مقدمه: روند رو به رشد مبتلایان به نارسایی‌های کلیوی، نگاه درمانی در حوزه بالینی را به روش‌های جایگزین مقرون به صرفه و اثربخش مانند دیالیز صفاقی معطوف نموده است. ازاین‌رو پژوهش حاضر، اثربخشی دو روش دیالیز صفاقی سرپایی مداوم و خودکار را در بیماران نارسایی مزمن کلیوی مورد بررسی قرار می‌دهد.
روش بررسی: این پژوهش در قالب مرور سیستماتیک انجام شده است. جست‌وجوی پیشرفته در پایگاه‌های داده‌ایPubMed, Cochrane Library, Scopus و در فیلدهای عنوان، چکیده و واژه‌های کلیدی بدون هیچ محدودیتی انجام شد. معیار ورود مطالعات شامل پژوهش‌های کارآزمایی بالینی متمرکز بر دو روش دیالیز صفاقی بود. فرایند استخراج اطلاعات با استفاده از چک لیست استاندارد انجام شد. کیفیت مطالعات به‌وسیله چک لیست ارزیابی کیفیت کاکرین ارزیابی شده و نتایج شاخص‌ها در قالب متاآنالیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: مجموعاً ۵ کارآزمایی بالینی شامل ۳۱۱ بیمار، وارد پژوهش شدند. کلیه مطالعات کیفیت بالایی داشتند. روش خودکار مزیتی بر روش سرپایی مداوم با لحاظ عوارضی چون مرگ و میر (RR: ۱,۴۳, ۹۵% CI ۰.۴۸ to ۴.۲۲)، پریتونیت (RR:۰,۸۰, ۹۵% CI ۰.۵۰ to۱,۲۹)، اگزیت سایت (RR:۱,۰۷,۹۵% CI ۰.۵۳ to ۲.۱۵) و تونل (RR ۱,۰۱,۹۵%CI ۰.۱۸ to ۵.۶۷) نداشت. شاخص kt/v در روش خودکار نسبت به روش سرپایی مداوم بهتر بود (SMD ۰,۳۷,۹۵%CI ۰.۰۱ to ۰.۷۳)، از طرفی کراتینین کلیرنس در روش سرپایی بهتر از روش خودکار انجام شده است (SMD -۰,۴۰,۹۵%CI ۰.۷۸ to ۰.۰۲).
نتیجه‌گیری: عوارض دو روش درمانی تفاوتی نداشته ولی باعنایت به شاخص‌های کفایت دیالیز، کراتینین کلیرنس در روش سرپایی مداوم بهتر صورت گرفته در حالیکه نتایج شاخص kt/v در روش خودکار بهتر بوده است. به نظر می‌رسد لحاظ آیتم‌های هزینه‌ای در کنار شاخص‌های بالینی، تصمیم‌گیری نهایی جهت سیاست‌گذاری‌های کلان در حوزه سلامت را بهتر یاری رساند.
