جستجو در مقالات منتشر شده


۳ نتیجه برای میراسماعیلی
تاثیر تزریق ترکیب اکستاسی در طی دوران حاملگی برروی نوزادان موش
محمد علی خلیلی، سید محسن میراسماعیلی، طه ملکوتیان، سیدمحمد یوسف مصطفوی پورمنشادی،
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( دو ماهنامه مهر و آبان ۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: اکستاسی یا متیل‌دی‌اکسی‌متاآمفتامین(MDMA) ماده محرک اعتیاد آوری است که برخی افراد به دلیل وجود فشارهای روانی و اجتماعی از آن استفاده می‌کنند تا مدت کوتاهی آرامش یابند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تزریق اکستاسی بر روی جنین موش‌های حامله در هفته‌های دوم و سوم بارداری می‌باشد. روش بررسی: تعداد ۲۰ موش ماده بالغ به صورت تصادفی(۵ عدد در گروه کنترل و ۱۵ عدد در گروه تجربی) دسته‌بندی شدند. در روزهای ۷ و ۱۴ حاملگی به گروه تجربی به میزان mg/kg ۵ ماده اکستاسی و به گروه کنترل آب مقطر به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. در روز ۱۸ حاملگی، موش‌ها در داخل قفس‌های جداگانه قرار داده شدند. نوزادان موش‌ها از نظر وضعیت کام، جمجمه، گوش خارجی، چشم، تعداد انگشتان دست و پا و چسبندگی آنها، وزن و نیز قدرت باروری با میکروسکوپ استریو بررسی شدند. نتایج: از بین ۱۶۳ نوزاد در دوگروه، هیچگونه انومالی در ناحیه جمجمه و گوش خارجی مشاهده نگردید، همچنین اختلاف معنی‌داری بین میزان تولد نوزاد نر و ماده در دو گروه مشاهده نشد(۰۸/۰(p=. هیپوپلازی و عدم هیپوپلازی انگشتان در بین نوزادان دو گروه معنا‌دار بود(۰۰۰/۰(p= ولی چسبندگی انگشتان و عدم چسبندگی انگشتان در دو گروه معنا‌دار نبود(۱۱/۰(P=. اختلاف بین نوزادان ماده با توانایی باروری در دو گروه نیز معنادار بود(۰۰۰/۰(p=. نتیجه‌گیری: مصرف داروی اکستاسی در دوران حاملگی می‌تواند بر روی ارگانوژنز و قدرت باروری نوزادان موش موثر باشد، لذا مطالعات بیشتری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی در این خصوص نیاز می‌باشد.
ارزیابی میزان بیان ۲۲۲ -miR و همراهی آن با هورمون AMH جهت تشخیص زود هنگام علایم شبه سندرم تخمدان پلی‌کیستیک در پلاسما بیماران صرعی تحت درمان با والپرات سدیم: یک مطالعه مورد- شاهدی
محیا رجبی، سیدمحسن میراسماعیلی، فاطمه منتظری، مهسا نصراصفهانی، سیدجلال ضیایی، سیدمهدی کلانتر،
دوره ۲۹، شماره ۱۰ - ( دی ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: اختلال نورولوژی صرع، که با داروهایی مانند سدیم والپرات (یکی از اولویت‌های درمانی بیماران مبتلا به صرع) کنترل می‌شود. سندرم تخمدان پلی سیستیک (PCOS) یکی از عارضه‌های مصرف والپروات سدیم است. بیماران مبتلا به PCOs به طور مزمن تخمک‌گذاری نمی‌کنند، در نتیجه با عوارض جدی شامل: هیپرپلازی آندومتر به صورت آتیپیک و تیپیک، افزایش خطرکارسینوم آندومتر، دیابت شیرین و کاهش نرخ باروری رو‌به‌رو هستند. این مطالعه، مطابق با بررسی‌های بیوانفورماتیکی و مطالعات دیگرمبنی بر ارتباط ۲۲۲-miRNA با ژن‌های دخیل درPCOs و هایپرآندروژنیسم، برای ارزیابی رابطه ابتلا به  PCOsدر بیماران تحت درمان با سدیم والپرات با مقایسه هم زمان فاکتور  Anti-Mullerian Hormone و مارکر ۲۲۲-miRNA در بازه‌های زمانی خاصی طراحی شد.
روش بررسی: در این مطالعه موردی-شاهدی، ۳۳زن مبتلا به صرع قبل و بعد از مصرف دارو با توجه به معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. پس از خون‌گیری، پلاسمای آن‌ها جدا شد. مطابق دستورالعمل کیت، Total RNA استخراج و سنتز cDNA صورت گرفت و با تکنیک RT-qPCR بیان ۲۲۲-miRNA ارزیابی و تحلیل آماری توسط نرم‌افزار۱۶ version  SPSS، آزمون‌های T-test و  Anova انجام شد.
نتایج: نتایج، بیانگر تفاوت معنادار (p<۰/۰۱) میانگین بیان ۲۲۲-miRNA وAMH  در افراد بیمار قبل از درمان نسبت به ۳ماه بعد از درمان می‌باشد. نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که افزایش AMH با کاهش بیان ۲۲۲-miRNA ارتباط مستقیم دارد p<۰/۰۱)).
نتیجه‌گیری: مطابق با نتایج مطالعه حاضر می توان جهت کنترل بهتر عوارض احتمالی دارو، احتمالاً تعویض به موقع دارو و هم‌چنین تشخیص زود هنگام PCOs (علائم شبه PCOs‌)، از ارزیابی تغییرات بیان ۲۲۲-miRNA هم زمان با سنجش  AMHاستفاده کرد.

