۷ نتیجه برای تستوسترون
رحمت اله پرندین، رستم قربانی، حمیدرضا صادقی پور رودسری،
دوره ۱۹، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: تنظیم کنترل باروری با استفاده از ترکیبات گیاهان دارویی در بسیاری از منابع قدیمی مرتبط با پزشکی ذکر شده است. هدف از این تحقیق بررسی اثرات عصاره الکلی گلهای گیاه بومادران بر باروری موشهای صحرایی نر بود.
روش بررسی: در این تحقیق از ۱۸ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار با محدوده وزنی ۲۵۰-۲۲۰ گرم در ۳ گروه ۶ تایی استفاده شد. عصاره الکلی گلهای بومادران پس از تهیه در دوزهای ۲۰۰ و ۴۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم از راه دهانی(گاواژ) برای مدت ۵۰ روز به موش‌ها تجویز گردید. گروه کنترل نیز طی همین مدت روزانه ۱میلی لیتر آب مقطر دریافت می کرد. بعد از طی این مدت موش‌ها کشته شده و خون آنها جمع آوری گردید و شاخصهای وزن بدن، (وزن بیضه ها نسبت به وزن بدن، وزن اپیدیدیم، تحرک و تعداد اسپرماتوزوئیدها، میزان ذخیره اسپرم اپیدیدیمی، میزان تولید اسپرم توسط بیضه ها، غلظت تستوسترون خون و میزان باروری مورد ارزیابی قرار گرفتند.
نتایج: نتایج حاصل از بررسی وزن بیضه و اپیدیدیم، تعداد اسپرمها، میزان ذخیره اسپرم اپیدیدیمی، میزان تولید اسپرم توسط بیضه ها، غلظت تستوسترون خون و میزان باروری در مقایسه گروه کنترل با گروه با دوز پایین‌تر(به ترتیب، ۰۵/۰>P، ۰، ۰، ۵/۰>P، ۰۵/۰>P و ۰) و در مقایسه گروه کنترل با گروه با دوز بالاتر(به ترتیب۰۵/۰>P، ۰۱/۰>P، ۰۱/۰>P، ۰۵/۰>P، ۰۰۱/۰>P، ۰۰۱/۰>P و ۰۵/۰>P) کاهش معنی داری را نشان دادند.
نتیجه گیری: نتایج حاصل از این تحقیق کاهش معنی‌داری را در اغلب شاخصهای تعیین کننده باروری، به ویژه برای گروه با دوز بالاتر در مقایسه با گروه کنترل نشان داد که در مجموع می توان گفت عصاره بومادران با دوز بالاتر قادر به کاهش میزان باروری موشهای صحرایی نر می باشد.
علیرضا بابایی مزرعه نو، ابراهیم سلمانی ندوشن، عصمت بابایی مزرعه نو، هادی جهش، رضا دهنویه،
دوره ۲۰، شماره ۵ - ( ۱۰-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: تمرینات به عنوان تحریک کننده‌ای قوی برای سیستم اندوکرینی شناخته شده است. اثر ورزش تا حد خستگی روی هیپوتالاموس همچنان به صورت مبهم باقی مانده است و تغییرات هورمون‌ها نسبت به ورزش به عوامل مختلفی از قبیل وسعت، مدت زمان، نوع ورزش و تمرینات قبلی بستگی دارد.
روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه تجربی می‌باشد که ۱۴ دونده سرعتی نخبه سالم به صورت هدفمند و داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند. آزمودنی‌های تحقیق طبق آزمون بروس روی تریدمیل تا حد خستگی می‌دویدند و نمونه خونی در ۳ مرحله ۱) شرایط پایه (قبل تمرین)؛ ۲) بلافاصله پس از یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز بروس و ۳) ده دقیقه پس از تمرین در حالت ناشتا اخذ گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌های تکراری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۱۸ تحلیل شده است.
