۱۰ نتیجه برای استرپتوزوتوسین
مریم طهرانی پور، بی بی زهرا جواد موسوی، سمیه محمدی،
دوره ۲۰، شماره ۳ - ( ۵-۱۳۹۱ )
چکیده
مقدمه: دیابت قندی یک بیماری متابولیکی با عوارض سیستمیک میباشد. فرزندان مادران دیابتی در معرض بسیاری از اختلالات نظیر آسیب‌های عروقی کوچک و بزرگ، رتینوپاتی وآترواسکلروزیس می‌باشند. در مطالعه حاضر سعی گردید اثرات دیابت مادری بر تغییرات حجم شبکه کوروئید و طول مویرگ‌های آن در جنین‌های ۵/۱۵ روزه مورد بررسی قرار گیرد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی که روی ۳۰ سر رت نر نژاد ویستار صورت گرفت حیوانات به دو گروه تجربی و یک گروه کنترل تقسیم شدند(۱۰n=). به گروه‌های تجربی جهت القای دیابت استرپتوتوسین (۵۵ میلی‌گرم/کیلوگرم ) و به گروه کنترل بافر سیترات به صورت درون صفاقی به مدت ۴ هفته تزریق گردید. در آخرین روز هفته چهارم جفت گیری صورت گرفته و با مشاهده پلاک واژینال روز صفر بارداری تعیین گردید. عصر روز پانزدهم بارداری رت‌ها تشریح و از هر مادر یک جنین انتخاب شد. پس از فیکساسیون سر جنین‌ها و طی مراحل پاساژ بافت، برش‌های افقی سریال تهیه شده و رنگ آمیزی به وسیله هماتوکسیلین ـ ائوزین انجام شد. حجم شبکه کوروئید به وسیله تکنیک‌های استریولوژی اندازه‌گیری و نتایج به وسیله آزمون آماری ANOVA مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: نتایج اختلاف معنیداری بین حجم شبکه کوروئید و طول مویرگ‌های آن بین گروه‌های تجربی و کنترل نشان داد به طوری که حجم شبکه کوروئید و طول مویرگ‌ها در جنین‌های مادران دیابتی به طور چشمگیری افزایش داشت(۰۵/۰(P<.
نتیجه‌گیری: احتمالاً شرایط هیپرگلیسمیک مادری نوعی آنژیوژنز را در جنین‌ها القا نموده که می‌تواند علت بسیاری از بی‌نظمی‌های مغزی باشد.
بهجت امیری، مهدی محمدزاده،
دوره ۲۳، شماره ۵ - ( ۵-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: کروم ماده مغذی ضروری مورد نیاز برای متابولیسم گلوکز و چربی در افراد به خصوص افراد دیابتی است. تبدیل کروم فرم معدنی به آلی و افزایش جذب آن به دلیل اثر سینرژیک این دو ترکیب ضد دیابت(مخمر و کروم) اثرات درمانی بیشتری خواهد داشت. تحقیق حاضر جهت بررسی اثرات آهن و مخمرغنی‌شده با کروم با ماهیت پروبیوتیکی بر فاکتورهای سرم خونی در رت نر دیابتی انجام گرفته است.
روش کار: در این مطالعه تجربی‌آزمایشگاهی ۴۹ موش نر نژاد ویستار با محدوده وزنی ۳۰±۲۰۰ گرم به طور تصادفی به ۷ گروه تقسیم و با استرپتوزوتوسین دیابتی شدند. آماده‌سازی کروم زیستی با غنی‌سازی این ماده در مخمر تک سلولی، تغذیه با غلظت‌های مختلف آهن و مخمر با حل‌کردن در سرم فیزیولوژیکی و اسپری‌کردن در غذای رت‌ها و اندازه‌گیری فاکتورهای سرم خونی از جمله گلوکز به روش آنزیمی با دستگاه اتوآنالیزور صورت گرفت. میانگین داده‌های حاصله با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه ANOVA و تست توکی مورد ارزیابی آماری قرار گرفت.
