محمدحسین برادران‌فر، ابوالفضل ملاصادقی، زهرا جعفری،
دوره ۱۶، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۸۷ )
چکیده
مقدمه: نقص شنوایی به معنای عملکرد غیرطبیعی یا کاهش عملکرد شنوایی به دلیل وجود نوعی اختلال شنوایی است. هدف هر برنامه غربالگری شنوایی در سنین پیش دبستانی و دبستانی، شناسایی دقیق آن دسته از کودکانی است که شنوایی آنها به علت وجود نوعی ضایعه انتقالی و یا حسی آسیب دیده است.
روش بررسی: مطالعه توصیفی حاضر به صورت مقطعی از مهر تا بهمن ماه سال ۱۳۸۴ روی ۵۷۷ کودک (۲۹۹ دختر و ۲۷۸ پسر) انجام شد. این کودکان به صورت تصادفی از بین کودکان مهدکودکهای شهرستان یزد انتخاب شدند. پس از تکمیل برگه آگاهی از وجود کم شنوایی توسط والدین و مربیان، معاینه اتوسکپی، غربالگری تون، خالص و آزمون ایمیتانس صورت می‌گرفت.
نتایج: در این بررسی ۶/۱۲% اختلال مجرای گوش خارجی، ۲/۳۴% اختلال پرده گوش، ۹/۳۵% تمپانوگرام غیرطبیعی، ۴/۱۳% کم شنوایی مشاهده شد. کم شنوایی در ۵/۱۱% موارد از نوع انتقالی، ۵/۱% از نوع حسی – عصبی و در ۵/۰% از نوع آمیخته بود. در ۴/۱۳% کودکان مورد بررسی(۱۵/۸% دختران و ۲۵/۵% پسران) کم شنوایی از حد خفیف تا عمیق مشاهده شد ۲/۳۴% کودکان نیازمند اقدامات درمانی و ۷/۱% کودکان نیازمند خدمات توانبخشی بودند و میزان آگاهی والدین (۸۵/۱%) و مربیان (۹/۱%) از مشکل شنوایی در سطح پایینی قرار داشت.
بحث و نتیجه گیری: با توجه به درصد بالای نیاز به اقدامات درمانی و اثرات سوء اختلالات شنوایی بر یادگیری کودکان در سنین پایین و همچنین اهمیت شناسایی و مداخله زودهنگام کم شنوایی در برنامه‌های توانبخشی شنوایی، آگاهی‌رسانی و آموزش به افراد جامعه به خصوص والدین و مربیان مهدکودکها در باره اثرات سوء کم‌شنوایی و نحوه پیشگیری و شناسایی آن از اهمیت بسزایی برخوردار است.
