ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

---

مقدمه: عفونت‌های بیمارستانی چالش بزرگ سیستم بهداشتی درمانی است و به عنوان یکی از عوامل مخاطره انگیز در بیماران بستری شناخته شده است که نتیجه آن افزایش قابل توجه مرگ و میر و تحمیل هزینه‌های زیاد می‌باشد. با وجود اینکه انتقال عفونت بیمارستانی از طریق دست کارکنان به بیماران به عنوان روش اصلی انتقال شناخته شده است، اما القاء تأثیر آن به کارکنان بهداشتی درمانی جهت پیروی از رفتار مناسب مشکل می‌باشد. بنابراین این مطالعه با هدف بررسی وضعیت آلودگی میکروبی دست پرستاران در استفاده از زیورآلات انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی ـ تحلیلی می‌باشد. نمونه‌گیری به صورت تصادفی ساده انجام شد و نمونه‌ها شامل ۵۰ نفر از پرستاران شاغل در بخش‌های مراقبت ویژه بیمارستان‌های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد بودند. نمونه‌ها در ابتدای شیفت، از طریق کشت با استفاده از سواپ پنبه‌ای خیس شده با آب استریل از سطح زیورآلات و سطح زیر آن بلافاصله پس از خروج جمع‌آوری شد. همچنین نمونه‌ها از دست مقابل یا ناحیه‌ای نزدیک به موضع به تعداد زیورآلات گرفته شد و پس از تکمیل نمونه، تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۲ صورت گرفت. نتایج: بر اساس یافته‌ها بیشترین زیورآلات مورد استفاده انگشتر و النگو و از جنس طلا و در سطح جواهر نتایج کشت مثبت ۸/۴۵ % و منفی ۲/۵۴% بود که تفاوت معنی‌داری نداشت (۳۳/۰p=). در سطح زیر زیورآلات نتایج کشت مثبت ۶/۶۴% و منفی ۴/۳۵% (۰۰۰/۰p=) و در عضو مخالف نتایج کشت مثبت ۶/۵% و منفی ۴/۹۴% بود (۰۰۰/۰p=) و در کل مقایسه سه سطح، تفاوت معنی‌داری نشان داد (۰۰۰/۰(P=. نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج، استفاده از زیورآلات آلودگی را افزایش می‌دهد و بدین ترتیب احتمال انتقال عفونت بیمارستانی و پاتوژن‌های بیماری‌زا افزایش می‌یابد. بنابراین پیشنهاد می‌گردد زیورآلات در طی ارائه مراقبت به بیماران خارج شود.

---

  مقدمه: پرستاری در بخش مراقبت­های ویژه نیاز به دانش، مهارت تجربه و نگرش دارد. با توجه به حساسیت بالای بخش مراقبت­های ویژه و اینکه رعایت استاندارد می­تواند موجب ارتقاء کیفیت مراقبت پرستاری و حفظ جان بیمار گردد این مطالعه با هدف تعیین نمره عملکرد پرستاران شاغل در بخش مراقبت­های ویژه بیمارستان ­ های آموزشی شهر یزد و انطباق آن با استاندارد انجام گردید.

  روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی عملکردهای ساکشن تراکئوستومی، گاواژ و اکستوبه ۷۴ پرستار شاغل در بخش
مراقبت­های ویژه با استفاده از چک لیست توسط پژوهشگر و همکارانش تحت مشاهده مستقیم قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده­ها با استفاده از نرم­افزار SPSS نسخه ۱۶ و روش­های آماری توصیفی و استنباطی انجام شد.

  نتایج: میانگین نمره عملکرد پرستاران در زمینه ساکشن لوله تراکئوستومی، گاواژ و اکستوبه به ترتیب (۸۶/۱ ± ۷۶/۱۳)، (۲۰/۱ ± ۱۶/۱۶) و (۳۸/۱ ± ۱۵۴/۱۱) بود و مشخص شد میانگین نمرات ساکشن و گاواژ با (۰ p= ) و اکستوبه (۰۵/۰ p= ) به طور معنی­داری از نمره استاندارد کمتر است. بیشترین درصد عدم تطابق با استاندارد در حیطه ساکشن و گاواژ به ترتیب (۵/۹۰%) و (۷/۷۹%) مربوط به شستشوی دست و در حیطه اکستوبه بیشترین درصد عدم تطابق با استاندارد مربوط به برقراری ارتباط با بیمار بود(۵/۴۰%).

  نتیجه­گیری: با توجه به یافته­های پژوهش مؤید عدم رعایت کامل شستشوی دست و ارتباط آن با بیمار و عدم انطباق عملکرد پرستاران در حیطه­های گاواژ و ساکشن و اکستوبه با استاندارد است.

---

مقدمه: امروزه جهت ضدانعقادسازی ست همودیالیز از هپارین به روش‌های مختلف استفاده می‌شود. هرکدام از این روش‌ها با عوارض جانبی مثل تشکیل لخته و کاهش کفایت، در میزان مرگ و میر تأثیر می‌گذارند. این مطالعه به منظور مقایسه تأثیر ۳ روش هپارینه کردن ست دیالیز بر وضعیت انعقادی و کفایت دیالیز انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی ۲۵ بیمار همودیالیزی با PTT نرمال به طور تصادفی تحت ۳ روش هپارینه شدند. در روش اول ست دیالیز پس از پرایم با u۵۰۰۰ هپارین , در دو نوبت با ۲۰۰ سی‌سی نرمال سالین شستشو شد. در روش دومu ۲۰۰۰ به طور بلوس و u/h۱۰۰۰ نیز تا ابتدای ساعت چهارم انفوزیون شد. در روش سوم u۲۵۰۰ ابتدا و u۲۵۰۰ دو ساعت بعد تزریق شد. ارزیابی لخته با مشاهده صافی و بررسی کفایت دیالیز با فرمول‌های URR، KT/V صورت گرفت. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS و آزمون‌های ویلکاکسان و مک نمار تحلیل گردید. نتایج: میزان بروز لخته در روش اول به طور معنی‌داری بیش از روش دوم و سوم  و در روش سوم به طور معنی‌داری بیش از روش دوم بود. میزان PTT در محدوده استاندارد، در روش اول به طور معنی‌داری بیش از روش دوم بود . کفایت دیالیز در روش دوم به طور معنی‌داری بیشتر از روش اول بود . نتیجه‌گیری: روش دوم هپارینیزاسیون ست همودیالیز، با احتمال تشکیل لخته کمتری همراه است و با توجه به کفایت مطلوب‌تر دیالیز در این روش، به عنوان ایمن‌ترین روش توصیه می‌شود.

---