محمد حسین پور قرا، علیرضا طالبی، حسین نهنگی، مرتضی انوری، فاطمه صادقیان، آرش یونس نیا، مرتضی محمد زاده،
دوره ۲۳، شماره ۵ - ( مرداد ۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: داربست بافتی دارای وظایف و اعمال مشابه ماتریکس خارج سلولی بوده و جزء مهمی در تکنیک‌های مهندسی بافت محسوب می‌گردد. PLLA یکی از داربست‌هایی است که در این زمینه استفاده می‌شود. PLLA در این مطالعه به صورت غشای نانو متخلخل می‌باشد. هدف از این مطالعه بررسی زیست سازگاری و تاثیر غشای نانو متخلخل PLLA بر روی تکثیر سلول‌های بنیادی مزانشیمی می‌باشد.
روش بررسی: غشای نانو متخلخل PLLA به وسیله فرایند جدایی فازی تهیه شد و برای شناسایی نوع پلیمرهای بکار رفته در ساختمان آن از آزمون FTIR استفاده شد. سپس سلول‌های مزانشیمی پالپ دندان بر روی نانو غشاء و همزمان در محیط عاری از نانو غشاء کشت داده شد. اندازه‌گیری حیات و تکثیر سلول‌ها پس از چسبیدن سلول‌ها به کف پلیت در یک دوره دو هفته‌ای با استفاده از آزمون MTT در روزهای پنجم، هفتم و نهم و همچنین اولترا استراکچر و میزان چسبندگی سلول‌های مزانشیمی بر روی این غشاء با استفاده از میکرسکوپ الکترونی(SEM) مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: توانایی زیست سازگاری غشای نانو مناسب بوده و سلول‌ها به خوبی به سطح غشاء چسبیده‌اند. قابلیت حیات سلول‌های مزانشیمی در گروه نانو مثبت به‌طور معنی‌داری(۰۰۱/۰p<) از گروه نانو منفی بیشتر بود. بیشترین تأثیرگذاری نانو غشاء بر میزان حیات سلولی در روز نهم و کمترین تأثیرگذاری در روز پنجم مشاهده‌شد.
نتیجه‌گیری: نانو غشای PLLA به علت زیست تخریب پذیر بودن و عدم سمیت‌زایی، میزان چسبندگی و نیز تکثیر سلول‌های بنیادی مزانشیمی را افزایش می دهد و با گذشت زمان این فرایند تشدید می‌شود.
