فاطمه عزالدینی اردکانی، نسیم مختاری، ملیحه معینی، سیروس روحی، فرزانه میرحسینی،
دوره ۲۲، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: رادیوگرافی پانورامیک به طور گسترده‌ای برای اهداف تشخیصی دهان و دندان‌ها کاربرد دارد. هدف از این مطالعه، ارزیابی میزان خطاهای رادیوگرافی پانورامیک دیجیتال در بیمارانی است که به دانشکده دندانپزشکی شهر یزد مراجعه کرده‌اند.
روش بررسی: این مطالعه به روش توصیفی مقطعی انجام شد و از ۴۰۰ رادیوگرافی موجود در آرشیو بخش استفاده شد. دامنه سنی بیماران از ۷۰-۱۰ سال بود. خطاهای رایج که در ۱۳ گروه طبقه بندی شد. داده‌های جمع‌آوری شده با نرم افزار SPSS نسخه ۱۷ تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: تنها ۴۷ (۱۱%) از رادیوگرافی‌ها عاری از خطا بودند و شیوع خطا در سیر رادیوگرافی‌ها بدین شرح بود. موقعیت جلوتر بیمار در دستگاه (۷/۸%)، موقعیت عقب‌تر بیمار در دستگاه (۹%)، چرخش سر (۲/۶%)، کج شدن سر (۷/۳%)، پایین آمدن چانه(۱۱%)، بالا رفتن چانه (۷/۲۷%)، موقعیت قوز کرده (۵/۱۴%)، قرار نگرفتن چانه بر روی Chin Rest (۰%)، قرار نداشتن زبان بر سقف کام (۵/۲۱%)، استفاده نکردن از راهنمای Bite (۱%)، حرکت بیمار (۵%)، خارج نکردن دندان مصنوعی بیمار (۲/۱%) و جدا نکردن اجسام فلزی (۴%).
نتیجه‌گیری: بیشترین خطای رخ داده مربوط به بالاتر قرار گرفتن چانه است و کمترین خطا مربوط به قرار نگرفتن چانه بر
Chin Rest می‌باشد. به نظر می‌رسد بهترین راه برای داشتن رادیوگرافی‌هایی با خطای کمتر، موقعیت دادن صحیح بیمار در دستگاه می‌باشد.
