میرمحمد اسعدی، سید حبیب اله میرغفوری، زهرا صادقی آرانی، حمیدرضا خسروانیان،
دوره ۱۸، شماره ۶ - ( ۱۱-۱۳۸۹ )
چکیده
مقدمه: اندازه‌گیری جزء عناصر اصلی چرخه بهره‌وری است و به عنوان سیستم کنترلی برای دیگر ارکان چرخه‌ی مزبور عمل می‌کند، از طرفی بیمارستان به عنوان بزرگترین و پرهزینه‌ترین واحد عملیاتی نظام بهداشت و درمان، از اهمیت خاصی برخوردار است. هدف این پژوهش تعیین کارایی نسبی ۱۳ بیمارستان دولتی استان یزد با استفاده از تلفیق تکنیک تحلیل پوششی
داده‌ها(DEA)، کارت امتیازی متوازن(BSC) و مدل سروکوال می‌باشد.
روش بررسی: در این مقاله کارایی نسبی ۱۳ بیمارستان دولتی استان در طی سال ۱۳۸۷ با استفاده از مدل تلفیقی تحلیل پوششی داده ها و کارت امتیازی متوازن مورد ارزیابی قرار گرفته است. از کارت امتیازی متوازن به عنوان ابزاری برای طراحی شاخص‌های ارزیابی عملکرد و ازتحلیل پوششی داده‌ها به عنوان ابزاری برای ارزیابی عملکرد و رتبه‌بندی استفاده شده است.
نتایج: در سال ۱۳۸۷ میانگین کارایی نسبی بیمارستان های مورد مطالعه ۹۴۵/۰ می باشد. ۹ بیمارستان از مجموع ۱۳ بیمارستان روی مرز کارایی قرار می‌گیرند و ۴ بیمارستان دارای کارایی کمتر از یک می‌باشند. بیمارستان شماره ۳ دارای بیشترین کارائی و بیمارستان شماره۱۰ دارای کمترین کارائی می باشند.
نتیجه‌گیری: در این مقاله با استفاده از ترکیب دو مدل ارزیابی عملکرد DEA و BSC سعی شده است تا شاخص‌های ارزیابی عملکرد واحدهای درمانی شناسایی شده و تلفیق این دو مدل، ضمن کاهش معایب دو مدل محاسن آن دو تقویت و مدلی جامع برای ارزیابی عملکرد این واحدها ارائه می‌گردد. در ضمن، اگرچه توجه به تمامی شاخص‌های عملکردی در بهبود وضعیت بیمارستان‌های ناکارای مورد بررسی لازم است اما اولویت بندی این پیشنهادات توسط مدیران راهگشا خواهد بود.