نتایج: میانگین و انحراف معیار تستوسترون ورزشکاران دونده مرد در سه مرحله قبل از تمرین، بلافاصله بعد از تمرین و ۱۰ دقیقه پس از تمرین به ترتیب ۲۵/۱±۶۰/۱۰، ۸۲/۲±۶۲/۱۰، ۵۷/۲±۶۴/۱۰ و میانگین و انحراف معیار پروژسترون به ترتیب ۴۱/۰±۶۱/۰، ۵۳/۰±۹۹/۰ و ۴۴/۰±۰۸/۱ بود. لذا سطح تستوسترون قبل از تمرین با بلافاصله پس از تمرین و ۱۰ دقیقه پس از تمرین (۰۵/۰p>) تفاوت معنی‌داری نداشته است، ولی سطح پروژسترون قبل از تمرین با بلافاصله پس از تمرین (۰۵/۰p<) و ۱۰ دقیقه پس از تمرین (۰۵/۰p<) تغییرات معنی‌داری داشته است.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که یک جلسه تمرین فزاینده درمانده ساز باعث تغییرات معنی‌دار در سطح تستوسترون نشده ولی منجر به افزایش معنی‌دار سطح پروژسترون می‌گردد که این تغییرات ده دقیقه پس از استراحت به میزان پایین‌تر از مرحله قبلی برنگشته و هنوز نسبت به مرحله قبل از تمرین به طور معنی‌داری بالاتر بود.
رحیم احمدی، محمد جعفر لطفی زاده، فاطمه حیدری،
دوره ۲۰، شماره ۶ - ( ۱۲-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: مطالعات نشان می‌دهند که بین مصرف دخانیات و سطح سرمی هورمون‌های جنسی ارتباطی وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات دود سیگار و قلیان بر سطح سرمی LH، FSH و تستوسترون در موشهای صحرایی نر بوده است.
روش بررسی: طی این تحقیق، موشهای صحرایی نر نژاد ویستار به صورت تصادفی به گروه‌های شاهد، دریافت کننده دود سیگار و دریافت کننده دود قلیان تقسیم‌بندی شدند و هر گروه حاوی ۱۰ سر موش صحرایی بود. پس از ۶ هفته، خونگیری از نمونه‌ها به روش خونگیری از قلب انجام گرفت و متعاقباً سطح سرمی هورمون‌های تستوسترون، LH و FSH به روش رادیوایمونواسی اندازهگیری شد. در نهایت داده‌ها از طریق روش آماری تجزیه و تحلیل واریانس یک طرفه بین گروه‌‌ها مقایسه گردید.
نتایج: نتایج نشان داد که سطح سرمی هورمون FSH در موشهای دریافت کننده دود سیگار نسبت به گروه شاهد، افزایش معنی‌داری نداشت(۰۰۱/۰p<) و در موشهای دریافت کننده دود قلیان نیز تغییر معنی‌داری مشاهده نشد. علاوه بر این، سطح سرمی هورمون تستوسترون در موشهای دریافت‌کننده دود سیگار و دود قلیان نسبت به گروه شاهد به طور معنی‌داری کاهش یافت (۰۰۱/۰p<). همچنین سطح سرمی هورمون LH در موشهای دریافت کننده دود سیگار و موشهای دریافت کننده دود قلیان نسبت به گروه شاهد، اختلاف معنی‌داری نداشت.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد دود سیگار و دود قلیان، هردو باعث کاهش سطح سرمی تستوسترون و افزایش سطح هورمون FSH می‌شوند و بر سطح ترشح LH تأثیر ندارد.
رحیم احمدی، کیمیا غفاری، تینا میری،
دوره ۲۳، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: مطالعات بیانگر ارتباط میان دود موتورگازوییل سوز و اختلالات اندوکرینی می‌باشند. هدف این مطالعه بررسی اثر دود موتورهای دیزلی بر سطح سرمی هورمون‌هایT۳، T۴ و تستوسترون در موشهای صحرایی نر می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی- آزمایشگاهی، ۲۴ سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به ۴ گروه (۶ سری) شامل گروه کنترل و گروه‌های در معرض روزانه ۱، ۴ و ۸ ساعت مواجهه با دود موتور گازوییل سوز تقسیم‌بندی شدند. پس از گذشت ۱۰ هفته، نمونه خون از طریق خونگیری از قلب تهیه شد و پس از تهیه سرم، میزان هورمون‌هایT۳، T۴ و تستوسترون توسط روش رادیوایمونواسی اندازهگیری گردید. در نهایت داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج: سطح سرمی هورمون‌هایT۴ ,T۳ و تستوسترون در گروه مواجهه با دود گازوییل روزانه به مدت ۱ ساعت در مقایسه با گروه کنترل دچار تغییر معنی‌داری نشد اما سطح سرمی هورمون‌هایT۴ ,T۳ و تستوسترون در گروه مواجهه با دود گازوییل روزانه به مدت ۸ ساعت در مقایسه با گروه کنترل افزایش معنی‌داری داشت (به ترتیب ۰۵/۰p<، ۰۱/۰p< و ۰۰۱/۰p<).
