علی اکبر یوسفی، هنگامه زندی، گیلدا اسلامی، محمود وکیلی،
دوره ۲۳، شماره ۱ - ( ۱-۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: باکتری استافیلوکوکوس اورئوس عامل طیف وسیعی از بیماریهای عفونی می‌باشد. برای درمان آنتی‌بیوتیکی و کنترل عفونت لازم است که سویه‌های مقاوم به متی‌سیلین به سرعت و دقت شناسایی شوند. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی مقاومت به متی‌سیلین در سویه‌های بالینی این باکتری به روش‌های فنوتیپی و مولکولی بود.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی تعداد ۱۱۴ ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس از نمونه‌های مختلف بالینی بیمارستان شهید صدوقی یزد جدا و سنجش حساسیت آنتی‌بیوتیکی به روش انتشار دیسک تعیین و حداقل غلظت مهارکنندگی اگزاسیلین (MIC) به روش E. test انجام شد. همچنین تعیین ژن mecA با استفاده از پرایمرهای اختصاصی به روش PCR انجام شد.
نتایج: از میان ایزوله‌های مورد بررسی، در روش دیسک دیفیوژن ۷/۳۷ درصد به اگزاسیلین و ۱/۴۲ درصد به سفوکسیتین مقاومت نشان دادند. نتایج MIC نشان داد که ۴۷ نمونه (۲/۴۱%) مقاوم به اگزاسیلین بودند. در حالی که ۵۴ نمونه (۴/۴۷ درصد) به روش PCR دارای ژن mec A بودند. بیشترین مقاومت آنتی‌بیوتیکی به ترتیب نسبت، در آمپی‌سیلین (۱/۹۹ درصد)، پنی‌سیلین (۲/۹۸ درصد)، تتراسیکلین (۳/۵۵ درصد)، اریترومایسین (۷/۳۷ درصد)، کلیندامایسین (۵/۳۲ درصد)، سیپروفلوکساسین (۵/۳۲ درصد)، افلوکساسین (۶/۳۱ درصد) و جنتامایسین (۳/۲۶ درصد) مشاهده شد.
نتیجهگیری: مقاومت چند دارویی در بین ایزوله‌های استافیلوکوکوس اورئوس رایج است. همچنین جهت تعیین مقاومت به متی‌سیلین استفاده از دیسک سفوکسیتین مفیدتر از اگزاسیلین می‌باشد. با این وجود ژن mec A در برخی نمونه‌هایی که به روش دیسک دیفیوژن حساس بودند، نیز مشاهده گردید. تکنیک PCR بهترین روش برای شناسایی سریع سویه‌های مقاوم و حساس به متی‌سیلین می‌باشد.
