مقدمه: پلاکهای آمیلوئیدی در مغز به صورت وابسته به سن، افزایش مییابد. بنابراین هدف از تحقیق حاضر بررسی تأثیر تمرینات تداومی و تناوبی بر سطح آمیلوئید بتا ۴۲ (Aβ۴۲) و مالون دی آلدئید (MDA) هیپوکامپ موشهای صحرایی نر سالمند بود.
روش بررسی: ۳۰ سر موش سالمند نر ویستار (سن ۱۸ ماه) بهطور تصادفی و بر اساس وزن به سه گروه تمرین تناوبی، تمرین تداومی و کنترل تقسیم شدند. تمرین تداومی به‌مدت ۸ هفته با شدت ۶۵ تا ۷۰% VO۲maxو پروتکل تمرین تناوبی نیز به مدت ۸ هفته با اجرای ۸-۵ مرحله فعالیت ۲ دقیقه‌ای باشد معادل ۸۰ تا ۱۰۰% VO۲max و دوره‌های استراحتی فعال ۲ دقیقه‌ای، اجرا شد. نمونههای بافت هیپوکامپ ۴۸ ساعت پس از آخرین جلسه تمرین استخراج شد. از آزمون آنووا (ANOVA) و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.
نتایج: سطح Aβ۴۲ هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (۰/۰۰۱=p)، هم‌چنین سطح این شاخص در گروه تناوبی نیز نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (۰/۰۰۱=p). ولی بین سطح Aβ۴۲ هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۵۰۲=p). سطح MDA هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی بهطور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (۰/۰۱۶=p)، هم‌چنین سطح این شاخص در گروه تمرین تناوبی به طور معناداری نسبت به گروه کنترل پایینتر بود (۰/۰۴۶=p). بین سطح پروتئین MDA هیپوکامپ در گروه تمرین تداومی و تمرین تناوبی تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰/۸۶۶=p).
نتیجه‌گیری: احتمالاً تمرینات ورزشی تداومی و تناوبی می‌تواند از طریق تعدیل استرس اکسایشی باعث کاهش Aβ۴۲ هیپوکامپ گردند و در نتیجه از تحلیل سیستم عصبی ناشی از سالمندی جلوگیری کند.