یافته‌ها: کاهش معنیداری در میزان قند خون، کلسترول، تری‌گلیسیرید،LDL و افزایش معنیداری در HDL رتهای تیمار شده با کروم زیستی و ترکیب آهن با کروم زیستی مشاهده شد. همچنین تیمار با آهن نیز موجب افزایش معنی‌دار میزان قند خون، کلسترول، تری‌گلیسیرید،LDL و کاهش معنی‌دار HDL در رتهای دیابتی نر شد(۰۵/۰(p<.
نتیجه‌گیری: مخمر غنی‌شده با کروم با ماهیت پروبیوتیکی موجب تغییرات مطلوب میزان گلوکز و لیپیدها و تیمار با آهن موجب افزایش میزان گلوکز و سبب ایجاد تغییرات نامطلوب در لیپیدهای سرم خون در موش‌های دیابتی می‌شود.
علی سوخته زاری، مسعود علیرضایی، آرش خردمند، امید دزفولیان،
دوره ۲۳، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسی اثرات مدل دیابت نوع یک القاء شده به وسیله استرپتوزوتوسین بر پارامترهای باروری اسپرم، هموگلوبین گلیکوزیله و کلسترول تام به عنوان شاخص‌های متابولیسم لیپید بود.
روش بررسی: القاء دیابت قندی به وسیله تزریق زیرجلدی ۲۰۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم از استرپتوزوتوسین در ۱۰ سر موش سوری انجام شد. در حالیکه گروه کنترل تنها ۲۵/۰ سی‌سی آب مقطر به همان صورت دریافت کردند. از موش‌هایی که یک هفته پس از تزریق استرپتوزوتوسین قند خون بیش از حد آستانه(۳۵۰ میلی‌گرم در دسی‌لیتر) داشتند، ۸ سر برای گروه دیابت انتخاب شد. دو هفته پس از تائید دیابت، همه موش‌ها کشته شده، خون کامل از قلب آنها گرفته شد و بیضه‌ها برای مطالعه هیستوپاتولوژی و ارزیابی اسپرم برداشته شدند. حرکت کلی اسپرم، حرکت پیشرونده روبه جلو، آزمایش عملکرد غشاء و غلظت اسپرم به وسیله روش‌های مرسوم مشخص شد و هموگلوبین گلیکوزیله و کلسترول تام با روش‌های شیمیایی به وسیله اسپکتروفتومتر اندازه‌گیری شدند.
نتایج: حیوانات دیابتیک کاهش معنیداری در غلظت اسپرم (۰۱/۰P < ) و افزایش هموگلوبین گلیکوزیله و کلسترول تام در مقایسه با گروه کنترل نشان دادند (۰۱/۰P <). رابطه خطی منفی و معنیداری بین غلظت اسپرم و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه دیابتیک مشاهده شد(۰۱۲/۰p= ، ۹۰/۰R۲=). واکوئله شدن سلول‌های اپیتلیال مجاری سمینیفر در گروه دیابتیک نسبت به گروه کنترل دیده شد و مجاری اپیدیدیم در کنترل‌ها حجم اسپرماتوزوئید بیشتری در مقایسه با موش‌های دیابتیک نشان دادند.
نتیجه‌گیری: دیابت با کاهش غلظت اسپرم در ناحیه اپیدیدیم خلفی، حتی در مدت دو هفته پس از القاء هیپرگلیسمی در این مدل آزمایشی همراه شده است که می‌تواند به عنوان شاخصی برای پیش‌بینی باروری پائین باشد. درصد هموگلوبین گلیکوزیله یک رابطه منفی با غلظت اسپرم نشان داد و هیپرکلسترولمی همچنین در مراحل اول دیابت بیانگر یک اختلال در متابولیسم لیپیدها است که به وسیله تغییرات بافت‌شناسی بیضه تائید گردید.
فرزانه محمدجانی، کامبیز روشنایی، نسرین حیدریه،
دوره ۲۴، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۵ )
چکیده
مقدمه: دیابت شیرین یک ناهنجاری و اختلال در ترشح انسولین است و با افزایش قند خون تشخیص داده می‌شود. اساس درمان بیماری دیابت تجویز انسولین و برخی ترکیبات کاهنده قند خون میباشد که با توجه به عوارض جانبی آنها استفاده از داروهای گیاهی بیشتر مورد توجه قرار گرفته است. این مطالعه به منظور تعیین اثر عصاره هیدروالکلی کاهوی وحشی بر میزان قند خون در موش‌های صحرایی نر دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.
