مقدمه: مکانیسم اپی‌ژنتیک، تنظیم بیان ژنوم برای تولید انواع مختلف سلول در طی توسعه یا هماهنگی پاسخ‌های سلولی به محرک‌های خارجی است. در حالی‌که اپی‌ژنتیک از اهمیت اساسی در یوکاریوت‌ها برخوردار است، نقش متفاوتی نیز در باکتری‌ها دارد. این مقاله به مهم‌ترین تحقیقات اخیر در مورد اینکه چگونه باکتری‌ها می‌توانند علائم اپی‌ژنتیک را تغییر دهند و منجر به بیماریهای مختلف شوند و یا در ایجاد آن همکاری کنند، می‌پردازد.
در این مطالعه مروری، جهت جستجوی مقالات از پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed, Sciencedirect, Google Scholar و Scopus استفاده شد.
تحقیقات نشان داده‌اند، باکتری‌ها می‌توانند ساختار کروماتین و برنامه رونویسی سلول‌های میزبان را با نفوذ عوامل اپی‌ژنتیک متنوع (مانند تغییرات هیستونی، متیلاسیون DNA، کروماتین وابسته به کمپلکس و فاکتورهای پیرایش RNA) تحت تاثیر قرار دهند. هم‌چنین، اختلال تنظیم اپی‌ژنتیک ناشی از باکتری‌ها ممکن است بر عملکرد سلول میزبان در دفاع میزبان یا اجازه تداوم پاتوژن، موثر باشد. بنابراین، باکتری‌های بیماریزا را می‌توان به‌عنوان اپی‌موتاژنز بالقوه که قادر به تغییر شکل اپی‌ژنوم هستند، در نظر گرفت که اثرات آن‌ها منجر به اختلال عملکرد سلولی می‌گردد و احتمالاً روی ایمنی و منشأ بیماریهای مزمن و غیرمنتظره، نقش دارد و باعث بروز یا همکاری در گسترش تغییرات پاتولوژیکی می‌شود.
نتیجه‌گیری: تغییرات اپی‌ژنتیک در طول توسعه و در پاسخ به عوامل محیطی در ایجاد تنوع فنوتیپی و استعداد ابتلا به بعضی از بیماری‌ها از جمله بیماریهای عفونی، سرطآن‌ها، اختلالات خود ایمنی و متابولیکی، مشارکت می‌کند.