نتیجه‌گیری:افزایش طول مدت مواجهه با دود موتورهای گازوییل سوز سبب افزایش سطح سرمی هورمون‌های تیرویید و تستوسترون می‌گردد. بر این اساس، مواجهه با دود موتورهای گازوییل سوز به ویژه در زمان‌های طولانی میتواند به عنوان یکی از عوامل مهم در پیدایش اختلالات تیرویید و غدد جنسی محسوب گردد.
مریم میرچناری، مختار مختاری، مهرداد شریعتی،
دوره ۲۳، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: بررسی‌ها نشان داده است که بیماری دیابت میتواند عملکرد و ساختار دستگاه تولید مثل را تحت تاثیر قرار دهد.
هدف از این تحقیق تاثیر عصاره آبی- الکلی گیاه مریم گلیSalvia officinalis بر سطوح سرمی گنادوتروپین‌ها، تستوسترون و دی‌هیدرو‌تستوسترون است.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ،۶۰ سر موش صحرایی نر بالغ نژاد ویستار به ۵ گروه تقسیم شد. کنترل، دیابتی تحت تیمار با mg/kg ۶۰ استرپتوزوتوسین، کنترل تحت تیمار مریم گلی با دوز mg/kg ۴۰۰، دیابتی تحت تیمار مریم گلی با دوز mg/kg ۲۰۰، دیابتی تحت تیمار مریم گلی با دوز mg/kg۴۰۰ بودند. پس از ۲۸ روز نمونه‌های خونی تهیه و میزان هورمون‌ها، با استفاده از روش رادیو ایمونو اسی(RIA) موردارزیابی قرار گرفت.
نتایج: سطوح سرمی هورمون‌ها درگروه دیابتی نسبت به گروه کنترل کاهش معنی‌داری داشت. سطوح سرمی تستوسترون و دی‌هیدرو تستوسترون در گروه کنترل تحت تیمار با عصاره نسبت به گروه کنترل به ترتیب افزایش و کاهش معنی‌دار را داشت. گروه‌های دیابتی تحت تیمار با عصاره(mg/kg ۲۰۰ /mg/kg ۴۰۰) گنادوتروپین‌ها و تستوسترون نسبت به گروه دیابتی به طور معنی‌داری افزایش یافت.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان می‌دهد که عصاره مریم گلی با دارا بودن ترکیبات کوئرستین و رزمارینیک اسید موجب اثر حفاظتی بر سلول‌های تخریب شده توسط استرپتوزوتوسین می‌شود و در کاهش عوارض ناشی از دیابت و حفظ سطح سرمی هورمون‌ها در موش صحرایی موثر است.
- مریم یاری، - لیلا نجدحسن بناب، رحیم احمدی،
دوره ۲۷، شماره ۴ - ( ۵-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: استروئیدهای جنسی نقش‌های متعددی در تنظیم متابولیسم چربی بدن دارند. هدف مطالعه حاضر بررسی اثرات ارکیدکتومی و تجویز تستوسترون و استرادیول بر پروفایل چربی در موشهای صحرایی نر می‌باشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۴۰ موش صحرایی نر به گروه‌های کنترل، ارکیدکتومی شده، دریافت‌کننده تستوسترون یا استرادیول، ارکیدکتومی با جایگزینی استرادیول، ارکیدکتومی با جایگزینی تستوسترون، دریافت‌کننده روغن زیتون وگروه شم تقسیم‌بندی شدند. تستوسترون‌‌انانتات µg/kg) ۱۰) و استرادیول والرات (µg/kg۲) روزانه به‌صورت درون صفاقی تزریق شدند. بعد از ۷ هفته، نمونه خون تهیه شده و سطح سرمی پروفایل چربی به‌روش اسپکتروفتومتری اندازهگیری شد. داده‌ها با استفاده از SPSS Inc., Chicago, IL; Version ۱۹ و آزمون آنالیز واریانس یکطرفه مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.
