فتح‌اله بوذرجمهری، فرشته امیدوار، محمدحسین زارع، ماشالله نخعی نژاد،
دوره ۲۷، شماره ۱۱ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: امروزه با افزایش اختلالات آریتمی قلب، آزمایشات الکتروفیزیولوژی و ابلیشن توسعه فراوانی یافته است. در این روش‌های تشخیصی و درمانی به‌دلیل استفاده از فلوروسکوپی شاهد پرتوگیری بیماران هستیم. مطالعه حاضر به ارزیابی دز جذبی در بیماران تحت عملیات الکتروفیزیولوژی و ابلیشن قلب و تخمین ریسک سرطان در آنها در بیمارستان افشار یزد پرداخته است.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی-مقطعی میباشد. در این پژوهش تخمینی از متوسط دز جذبی بیماران ارجاعی برای آزمایشات الکتروفیزیولوژی و ابلیشن در بخش قلب بیمارستان افشار یزد به‌دست آمد. در بخش قلب این بیمارستان یک دستگاه آنژیوگرافی جنرال الکتریک (GE) با تیوب مشدد تصویر به قدمت ۲۵ سال مورد استفاده قرار میگرفت. دزیمتر به‌کاررفتهKAP میتر بوده که امکان اندازهگیری دز جذبی در سطح و مدت زمان تابش‌دهی را فراهم میساخت و به‌کمک نرم‌افزار PCXMC دز موثر بیمار و دز- سطح محاسبه گردید.
نتایج: متوسط دز سطح در عملیات ابلیشن و الکتروفیزیولوژی به‌ترتیب ۳۲/۱۰۵ ±۳۴/۱۵۳ و ۶۲/۵ ±۸۸/۱۴ گری در سانتی‌متر مربع و محدوده زمان تابش به‌ترتیب ۳۲/۳ تا ۶۵/۶۸ دقیقه و ۰۳/۱ تا ۲۸/۶ دقیقه اندازهگیری شد. متوسط دز موثر بیماران در آزمایشات ابلیشن و الکتروفیزیولوژی به‌ترتیب ۳۸/۱۶ و ۶۵/۱ میلی سیورت و احتمال بروز سرطان به ازای ده هزار بیماری که تحت عملیات ابلیشن و الکتروفیزیولوژی قرار گرفتند به‌ترتیب ۱۳ و ۳/۱ نفر تخمین زده شد.
نتیجه‌گیری: دز جذبی بیماران تحت ابلیشن بیش از الکتروفیزیولوژی بود. در این تحقیق، افزایش دز جذبی بیماران ناشی از ابلیشن نسبت به مطالعات دیگر می‌تواند ناشی از قدمت زیاد دستگاه فلوروسکوپی و فرسودگی لامپ مشدد تصویر آن باشد.
