محمد حسین سلمانی، محدثه میکانی، هما ترابی زاده، رضا رحمانیان،
دوره ۲۵، شماره ۴ - ( تیر ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: نانو ذرات مغناطیسی به علت ویژگی‌های منحصربه‌فرد آن‌ها توجه بسیاری از محققین در زمینههای مختلف به سمت خود معطوف کرده‌اند. تثبیت آنزیم بر روی نانو ذرات مغناطیسی عامل دار شده، با حفظ فعالیت پروتئین آزاد و پایداری بهینه، به وسیله روش‌های متنوع اصلاح سطح، توسعه‌داده شده است. این مقاله به بررسی روش‌های اصلاح سطح و کاربرد نانوذرات مغناطیسی آهن جهت تثبیت پروتئین متمرکزشده است.
روش بررسی: در بین مقالات معتبر علمی، ۵۱ مقاله منتشرشده از پایگاه‌های علمی مختلف بین سال‌های (۲۰۱۶- ۲۰۰۰) انتخاب و استفاده شد. در این مقالات روش‌های بیولوژیکی، فیزیکی و شیمیایی سنتز نانو ذرات مغناطیسی، مزایا و محدودیت‌های روش‌های سنتز، کاربرد روش اصلاح و تثبیت آنزیم روی نانو ذرات آهن اکسید ارزیابی شدند. با تجزیه‌وتحلیل دقیق این مقالات، مناسب‌ترین روش سنتز نانو ذرات مشخص و کاربرد این نانو ذرات در فرایند تثبیت بیومولکول‌ها زیستی خلاصه شد.
نتیجه‌گیری: روش هم رسوبی روشی آسان در تهیه نانو ذرات مغناطیسی آهن با سطح بزرگ و اندازه‌ای کوچک بوده که قابلیت این ذرات را به‌عنوان یک حامل مناسب برای تثبیت آنزیم‌ها افزایش می‌دهد. اصلاح مناسب سطح این نوع نانو ذرات قابلیت آن‌ها را برای اتصال به مولکول‌های زیستی را افزایش می‌دهد. پروتئین یا آنزیم تثبیت‌شده روی نانو ذرات مغناطیسی در مقایسه با ساختارهای تثبیت نشده دارای پایداری بیشتری نسبت به تغییرات ساختاری، دما و pH بوده و کاربرد وسیعی در علوم مختلف ازجمله جداسازی و خالص‌سازی پروتئین، علوم دارویی و آنالیز غذایی دارد. تثبیت با استفاده از پیوندهای کووالانسی و جذب فیزیکی غیراختصاصی است که این ویژگی کاربرد آن‌ها را محدود می‌سازد. فرآیند تثبیت از طریق واسطههای زیستی روش جدیدی را برای حل مشکل انتخاب‌پذیری ارائه نموده است.
