۳ نتیجه برای نوابی
نادر نوابی، محمد جواد زاهدی، ساسان صلاحی، شهریار عظیم زاده،
دوره ۲۳، شماره ۶ - ( شهریور ۱۳۹۴ )
چکیده
مقدمه: حفره دهان به عنوان مخزنی برای هلیکوباکتر پیلوری و عامل محتملی برای عدم موفقیت درمان سه دارویی عفونت گوارشی آن مطرح گردیده است. اطلاعات مربوط به نقش پلاک دندانی در این عود مجدد متناقض است و گزارشات معدودی دال بر ارتباط میان کنترل پلاک دندانی و عود عفونت گوارشی Hp در دست می‌باشد. در مطالعه حاضر، تأثیر انجام درمان پریودونتال به عنوان مکمل درمان سه دارویی در ریشه‌کن نمودن عفونت گوارشی Hp مورد ارزیابی قرار گرفته است.
روش بررسی: درکارآزمایی بالینی تصادفی شده و یکسو‌کور، ۵۰ بیمار به صورت تصادفی در گروه مداخله و کنترل(هر گروه ۲۵ بیمار) قرار گرفتند. پس از تکمیل درمان سه دارویی برای تمام بیماران و انجام درمان پریودونتال برای بیماران گروه مداخله در یک فاصله زمانی بین ۱۲-۸ ماه تست تنفسی اوره آز(UBT) برای کلیه بیماران انجام گردید. برای یافتن ارتباط معنی‌دار میان دو گروه از آزمون رگرسیون پواسون و ضریب Relative Ratio استفاده گردید.
نتایج: نتایج به دست آمده نشان می‌دهد که میزان موفقیت در ریشه‌کن نمودن عفونت گوارشی Hp و عدم عود آن در گروه مداخله برابر ۸۰ درصد و در گروه کنترل برابر ۵۶ درصد می‌باشد اما این اختلاف معنی‌دار نیست(۱۶۷/۰p=).
نتیجه‌گیری: اضافه نمودن درمان پریودونتال، باعث افزایش معنی‌دار میزان موفقیت درمان سه دارویی در ریشه‌کن نمودن عفونت گوارشی Hp نمی‌گردد. اما با توجه به شواهد ناکافی در این زمینه، نیاز به انجام کارآزمایی‌های بالینی بیشتری احساس می‌گردد.
الناز گیوه چی، شکوه نوابی نژاد، ولی اله فرزاد،
دوره ۲۵، شماره ۵ - ( مرداد ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی دو روش‌شناختی رفتاری و الگوی ارتباط بدون خشونت بر کاهش نشانگان برونی‌سازی شده کودکان۵تا ۸ سال بود.
روش بررسی: جهت رسیدن به اهداف پژوهش از روش نیمه آزمایشی استفاده شد. جامعه آماری پژوهش شامل کودکان ۵ تا ۸ سال شهر تهران مراجعه‌کننده به مرکز آتیه و گروه نمونه عبارت از ۳۰ کودک دارای نشانگان برونی‌سازی شده از جامعه آماری موردنظر بودند که به روش در دسترس و هدفمند انتخاب‌شده و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی شناختی رفتاری و ارتباط بدون خشونت و گروه کنترل قرار گرفتند. گروه‌های آزمایش تحت درمان‌های خاص خود قرار گرفتند و گروه کنترل در این مدت هیچ درمانی را دریافت نکردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس فهرست رفتاری کودک (CBCL) استفاده شد که توسط شرکت‌کنندگان قبل از شروع درمان، پس از پایان درمان و در مرحله پیگیری تکمیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد که در نمرات نشانگان برونی‌سازی شده کودکان در دو گروه آزمایشی در مقایسه با قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی‌دار و پایداری وجود داشته است (۰۵/۰p<). در حالی که در نمرات کودکان گروه کنترل که مداخله دریافت نکرده‌اند، تفاوت معنی‌داری وجود نداشته است. ضمن اینکه از دو روش مداخله‌ای، روش‌شناختی رفتاری، در کاهش نشانگان برونی‌سازی شده کودکان مؤثرتر بوده است.
نتیجه‌گیری: با توجه به تأثیر درمان‌های روان‌شناختی فوق در کاهش نشانگان برونی‌سازی شده کودکان، به نظر می‌رسد که این روش‌ها می‌توانند در حوزه درمان مشکلات رفتاری کودکان مؤثر واقع شوند.
مهدی اسلامی، سید حسین طباطبایی، فریناز صباغزادگان، سید احسان نوابی،
دوره ۳۲، شماره ۶ - ( شهریور ۱۴۰۳ )
چکیده
مقدمه: املوبلاستیک فیبروادونتوما (AFO) یک ضایعه نئوپلاستیک نادر و با رشد آهسته است که به عنوان یک تومور ادنتوژنیک خوش‌خیم اپیتلیالی - مزانشیمی طبقه‌بندی می‌شود. این تومور ویژگی‌های بافت‌شناسی مشخصه آملوبلاستیک فیبروما و ادونتوم‌های پیچیده را نشان می‌دهد. تظاهرات بالینی AFO معمولاً با بزرگ شدن بدون علامت استخوان‌های فک مشخص می‌شود. از نظر رادیوگرافی، آن را به‌عنوان یک ناحیه رادیولوسنت مشخص نشان می‌دهد، که دارای مواد اپک با درجات مختلف بی‌نظمی در اندازه و مورفولوژی است. مداخله درمانی استاندارد شامل انوکلیشن است. با وجود ماهیت خوش‌خیم، AFO در صورت عدم درمان می‌تواند عوارض قابل‌توجهی ایجاد کند. بنابراین، تشخیص سریع و مدیریت مناسب برای اطمینان از نتایج مطلوب بیمار ضروری است. مطالعه حاضر (تظاهرات بالینی و مدیریت) یک بیمار پسر ۱۰ ساله با ضایعه AFO واقع در فک پایین را توصیف می‌کند. این مورد خاص با اقدامات محافظه کارانه شامل انوکلیشن همراه با خارج سازی دندان نهفته و کورتاژ استخوان باقی‌مانده درمان شد.
