مقدمه: سنکوپ وازوواگال شایع ترین نوع سنکوپ است است و حملات سنکوپ مکرر می‌تواند تأثیر عمیقی بر کیفیت زندگی مبتلایان داشته باشد. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی سنکوپ وازوواگال بر اساس متغیرهای گوش به‌زنگی بدنی و ناگویی هیجانی انجام شد.
روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مورد- شاهدی بود. جامعه آماری مطالعه حاضر شامل بیماران مبتلا به سنکوپ وازوواگال مراجعه‌کننده به بیمارستان مرکز قلب تهران در سال ۱۴۰۰ می‌باشد. به شیوه نمونه‌گیری هدفمند، تعداد ۵۰ بیمار مبتلا به سنکوپ وازوواگال و ۵۴ فرد سالم انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها شامل مقیاس گوش به زنگی بدنی و مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو بود. تحلیل داده‌ها با روش آماری تحلیل رگرسیون لجستیک و با استفاده از نرم‌افزارversion ۱۶ SPSS در سطح ۰/۰۵ انجام شد.
نتایج: نتایج آزمون هاسمر ‐لمشو (۰/۲۵۵P=, χ۲=۳/۰۷ ) نشان‌دهنده نیکویی برازش مدل بود. طبق نتایج آزمون رگرسیون لجستیک، برآورد ضریب برای ناگویی هیجانی ۰/۰۵۳- و برای گوش به زنگی بدنی ۰/۰۱۷- بود.
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصل، در بیماران سنکوپ وازوواگال با طراحی اقداماتی مبتنی بر بهبود ناگویی هیجانی و گوش به زنگی بدنی می‌توان آن‌ها را در جهت بهبودی و کاهش حملات سنکوپ یاری رساند.
