محمد کاظم امیربیگی تفتی، مهدیه امیربیکی تفتی، حسن سلمان روغنی،
دوره ۲۲، شماره ۵ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: سندروم روده تحریک‌پذیر یکی از شایع‌ترین اختلالات عملکردی دستگاه گوارش است که از تظاهرات آن درد مزمن شکم همراه با تغییر در اجابت مزاج در غ‍ی‍اب اختلالات س‍اخ‍ت‍اری است، لذا تمامی تعاریف بیماری بر اساس تظاهرات بالینی است. در این مطالعه میزان اعمال جراحی شکم و لگن در بیماران مبتلا به سندروم روده تحریک‌پذیر بررسی گردید.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۳۱۴ بیمار مبتلا به سندروم روده تحریک‌پذیر مراجعه کننده به درمانگاه‌های گوارش استان یزد در طی سال‌های ۹۱-۱۳۸۸ به عنوان گروه مورد و ۳۱۹ بیمار بدون سندروم روده تحریک‌پذیر به عنوان گروه کنترل مورد مطالعه قرار گرفتند و میزان اعمال جراحی شکم و لگن در آنها بررسی گردید. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۶ و آزمون آماری Chi-Square تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: ۸/۴۶% از افراد مورد مطالعه مرد و ۲/۵۳% آنها زن بودند. میانگین سنی آنها ۳۷ سال بود که در دو گروه مورد و کنترل تفاوت آماری معنی‌داری مشاهده نشد. میزان کله سیستکتومی در گروه مورد بیش از ۳ برابر گروه کنترل(۴/۵% در مقابل ۶/۱%) و اپاندکتومی حدود ۳ برابر (۱۱% در مقابل ۸/۳%) و فتق اینگوینال ۵/۲% در مقابل ۳/۰% بود.
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالاتر اعمال جراحی شکم و لگن به خصوص کله سیستکتومی و اپاندکتومی در بیماران سندروم روده تحریک‌پذیر لزوم دقت و تأمل بیشتر برای تصمیم‌گیری جهت عمل جراحی پیشنهاد می‌شود.
