بنفشه فرزین‌راد، کمال کمال مقصودی، کاظم ملکوتی،
دوره ۱۷، شماره ۲ - ( بهار ۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: اختلالات مغزی-عروقی سومین علت منتهی به مرگ در سنین بالای پنجاه سال است و در بیش از پنجاه درصد و حتی تا هفتادوهشت درصد این بیماران اختلالات روانی گزارش شده است. هدف کلی این پژوهش ارزیابی اختلالات روانی در بیماران سکته مغزی بود.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی به روش نمونه‌گیری تصادفی ۱۰۰ بیمار سکته مغزی بستری در بخش نورولوژی بیمارستان حضرت رسول اکرم انتخاب و بر اساس پرسش‌نامه نورورسایکوتیک(NPI) مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده‌ها به کمک آزمون‌های آماری مجذور خی و t تست توسط نرم‌افزار SPSS تحلیل شد.
نتایج: ۳۷ مرد و ۶۳ زن با میانگین سنی ۵/۶۲ سال در طی ۱ تا ۱۲ ماه بعد از سکته مغزی ارزیابی شدند. نتایج حاصل از مجذور خی نشان داد که بیماران مرد در خرده‌مقیاس‌های هذیان، آپاتی، مهارگسیختگی و مشکلات خواب و بیماران زن در خرده‌مقیاس اضطراب نمره بیشتری آوردند. یافته‌های حاصل از t تست حاکی از آن بود که بین ضایعات نیمکره راست و یوفوری همبستگی وجود داشت.
نتیجه‌گیری: به ترتیب افسردگی، اضطراب و پرخاشگری شایع‌ترین اختلالات روانی بعد از سکته مغزی بودند.
محمد علی خلیلی، سید محسن میراسماعیلی، طه ملکوتیان، سیدمحمد یوسف مصطفوی پورمنشادی،
دوره ۱۹، شماره ۴ - ( دو ماهنامه مهر و آبان ۱۳۹۰ )
چکیده
مقدمه: اکستاسی یا متیل‌دی‌اکسی‌متاآمفتامین(MDMA) ماده محرک اعتیاد آوری است که برخی افراد به دلیل وجود فشارهای روانی و اجتماعی از آن استفاده می‌کنند تا مدت کوتاهی آرامش یابند. هدف این تحقیق بررسی تاثیر تزریق اکستاسی بر روی جنین موش‌های حامله در هفته‌های دوم و سوم بارداری می‌باشد.
روش بررسی: تعداد ۲۰ موش ماده بالغ به صورت تصادفی(۵ عدد در گروه کنترل و ۱۵ عدد در گروه تجربی) دسته‌بندی شدند. در روزهای ۷ و ۱۴ حاملگی به گروه تجربی به میزان mg/kg ۵ ماده اکستاسی و به گروه کنترل آب مقطر به صورت داخل صفاقی تزریق گردید. در روز ۱۸ حاملگی، موش‌ها در داخل قفس‌های جداگانه قرار داده شدند. نوزادان موش‌ها از نظر وضعیت کام، جمجمه، گوش خارجی، چشم، تعداد انگشتان دست و پا و چسبندگی آنها، وزن و نیز قدرت باروری با میکروسکوپ استریو بررسی شدند.
نتایج: از بین ۱۶۳ نوزاد در دوگروه، هیچگونه انومالی در ناحیه جمجمه و گوش خارجی مشاهده نگردید، همچنین اختلاف معنی‌داری بین میزان تولد نوزاد نر و ماده در دو گروه مشاهده نشد(۰۸/۰(p=. هیپوپلازی و عدم هیپوپلازی انگشتان در بین نوزادان دو گروه معنادار بود(۰۰۰/۰(p= ولی چسبندگی انگشتان و عدم چسبندگی انگشتان در دو گروه معنادار نبود(۱۱/۰(P=. اختلاف بین نوزادان ماده با توانایی باروری در دو گروه نیز معنادار بود(۰۰۰/۰(p=.
نتیجه‌گیری: مصرف داروی اکستاسی در دوران حاملگی می‌تواند بر روی ارگانوژنز و قدرت باروری نوزادان موش موثر باشد، لذا مطالعات بیشتری با استفاده از میکروسکوپ الکترونی در این خصوص نیاز می‌باشد.
