علیرضا دانش کاظمی، سحر زراعتکار دوانی، عبدالرحیم داوری، راحله میرسیفی نژاد نایینی، سولماز قنبرنژاد،
دوره ۲۵، شماره ۵ - ( مرداد ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: سفید کردن در مطب یکی از درمان‌های رایج و محافظه کارانه برای درمان دندان‌های تغییر رنگ یافته است. به دلیل افزایش زمان ماندگاری، اکثر ژل‌های حاوی مواد سفیدکننده دندان دارای pH تقریباً ۲ هستند که این pH زیر حد بحرانی دمینرالیزاسیون مینا است. هدف از مطالعه حاضر بررسی کلینیکی تغییر pH ماده bleaching در بهبود رنگ دندان‌های تغییر رنگ یافته می‌باشد.
روش بررسی: این مطالعه کلینیکی بر روی ۳۶ نفر از بیماران داوطلب مراجعه کننده جهت bleaching انجام شد. مراجعین بصورت تصادفی به سه گروه مساوی تقسیم شدند. بیماران تحت یک جلسه درمان (FGM, Brazil)Officebleaching با هیدروژن پراکساید ۳۵% با pH ۸ و ۱۰ قرار گرفتند و در گروه کنترل، pH ۴/۶ بود. برای تغییر pH ماده بلیچینگ، از محلول NaOH ۵/۲ مولار استفاده شد. ارزیابی رنگ در ۲ سانترال ماگزیلای بیماران با دستگاه Easy Shade (vita,Germany) قبل، بلافاصله و یک هفته پس از انجام بلیچینگ انجام شد. سپس EΔ برای هر دندان با توجه به معیارهای a، b و l محاسبه شد. داده‌ها با بسته نرم‌افزاری SPSS۲۰ و آزمون‌های آماری ANOVA دو طرفه و مقایسه چندگانه Tukey بررسی شدند.
نتایج: تغییر رنگ قبل و بعد از بلیچینگ در هر گروه تفاوت معنی‌داری داشت (۰/۰۵p-value<) ولی بین گروه‌های مختلف pH، تفاوت آماری قابل ملاحظه‌ای مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به محدودیت‌های این مطالعه، به نظر می‌رسد اثر مشابهی در بهبود رنگ دندان در سه گروه وجود دارد، بنابراین بهتر است جهت جلوگیری از تخریب مینای دندان، از pH های بالاتر از حد بحرانی دمینرالیزاسیون استفاده شود.