بررسی سطوح سرمی سایتوکاین‌های التهابی در زنان با علل مختلف ناباروری طی سیکل‌های تحریک کنترل شده تخمدان
لیلا عضد، سید محسن میراسماعیلی، فرزانه فصاحت،
دوره ۲۹، شماره ۱۲ - ( اسفند ۱۴۰۰ )
چکیده
مقدمه: میزان غلظت سایتوکاین­های التهابی در سطوح سرمی و نقش آن‌ها در موفقیت سیکل­های باروری زنان دارای فاکتورهای زنانه ناباروری، ناشناخته است. بنابراین هدف از این مطالعه، بررسی سطوح سرمی سایتوکاین­های التهابی درزنان با علل ناباروری مختلف طی سیکل­های تحریک کنترل شده تخمدان است.
روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، ۲۵ زن نابارور با علل ناباروری زنانه یا ناشناخته (گروه مورد) و ۲۴ زن نابارور با علل ناباروری مردانه (گروه شاهد) در طی سیکل‌های تحریک کنترل شده تخمدان شرکت کردند. ۵ سی سی خون در روز تخمک‌گیری از آن‌ها گرفته شد و پس از جداسازی سرم، میزان IL۶ و TNFα سرمی با روش الایزا اندازه‌گیری شد. از نرم‌افزار آماریversion ۱۶  SPSS تست آماری Independent T test برای مقایسه متغیرها در دو گروه استفاده شد.
نتایج: در این مطالعه، در میزان TNFα و IL۶ بین دو گروه مورد و شاهد تفاوت معناداری یافت نشد (۰/۰۵P>). هم‌چنین تفاوت معناداری در سطح TNFα بر حسب علل ناباروری نیز مشاهده نشد (۰/۰۵P>). ولی تفاوت معناداری در سطح IL۶ بر حسب انواع علل ناباروری (۰/۰۲P=) دیده شد. تفاوت معنادار بین گروه زنان نابارور دارای تخمدان پلی‌کیستیک و با علل ناشناخته ناباروری با گروه زنان با فاکتور ناباروری مردانه مشاهده شد (به ترتیب با ۰/۰۰۸P= و ۰/۰۲ P= ). هم‌چنین بالاترین سطح IL۶ (۳/۳۶±۲۸/۲۰) مربوط به گروه ناباروری با علت ناشناخته است و ارتباط معناداری بین سطح IL۶ با تعداد اووسیت و جنین یافت شد (۰/۰۱P<).
نتیجه‌گیری: بالاتر بودن سطح سرمیIL۶  در گروه ناباروری با علت ناشناخته می‌تواند به‌عنوان یکی از معیارهای پاتولوژی ناباروری و یک پارامتر تاثیرگذار بر تعداد اووسیت و جنین در این گروه محسوب گردد. با این وجود به مطالعات با تعداد جامعه هدف بیشتر برای تبین این شاخص احتمالی نیاز است.

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به ماهنامه علمی پ‍ژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | SSU_Journals

Designed & Developed by : Yektaweb