روش بررسی: این مطالعه بر روی ۳۰ سر رت بالغ با وزن متوسط ۲۳۰-۲۰۰ گرم در پنج گروه شش تایی شامل کنترل، شاهد دیابتی و گروه‌های تحت درمان با عصاره هیدروالکلی کاهوی وحشی صورت گرفت. بیماری دیابت با تزریق داخل صفاقی داروی استرپتوزوسین به میزان mg/kg ۵۰ القاء شد. عصاره با دوزهای ۲۵۰، ۳۵۰ و ۴۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم و به صورت داخل صفاقی به رتهای دیابتی در طول شش هفته تزریق شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.
نتایج: در این بررسی مشاهده شد که دوز ۲۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم عصاره کاهوی وحشی تأثیر کمتر و عصاره با دوز ۴۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم تاثیر بیشتری نسبت به بقیه دوزها بر میزان قند خون در روزهای مختلف داشته است و همچنین دوز ۳۵۰ و ۴۵۰ میلی‌گرم بر کیلوگرم بطور معناداری باعث کاهش سطح قند خون رت ها شده است.
نتیجه‌گیری: بر طبق یافته‌های این مطالعه، عصاره هیدرو الکلی کاهوی وحشی دارای اثرهیپوگلیسمیک در موش‌های صحرایی دیابتی شده میباشد و این اثر را از طریق ترکیبات مهم موجود درکاهوی وحشی از جمله فلاونوئید، آلکالوئید و گاما آمینو بوتیریک اسید اعمال می‌کند.
نیلوفر دربندی، سمیرا مقدسی، حمیدضا مومنی،
دوره ۲۵، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: مطالعات نشان داده که متفورمین اثرات متفاوتی بر یادگیری و حافظه دارد. در این مطالعه اثرات درمانی مصرف حاد و مزمن متفورمین بر به خاطر آوری حافظه و برخی فاکتورهای استرس اکسیداتیو سرم در رتهای نر آلزایمری شده با استرپتوزوتوسین بررسی شد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی ۴۸ سر رت به ۶ گروه تقسیم شدند: گروه سالین-سالین، گروه استرپتوزوتوسین - سالین و گروه‌های تیمار با استرپتوزوتوسین به همراه متفورمین (یک نوبته، یک هفته، سه هفته و یازده هفته). تزریقات داخل بطن مغزی استرپتوزوتوسین (mg/kg۳) در روز اول و سوم پس از جراحی انجام شد. تزریقات داخل صفاقی سالین (ml/kg) یا متفورمین (mg/kg۲۰۰) از یک روز قبل از جراحی شروع و تا پایان دوره تیمار ادامه داشت. حافظه حیوانات با یادگیری اجتنابی غیرفعال ارزیابی و سرمهای خون جهت سنجش سطح مالوندیآلدهید، سنجش سطح آنتی‌اکسیدانی کل، سنجش سطح آنزیم‌های سوپراکسیددیسموتاز و کاتالاز مورد استفاده قرار گرفتند.
نتایج: استرپتوزوتوسین به‌طور معنیداری باعث کاهش بازخوانی حافظه و سطح آنتیاکسیدان کل، سطح آنزیم‌های کاتالاز و سوپراکسیددیسموتاز و افزایش معنی‌دار سطح مالوندیآلدهید نسبت به گروه کنترل شد (۰۰۱/۰p<) و تزریق متفورمین(یکنوبته، یک هفته و سه هفته) منجر به بهبود بازخوانی حافظه و فاکتورهای استرس اکسیداتیو سرم نسبت به گروه استرپتوزوتوسین
شد (۰۰۱/۰p<). درحالی‌که تزریق متفورمین در گروه یازده هفته اختلاف معنیداری نسبت به گروه استرپتوزوتوسین نشان
نداد (۰۵/۰<p).
نتیجه‌گیری: به نظر میرسد که مصرف حاد و مزمن متفورمین اثرات متفاوتی بر بازخوانی حافظه دارد که احتمالاً ناشی از اثر مصرف مزمن متفورمین در افزایش سطح فاکتورهای استرس اکسیداتیو در سرم است.
