مصطفی نوری زاده تازه کند، مهمت توپاکتاس،
دوره ۲۲، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: میرتازاپین یکی از داروهای چهار حلقه‌ای ضدافسردگی هست که دارای هر دو فعالیت نروآدرنرژیک و سروتونرژیک می‌باشد. این دارو اغلب برای درمان افسردگی‌های ماژور مورد استفاده قرار می‌گیرد. میرتازاپین موجب افزایش سطح آدرنالین و سرتونین در بدن می‌شود. اثر ژنوتوکسیسیته میرتازاپین تا به حال مطالعه نشده است. هدف از این پژوهش بررسی اثر سیتوتوکسیسیته و ژنوتوکسیسیته داروی میرتازاپین در لنفوسیت‌های خون انسان می‌باشد.
روش بررسی: بررسی اثر ژنوتوکسیسیته و سیتوتوکسیسیته میرتازاپین بر لنفوسیت‌های خون انسان با استفاده از روش میکرونوکلئوس انجام شد. لنفوسیت‌های خونی در دوزهای μg/ml۵۵، ۴۰، ۲۵، ۱۰ تحت تیمارهای ۲۴ ساعته و ۴۸ ساعته با میرتازاپین قرار گرفتند.
نتایج: مقایسه نمونه‌های تیمار شده ۲۴ ساعته و ۴۸ ساعته با نمونه‌های بدون تیمار نشان داد که میرتازاپین موجب افزایش معنی‌داری در شکل گرفتن میکرونوکلئوس نشده است ولی به صورت معنی‌داری موجب کاهش شاخص تقسیم هسته‌ای در همه نمونه‌ها و در هردو گروه تیمار شده است.
نتیجه‌گیری: میرتازاپین ژنوتوکسیک نبوده ولی اثر سیتوتوکسیک در لنفوسیت‌های خونی انسان داشته است. بر اساس نتایج این پژوهش میرتازاپین دارای اثرسیتوتوکسیک بر روی سلول‌های انسانی می‌باشد.