نتایج: سطح سرمی تری‌گلیسرید و لیپوپروتیین با چگالی بسیار کم (VLDL) در گروه ارکیدکتومی با دریافت تستوسترون کاهش معناداری نسبت به گروه کنترل داشت (۰۱/۰P<). سطح سرمی لیپوپروتیین با چگالی کم (LDL) و لیپوپروتتین با چگالی زیاد (HDL) در هیچ گروهی نسبت به گروه کنترل تغییر معناداری نداشت. در مقایسه با گروه کنترل، کاهش سطح کلسترول در گروه‌های ارکیدکتومی شده (۰۱/۰P<) دریافت‌کننده تستوسترون (۰۰۱/۰P<)، ارکیدکتومی شده دریافت‌کننده استرادیول (۰۱/۰P<) و ارکیدکتومی شده دریافت‌کننده تستوسترون (۰۱/۰P<) مشاهده گردید.
نتیجه‌گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که ارکیدکتومی و کاهش تستوسترون به‌سرعت باعث کاهش سطح سرمی کلسترول می‌گردد اما تجویز تستوسترون و استرادیول قادر به بازگرداندن سطح سرمی کلسترول به مقدار طبیعی خود نمی‌باشند. از سویی، تجویز تستوسترون میتواند سبب کاهش تری گلیسرید و VLDL گردد اما تجویز استرادیول اثر معناداری بر پروفایل چربی ندارد.
معصومه مهرابی، یاسر کاظم‌زاده، علی گرزی، سیدعلی حسینی، سعید صداقتی،
دوره ۳۱، شماره ۷ - ( ۷-۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: سوءمصرف استروئیدهای آنابولیک میتواند منجر به آسیب بافت کلیه شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی بر نشانگرهای التهابی و شاخصهای آنتی‌اکسیدانی بافت کلیه متعاقب سوءمصرف تستوسترون انانتات در موشهای صحرایی نر بود.
روش بررسی: در این پژوهش تجربی، ۲۴ سر موش نر نژاد ویستار به‌طور تصادفی به سه گروه ۱) کنترل، ۲) تمرین و ۳) تمرین+ تستوسترون تقسیم شدند. موشهای صحرایی گروه ۲ و ۳، پنج جلسه در هفته و به مدت هشت هفته تمرینات مقاومتی را اجرا کردند. همچنین گروه ۳، سه روز در هفته به میزان mg/kg ۲۰ تستوسترون انانتات به‌صورت تزریق عضلانی دریافت نمود. سطوح فعالیت سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و گلوتاتیون پراکسیداز (GPX) به روش اسپکتروفتومتری و بیان ژنهای اینترلوکین-۶ (۶ IL) و فاکتور نکروزدهنده تومور -آلفا (TNF-α) به روش Real Time PCR اندازهگیری شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار۱۶ SPSS version آنالیز شد. جهت تجزیه و تحلیل یافتهها از آزمون آنالیز واریانس یکراهه استفاده شد (۰/۰۵≥P).
نتایج: تمرین مقاومتی موجب کاهش معنی‌دار میزان فعالیتGPx (۰/۰۰۱=P) نسبت به گروه کنترل شد. بیان ژن ۶ IL در گروه تمرین + تستوسترون به طور معنی‌داری بیشتر از گروه تمرین (۰/۰۴=P) و کنترل (۰/۰۰۱=P) بود. تمرین+تستوسترون موجب افزایش معنادار بیان ژن TNF-αنسبت به گروه تمرین (۰/۰۲=P) و کنترل (۰/۰۰۸=P) شد. همچنین میزان فعالیت GPx در گروه تمرین + تستوسترون به‌طور معنی‌داری کمتر از گروه کنترل (۰/۰۰۱=P) بود، اما تفاوت معنی‌داری در گروه‌های تمرین + تستوسترون و گروه تمرین مشاهده نشد (۰/۹۳=P).
نتیجه‌گیری: به‌نظر می‌رسد سوءمصرف تستوسترون همراه با تمرین مقاومتی شدید با کاهش عملکرد سیستم آنتی‌اکسیدانی و افزایش نشانگر-های التهابی در بافت کلیه همراه است.
