علیرضا دانش کاظمی، عبدالرحیم داوری، ابراهیم عطایی عطاآبادی، محمدعلی مقدم،
دوره ۲۰، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: کنترل پلاک دندانی تنها بوسیله روش مکانیکی کافی نبوده و استفاده از دهانشویه‌ها نیز توسط بیماران توصیه می‌شود. بعضی از مطالعات نشان داده اند که هر دو نوع دهانشویه الکل دار و بدون الکل می‌توانند باعث کاهش سختی سطح کامپوزیت‌ها شوند. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر سه نوع دهانشویه بر روی سختی سطح چهار نوع کامپوزیت می‌باشد.
روش بررسی: ۶۰ نمونه از هر کدام از کامپوزیت‌های P۶۰، Z۳۵۰ ،Z۲۵۰, ، Z۱۰۰با ابعاد مشابه تهیه گردید و هر گروه به چهار زیر گروه ۱۵ تایی تقسیم شد. تست ویکرز با نیروی ۱۰۰ گرم با زمان ۱۵ ثانیه قبل و بعد از قرارگیری نمونه‌ها بمدت ۲۴ ساعت در دهانشویه‌های Listerineو Oral-B و EpiMax و همچنین آب مقطر اعمال شد.
نتایج: کاهش سختی سطح کامپوزیت P۶۰ در تمام دهانشویه‌ها و آب مقطر معنی‌دار بود. کاهش سختی سطح کامپوزیت Z۳۵۰ در تمام گروه‌ها بجز دهانشویه EpiMax معنی‌دار بود. کاهش سختی سطح کامپوزیت Z۲۵۰در آب مقطر و دهانشویهListerine معنی‌دار نبود، ولی در دهانشویه‌های Oral-B و EpiMax معنی‌دار بود. کاهش سختی سطح کامپوزیت Z۱۰۰ در تمام دهانشویه‌ها معنی‌دار بود ولی در آب مقطر معنی‌دار نبود.
نتیجه‌گیری: الکل به تنهایی نمی‌تواند در کاهش سختی سطح کامپوزیت‌ها تاثیر داشته باشد.
عباسعلی جعفری ندوشن، حسین آقا عقیلی، وحید هرندی،
دوره ۲۱، شماره ۴ - ( ۷-۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: استفاده روزافزون از درمان‌های ارتودنسی، ضدعفونی مرتب پروتزها و رینگ‌ها برای حفظ بهداشت دهان و دندان و سلامت لثه ضروری است. استفاده از دهانشویه‌های شیمیایی در بسیاری از موارد همراه با بروز حساسیت و ضایعات مخاطی است. هدف از انجام مطالعه حاضر ارزیابی محلول اسانس آویشن شیرازی و مقایسه آن با کلرهگزیدین ۲/۰% در کنترل پلاک تجربی ناشی از استرپتوکوکوس موتانس بوده است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد ۴۸ رینگ ارتودنسی ایرانی در سوسپانسیون CFU/ml ۱۰۸×۱ استرپتوکوکوس موتانس به طور تجربی آلوده شدند. ابتدا میزان آلودگی بر روی ۱۲ رینگ برآورد و سپس رینگ‌های باقیمانده را به سه گروه تقسیم و به ترتیب با محلول‌های اسانس آویشن (CC۱۰۰/mg۵/۰)، کلر هگزیدین (۰۲/۰%) و آب مقطر استریل (کنترل منفی) ضدعفونی شده و میزان بقای باکتری بر روی رینگ‌ها با کشت، شمارش و با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ۱۷ مقایسه شدند.
نتایج: تفاوت آماری معنی‌داری بین میانگین تعداد باکتری زنده جدا شده از رینگ‌های آلوده قبل و بعد از ضدعفونی با محلول آویشن و کلرهگزیدین ۲/۰% مشاهده شد (۰۰۰۱/۰p=) در حالی که این کاهش برای آب مقطر معنی‌دار نبود (۰۸۹/۰p=). هیچگونه تفاوت آماری معنی‌داری بین دو دهانشویه آویشن و کلرهگزیدین در کنترل پلاک میکروبی مشاهده نشد (۰۵۸/۰p=).
نتیجه گیری: نتایج این مطالعه بیانگر مفید بودن محلول اسانس آویشن در کنترل پلاک میکروبی رینگ‌های ارتودنسی است و می‌توان از این محلول در شرایط In vivo نیز بررسی نمود و در صورت مفید بودن به عنوان جایگزین مناسب جهت ضدعفونی در بیماران ارتودنسی پیشنهاد کرد.
