مسعود رضا معنویت، محمد افخمی اردکانی، مریم رشیدی،
دوره ۱۴، شماره ۳ - ( پاییز ۱۳۸۵ ۱۳۸۵ )
چکیده
مقدمه: با توجه به بهبود مراقبتها، درمانهای جدید، بیماریابی دیابت و همچنین کنترل بهتر این بیماری و عوامل مؤثر برآن به نظر می‌رسد که شیوع و بروز عوارض دیابت از جمله رتینوپاتی در حال تغییر باشد لذا با توجه به این مساله بر آن شدیم که میزان بروز وپیشرفت رتینوپاتی و عوامل مؤثر در پیشرفت آن را در دیابت نوع II بررسی کنیم.
روش بررسی: در این مطالعه آینده نگراز بین بیماران دیابتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقاتی- درمانی دیابت یزد ۱۲۰ بیمار دیابتی نوع II که فاقد رتینوپاتی بودند به صورت متوالی انتخاب شده ، پس از انتخاب بیماران و انجام معاینات کامل چشم، آزمایشات قند خون ناشتا ، تری گلیسرید، کلسترول و قند دو ساعت بعد از صبحانه و همچنین اندازه گیری قد، وزن و فشار خون انجام گرفته و بیماران برای ۴ سال به طور سالانه تحت معاینات چشم پزشکی قرار گرفتند.
نتایج: بروز تجمعی ۴ ساله رتینوپاتی دیابتی ۵/۴۷% ( با حدود اعتماد۹۵% [%۹۵CI]۴/۵۶- ۶/۳۸%) بود. که از این میان ۴۳ نفر (۸/۳۵%) دارای Mild Non Proliferative Diabetic Retinopathy (Mild NPDR) ، ۱۰ نفر (۳/۸%) دچار Moderat NPDR، ۳ نفر (۵/۲%) دچارSever NPDR و یک نفر (۸/۰%) دچار PDR(Proliferative Diabetic Retinopathy ) شدند. میزان بروز رتینوپاتی در سال اول ۸/۵%، در سال دوم ۳/۲۰%، در سال سوم ۴/۲۴% و در سال چهارم ۴/۷% بود. بین درجات رتینوپاتی و قند خون ناشتا، فشار خون سیستولیک و طول مدت ابتلابه دیابت در ابتدای مطالعه رابطه معنی داری وجود داشت (۰۲/۰P=، ۰۰۴/۰ P= ،۰P=۰,۰۰۱ ). ولی رابطه معنی داری بین سن، جنس، BMI، تری گلیسرید، کلسترول، نوع درمان، سیگار، فشار خون دیاستولیک و رتینوپاتی وجود نداشت.
نتیجه گیری : مدت زمان دیابت، قندخون و فشارخون سیستولیک عوامل مؤثر در بروز رتینوپاتی دیابتی می‌باشند.
مسعود رضا معنویت، مریم رشیدی، علی محمد میر آتشی، هاجر شاپوری،
دوره ۱۵، شماره ۳ - ( پاييز ۱۳۸۶ )
چکیده
مقدمه: سندرم سودواکسفولیاسیون یکی از علل مهم گلوکوم ثانویه می باشد. شیوع این سندرم به طور قابل ملاحظه ای در جمعیت های مختلف متفاوت است. و با بالا رفتن سن، شیوع آن افزایش می یابد و از طرفی دیابت یکی از ریسک فاکتورهای مهم گلوکوم می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی شیوع سندرم سودو اکسفولیاسیون در بیماران دیابتی بالاتر از ۵۰ سال می باشد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی و به روش مقطعی انجام گرفته است، ۴۰۰ بیمار دیابتی بالاتر از ۵۰ سال به طور متوالی انتخاب شده و بعد از تکمیل پرسشنامه ، معاینات چشم توسط Slit-lamp ، لنز۳-mirror و افتالموسکوپی غیرمستقیم انجام شد. فشارداخل چشم توسط تونومتر Applanation Goldman اندازه گیری شد.
نتایج: از ۴۰۰ بیمار دیابتی بالاتر از ۵۰ سال ۲۴ نفر(۶%) مبتلا به سندرم سودواکسفولیاسیون بودند. با افزایش سن شیوع سندرم سودواکسفولیاسیون به طور معنی داری افزایش یافت(۰۰۷/۰ P=). ولی رابطه معنی داری بین شیوع سندرم سودواکسفولیاسیون با جنس، طول مدت ابتلا به دیابت و رتینوپاتی مشاهده نشد(۷/۰ P=). همچنین شیوع گلوکوم در افراد دارای سندرم سودواکسفولیاسیون ۸/۱۴% بود.
نتیجه گیری: در مطالعه ما شیوع سندرم سودواکسفولیاسیون در افراد دیابتی بالاتر از ۵۰ سال ۶% و در افرادی که دارای سندرم سودواکسفولیاسیون بودند شیوع گلوکوم بالا ( ۲۸/۱۴% ) بود.