دکتر اعظم کرمی، دکتر ذبیح الله خاکسار،
دوره ۲۶، شماره ۲ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: دیابت بارداری، باعث ایجاد اختلال در روند تکوین بخش‌های مختلف سیستم عصبی مرکزی می‌گردد و ابعاد آن را تغییر می‌دهد. گیاه جینسنگ از سالیان دور برای کنترل دیابت مورد استفاده بوده است. هدف از این پژوهش مطالعه اثر عصاره گیاه Panax ginseng بر تغییرات هیستومورفومتریک مخ و مخچه نوزادان موش صحرایی مادران دیابتی بود.
روش بررسی: ۱۶ سر موش صحرایی به چهار گروه مساوی شامل کنترل غیر دیابتی، غیر دیابتی دریافت‌کننده عصاره، کنترل دیابتی و دیابتی دریافت‌کننده عصاره تقسیم شد. دیابت در موش‌های گروه‌های دیابتی توسط داروی استرپتوزوتوسین القا گردید و هر چهار گروه با جفت‌گیری طبیعی باردار شدند. گروه‌های دریافت‌کننده عصاره در طول بارداری روزانه عصاره را به‌صورت خوراکی دریافت کردند. ۱۴ روز پس از زایمان طبیعی، نوزادان بیهوش شدند. با ایجاد برش در جمجمه، مخ و مخچه خارج گردید. پس از بکارگیری روش‌های بافت‌شناسی، برخی فاکتورهای بافتی اندازه‌گیری گردید. اطلاعات به‌دست آمده با استفاده از نرم‌افزار SPSS ویرایش ۲۰ و آزمون‌های آماری آنالـیز واریانس یک‌طرفه و تست دانکن مورد بررسی و تحلیل قرار گرفت (۰۵/۰P≤).
نتایج: ضخامت و تعداد سلول‌های ماده خاکستری مخ و تعداد سلول‌های ماده سفید مخچه در گروه کنترل دیابتی نسبت به گروه‌های غیر دیابتی کاهش معنی‌دار داشت (۰۵/۰P≤). همچنین کاهش معنیداری در تعداد سلول‌های ماده سفید مخ در گروه کنترل دیابتی نسبت به سایر گروه‌ها وجود داشت (۰۵/۰P≤).
نتیجه‌گیری: عصاره Panax ginseng، از طریق افزایش تولید هورمون انسولین و کاهش قند خون، قادر به کنترل هپیرگلیسمی در مادران باردار دیابتی و کاهش آسیب‌های حاصل از دیابت بر مخ و مخچه نوزادان آنها می‌شود.
نادر گودرزی، محمدمهدی زنگنه، اکرم زنگنه،
دوره ۲۶، شماره ۴ - ( ۴-۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه : گیاه استویا ربادیانا، اخیرا به عنوان یک عامل آنتی اکسیدانت، ضدالتهاب و ضدمیکروب شناخته شده است. در مطالعه حاضر، خصوصیات حفاطت کبدی و ضد دیابتی عصاره آبی بخش شیرین گیاه استویا ربادیانا ارزیابی شده است.
روش بررسی: دیابت با دوز mg/kg ۶۰ استرپتوزوسین به صورت داخل صفاقی در ۳۵ موش سوری نر بالغ القاء شد و موش ها به طور تصادفی به ۵ گروه تقسیم شدند. گروه های کنترل منفی و کنترل مثبت (دیابتی تیمار نشده) نرمال سالین و گروه های تیمار به ترتیبmg/kg ۵/۰ گلی بنکلامید و g/kgµ۲۰۰ و g/kgµ ۴۰۰ عصاره آبی استویا ربادیانا را به مدت ۱۵ روز دریافت کردند. در روز پایانی، سطوح سرمی گلوکز خون و آنزیم های آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، آلانین آمینوترانسفراز (ALT) و آلکالین فسفاتاز (ALP) اندازه گیری شد. حجم تام کبد، سینوزوئیدها، هپاتوسیت ها، سیاهرگ مرکزی، سیاهرگ باب، انشعابات سرخرگ کبدی و مجاری صفراوی در مقاطع بافتی تخمین زده شد.
