیمارانی که برای بروز بدخیمی دارای فاکتور خطر بودند از مطالعه خارج شدند. بعداز برداشتن لوزه‌ها اندازه لوزه قبل از ارسال برای پاتولوژی بررسی شد و تشخیص قبل از عمل لوزه‌های کامی قرینه و غیرقرینه با تشخیص پاتولوژی پس از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج : از ۳۰۵ بیماری‌که که کاندید عمل بودند ۱۰۶ بیمار (۷۵/۳۴%) دارای غیرقرینگی لوزه‌های کامی بدون فاکتورهای بدخیمی بودند که تحت تانسیلکتومی یا آدنو تانسیلکتومی قرار گرفتند. در گروه غیرقرینه ، متوسط بیشترین طول لوزه ها در ۲/۹۶% درصد از موارد کاملاً مشابه بوده و در نسبت‌های بیشترین طول کمتر از ۲ و در محدوده (۶۷/۱-۱) قرارداشتند و نسبت حجم دو لوزه به یکدیگر نیز در ۴۵/۹۲% کمتر از ۲ و مابقی بزرگتر از ۳ بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات به دست آمده از دو گروه اختلاف آماری معنی‌داری را بین دو گروه در سن و جنس و اندیکاسیون جراحی و نوع عمل جراحی نشان نداد. بیشتر نمونه‌های بررسی شده از نظر هیستوپاتولوژی هیپرپلازی لنفوئیدی واکنشی را به میزان ۴۹/۵۸% برای لوزه های غیر قرینه و ۹/۵۴% را برای لوزه های قرینه نشان داد. هیچ نوع بدخیمی یا یافته پاتولوژیک غیرمعمولی در دو گروه مشاهده نشد.
نتیجه گیری : لوزه های کامی برداشته شده بااندیکاسیون تانسیلیت مزمن و تانسیلیت های مکرر و خرخرشبانه در بیمارانی که از نظر دیگر معاینات نرمال هستند ، ثانویه به هیپرپلازی خوش خیم یا فاکتورهای آناتومیکی می باشد. بنابراین ، وجود غیرقرینگی بدون فاکتورهای ظاهری مشکوک و علایم و نشانه‌های قابل توجه و بزرگی پیشرونده لوزه‌های کامی و‌آدنوپاتی همزمان و شرح حال بدخیمی
یا نقص ایمنی، مطرح کننده بدخیمی نمی‌باشد و ارزش تشخیصی ندارد.
