مقدمه: امروزه به علت تبلیغات وسیعی که تولیدکنندگان نوشیدنی‌های انرژی‌زا در راستای افزایش عملکرد ورزشکاران انجام داده‌اند، مصرف این نوع نوشیدنی‌ها در بین ورزشکاران در سطوح مختلف گسترش یافته است. هدف این مقاله مقایسه اثر مصرف نوشابه انرژی‌زای ردبول با یک محلول قندی ساده ایزوکالری شده بر توان بی‌هوازی، شاخص خستگی و سطح اسید لاکتیک خون دانشجویان تربیت بدنی بود.
روش بررسی: این مطالعه به روش تجربی بر روی ۲۰ دانشجوی تربیت بدنی پسر داوطلب صورت گرفت که از میان آنها ۱۰ نفر بطور تصادفی ساده با میانگین سنی ۷۸/۰±۱/۲۱ سال، قد ۲/۷±۷/۱۷۰ و وزن ۵±۳/۶۳ انتخاب گردیدند. همه این ده نفر در سه مرحله با ۴ روز استراحت بین مراحل مورد آزمایش قرار گرفتند، در مرحله اول بعد از مصرف ردبول(در دو جدول ۱ و ۲ به محتویات ردبول بطور کامل اشاره شده است)(۶ میلی لیتر به ازای هرکیلوگرم وزن)، در مرحله دوم بعد از مصرف محلول قندی ساده ایزوکالری شده(۶ میلی‌لیتر به ازای هر کیلوگرم وزن) و در مرحله سوم بعد از مصرف دارونما. آزمون شامل تست وینگیت بی‌هوازی ۳۰ ثانیه بود که در هر سه مرحله، مشابه هم و ۴۰ دقیقه بعد از مصرف نوشیدنی مورد نظر انجام گردید. برای اطمینان از نرمال بودن داده‌ها از آزمون کلموگراف اسمیرونف و جهت مقایسه نتایج بدست آمده در سه مرحله از آزمون تی همبسته با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۱۷ استفاده شد.
نتایج: نتایج نشان داد که توان بی‌هوازی با مصرف ردبول کمتر از محلول قندی ساده و یا دارونما بود (به ترتیب ۰۰۵/۰=P و ۰۰۲/۰=P). در شاخص خستگی و سطوح لاکتات ۲ و ۶ دقیقه بعد از آزمون، تفاوتی بین ردبول و محلول قندی وجود نداشت (۰۵/۰