نتایج: سطوح گلوکز خون و آنزیم های ALT و ALP در گروه های تیمار شده با عصاره آبی استویا ربادیانا نسبت به گروه کنترل مثبت کاهش معنی داری داشت (۰۵/۰> P). حجم کبد، هپاتوسیت ها، سینوزوئیدها، سیاهرگ مرکزی و سرخرگ کبدی پس از درمان با دوز بالای عصاره استویا ربادیانا نسبت به گروه کنترل مثبت کاهش معنادار داشت (۰۵/۰> P).
نتیجه گیری: عصاره آبی بخش شیرین گیاه استویا ربادیانا می تواند سطح قند خون و آنزیم های کبدی را تنظیم نموده و از تخریب بافت کبد در موش های سوری دیابتی پیشگیری نماید.
مریم شعبانی، محمد شرافتی‌‌مقدم، کاملیا مقدمی،
دوره ۲۹، شماره ۴ - ( ۴-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: هیپرتروفی فیزیولوژیک قلبی وابسته به مسیرهای سلولی و پروتئین‌های مهم مانند پروتئین ریبوزومی S۶ کیناز بتا-۱ (S۶K۱) و عامل شروع‌کننده ترجمه یوکاریوتی ۴E متصل به پروتئین-۱ (۴EBP۱) میباشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر ۸ هفته تمرین استقامتی بر پروتئین‌های S۶K۱ و ۴EBP۱ در بطن چپ قلب موش‌های صحرایی دیابتی شده از طریق القاء استرپتوزوتوسین و نیکوتین‌آمید میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۱۲ سر موش صحرایی نر ۲ ماهه از نژاد اسپراگوداولی با میانگین وزنی ۲۰±۲۷۰ گرم انتخاب و پس از دیابتی‌شدن از طریق القاء استرپتوزوتوسین و نیکوتین‌آمید به روش تصادفی به ۲ گروه، تمرین دیابتی و کنترل دیابتی (هر گروه ۶ سر) تقسیم شدند. گروه تمرین ۴ روز در هفته به مدت ۸ هفته تمرین استقامتی را مطابق با برنامه تمرینی انجام دادند؛ در حالیکه گروه کنترل هیچ‌گونه برنامه تمرینی نداشتند. همچنین موش‌های صحرایی هیچ‌گونه درمانی با انسولین را در طول دوره پژوهش نداشتند. محتوای پروتئین‌ها با استفاده از روش وسترن‌بلات اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تی-مستقل و نرم‌افزارversion ۱۶ SPSS استفاده شد.
نتایج: هشت هفته تمرین استقامتی منجر به افزایش معنی‌دار در محتوای پروتئین S۶K۱شد (۰/۰۰۱P=)؛ همچنین افزایش معنیداری در محتوای پروتئین ۴EBP۱ در گروه تمرین استقامتی نسبت به کنترل مشاهده شد (۰/۰۰۰۱P=).
نتیجه‌گیری: هشت هفته تمرین استقامتی منجر به افزایش معنی‌دار پروتئین‌های S۶K۱ و ۴EBP۱ در قلب آزمودنی‌های دیابتی شد؛ بنابراین، احتمالاً فعال‌شدن این پروتئین‌ها می‌تواند فرآیند سنتز پروتئین و هیپرتروفی قلبی را تنظیم کند.
مسعود جوکار، محمد شرافتی مقدم،
دوره ۲۹، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: دیابت نوع ۱ می تواند به آپوپتوز عضلانی و نقص در ساختار بافت قلب شود. یکی از مسیرهای اصلی آپوپتوز مسیر فعال‌شده توسط پروتئین P۵۳ و کاسپاز-۳ است؛ بنابراین، هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاصیر ۴ هفته تمرین تناوبی با شدت بالا بر محتوای پروتئین هایP۵۳ و کاسپاز-۳ در بافت عضله قلب موش‌های صحرایی‌نر نژاد اسپراگوداولی مبتلا به دیابت نوع ۱ میباشد.
روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ۱۲ سر موش صحرایی‌نر ۲ ماهه از نژاد اسپراگ‌داولی با میانگین وزن ۲۰±۳۰۰ گرم انتخاب شدند و پس از القاء دیابت از طریق محلول استرپتوزوتوسین، به‌روش تصادفی به ۲ گروه، تجربی (۶ سر) و کنترل (۶ سر) تقسیم شدند؛ برنامه تمرینی شامل ۵ مرحله ۴ دقیقه‌ای با شدت معادل ۸۵ تا ۹۵ درصد حداکثر سرعت و دوره‌های استراحت فعال ۳ دقیقه‌ای با شدت معادل ۵۰ تا ۶۰ درصد حداکثر سرعت انجام شد؛ پروتئین‌ها از طریق روش آزمایشگاهی وسترن بلات اندازه‌گیری شدند. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از نرم‌افزارversion ۱۶ SPSS و آزمون آماری t-مستقل استفاده شد.
نتایج: تمرین تناوبی با شدت بالا منجر به کاهش معنیداری در محتوای پروتئین P۵۳ گروه تمرین نسبت به گروه کنترل شد (۰/۰۰۳P=)؛ اما تغییر معنیداری در محتوای کاسپاز-۳ در فرم فعال‌شده (۰/۷۱P=) و فرم اولیه (۰/۱۵P=) در گروه تمرین نسبت به‌گروه کنترل مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: تمرین تناوبی با شدت بالا با کاهش محتوای پروتئین P۵۳ و جلوگیری از فعال‌شدن پروتئین کاسپاز-۳، احتمالاً مسیر آپوپتوز مربوط به این دو پروتئین را در سلول‌های قلبی در آزمودنی‌های دیابتی نوع ۱ غیرفعال کرده است.
محسن کریمی، محمدحسین قینی، فاطمه طالع احمد، مهرداد روغنی،
دوره ۳۰، شماره ۸ - ( ۸-۱۴۰۱ )
چکیده
مقدمه: دیابت قندی با افزایش استرس اکسیداتیو سبب تغییرات نامطلوب در مورفولوژی نورونی هیپوکامپ و قشر پره‌فرونتال مغز می‌شود. تریگونلین دارای اثرات کاهنده قند خون و مهار استرس اکسیداتیو میباشد. هدف از این مطالعه تعیین اثر حفاظتی تریگونلین بر تغییرات دندریتی نورون‌های هیپوکامپ و قشر پره‌فرونتال در موش صحرایی میباشد.
روش بررسی: در این بررسی تجربی، تعداد ۳۲ سر موش نر، نژاد ویستار در محدوده وزنی ۲۳۵-۱۹۵ گرم به‌طور تصادفی به ۴ گروه شامل: کنترل، کنترل تیمار شده با تریگونلین، دیابتی و دیابتی تیمار شده با تریگونلین تقسیم شدند. تریگونلین به میزان ۵۰ mg/kgبه مدت ۷ هفته تجویز دهانی شد. برای دیابتی نمودن حیوانات از تزریق داخل صفاقی تک دوز استرپتوزوتوسین۶۰ mg/kg استفاده شد. وزن حیوانات و میزان گلوکز در ابتدای کار و ۴ و ۸ هفته پس از القاء دیابت اندازه‌گیری شد. برای بررسی دندریت‌های نورونی هیپوکامپ و قشر پره‌فرونتال، پس از خارج‌کردن مغز از روش رنگ‌آمیزی گلژی استفاده شد. برای آنالیز آماری از آزمون آنووای یک‌طرفه و تست تعقیبی توکی در نرم‌افزارversion ۱۶ SPSS استفاده شد و ۰/۰۵p< به‌عنوان سطح معنی‌دار در نظر گرفته شد.
نتایج: میزان گلوکز سرم در گروه دیابتی تیمار شده با تریگونلین در مقایسه با گروه دیابتی به‌طور معنیداری کاهش یافت (۰/۰۱p<). تراکم خارهای دندریتی نورون‌های قشر پره‌فرونتال و ناحیه هیپوکامپ درگروه دیابتی در مقایسه با گروه کنترل به‌طور معنیداری کاهش یافت (۰/۰۱p<). همچنین تراکم خارها در گروه دیابتی تیمار شده با تریگونلین در مقایسه با گروه دیابتی به‌طور معنیداری افزایش یافت (۰/۰۱p<).
نتیجه‌گیری: تریگونلین هیپوگلیسمیک بوده و سبب جلوگیری از کاهش خارهای دندریتی قشر پره‌فرونتال و هیپوکامپ مغز ناشی از دیابت قندی القا شده با استرپتوزوتوسین می‌شود.
