آرش میراب زاده، پریسا پاکدل، کتایون خوشابی، محمدرضا خدایی، گلناز فیض زاده، مرسده سمیعی،
دوره ۱۷، شماره ۳ - ( تابستان ۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: هدف از این مطالعه بررسی نسبت تغییر تشخیص اختلالات خلقی به اسکیزوفرنیا و ارزیابی عوامل مؤثر بر آن است.
روش بررسی: مطالعه به صورت گذشتهنگر و تحلیلی – مقایسهای در سال ۱۳۸۵ بیمارستان رازی به اجرا در آمد. جمعیت مورد مطالعه کلیهی ۱۷۶ بیمار بستری در بیمارستان با تشخیص اولیهی اختلال خلقی در سال ۱۳۷۹ بودند. بیماران به دو گروه واجد تغییر تشخیص از اختلال خلقی به اسکیزوفرنیا و فاقد آن تقسیمبندی شدند و بر اساس متغیرهای مطالعه و استفاده از آزمونهای chi-square و T- test مورد مقایسه قرار گرفتند.
نتایج: به طور کلی تبدیل اختلال خلقی به اسکیزوفرنیا در ۳/۳۱% و به طور اختصاصی در بیماران مبتلا به اختلال افسردگی عمده و اختلال دوقطبی به ترتیب ۳/۲۳% و ۹/۳۲% بود. هیچکدام از شاخصهای دموگرافیک مورد ارزیابی در این مطالعه در دوگروه تفاوت معناداری را از نظر آماری نشان ندادند ولی از بین شاخصهای بالینی به ترتیب، همراهی بیشتر با علائم پسیکوتیک (۰۰۱/۰P=)، شدت بالینی بیماری(۰۱۶/۰P=) و نحوه تدریجی شروع بیماری(۰۲۷/۰P=) با تغییر تشخیص بالینی رابطهی معنادار آماری داشتند.
نتیجه‌گیری: مورد توجه قرار دادن عوامل خطر اصلی منتج از این پژوهش شامل همراهی بیشتر اختلالات خلقی با علائم پسیکوتیک، علائم شدیدتر بیماری و نحوه تدریجی شروع شاید بتواند رهنمودی برای تشخیص احتمالی اسکیزوفرنیا در آینده ای نزدیک باشد.
واژه های کلیدی: تغییر تشخیص، اختلال خلقی، اسکیزوفرنیا
