مقدمه: در جوامع امروزی درصد بالایی از مردم دچار نارضایتی از ظاهر جسمانی هستند که همین نارضایتی از ظاهر جسمانی زمینه را برای بسیاری از مشکلات روان شناختی آماده می‌سازد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تصویر بدنی و خودپنداره با شادکامی در زنان متقاضی جراحی زیبایی شهر تهران انجام شد.
روش بررسی: روش پژوهش از نوع توصیفی هم بستگی بود. جامعه آماری شامل کلیه متقاضیان زن جراحی زیبایی مراجعه کننده به مراکز درمانی (بیمارستان فوق‌تخصصی جراحی پلاستیک ۱۵خرداد و بیمارستان فوق‌تخصصی ترمیم و جراحی پلاستیک حضرت فاطمه) در شهر تهران در سال ۱۳۹۵ بود، از میان آنها ۱۰۰ نفر به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. جهت گردآوری اطلاعات از پرسش نامه روابط چندبعدی خود-بدن (کش، وینستد و جاندا، ۱۹۸۷)، پرسش نامه خود پنداره (SCQ) (راجرز، ۱۹۶۱) و پرسشنامه شادکامی آکسفورد (آرگیل، ۱۹۸۹) استفاده شد. داده‌ها با ضریب هم بستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند‌متغیری با استفاده از نرم‌افزار SPSS Inc., Chicago, IL; version ۱۶ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: یافته‌ها نشان داد، بین تصویر بدنی و شادکامی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. هم چنین بین شادکامی و مؤلفه‌های تصویر بدنی ازجمله ارزیابی وضع ظاهر، ارزیابی تناسب، گرایش به تناسب و رضایت از نواحی بدن رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. اما بین شادکامی و دل مشغولی به اضافه وزن و گرایش به ظاهر رابطه معناداری مشاهده نشد. هم چنین بین خودپنداره و شادکامی رابطه منفی و معناداری وجود دارد. تصویر بدنی و خودپنداره به طور معناداری شادکامی را پیش‌بینی کنند.
نتیجه‌گیری: بنابراین می‌توان نتیجه گرفت، تصویر بدنی و خودپنداره نقش قابل ملاحظه‌ای در شادکامی زنان متقاضی جراحی زیبایی دارد.
