مقدمه: فعالیت سیستم عصبی خودکار به عنوان مؤلفه اصلی واکنش هیجانی در بسیاری از نظریهها دیده میشود. هدف پژوهش حاضر مقایسه واکنشپذیری قلبی-عروقی در بیماران سرطانی و افراد عادی تحت شرایط القای هیجانی مثبت و منفی بود.
روش بررسی: به این منظور، از بین جامعه بیماران سرطانی شهرهای ارومیه و کرمانشاه، تعداد ۴۰ نفر در قالب دو گروه ۲۰ نفره از بیماران سرطانی و افراد عادی از طریق نمونهگیری در دسترس انتخاب و با کسب رضایت آگاهانه جهت شرکت در پژوهش دعوت شدند. در نهایت به منظور آزمون اهداف و فرضیههای پژوهش، هر دو گروه از شرکتکنندگان بر اساس متوازنسازی متقابل تحت القای تجارب هیجانی مثبت و منفی قرار گرفته و پس از هر مرحله القای هیجان، واکنشهای قلبی-عروقی (ضربان قلب، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک) ثبت گردید. جهت بررسی نتایج پژوهش، دادهها پس از جمعآوری با استفاده از آزمونهای توصیفی، تحلیل واریانس تک متغیره و آزمون تی وابسته تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد که بین دو گروه تفاوت معنی‌داری در واکنشپذیری قلبی عروقی وجود دارد، به طوری که بیماران سرطانی تحت شرایط هیجانی واکنش ضربان قلب پایینتری در مقایسه با گروه افراد سالم داشتند؛ اما در مورد فشارخون سیستولیک و دیاستولیک تفاوت معنی‌داری یافت نشد. همچنین مقایسه درونگروهی بیماران سرطانی نشان داد بیماران سرطانی تحت شرایط هیجانی مثبت واکنش ضربان قلب و فشار دیاستولیک بالاتری داشتند.
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد که واکنشپذیری هیجانی نقش مهمی در آسیبپذیری افراد جهت ابتلا به انواع بیماریهای روانتنی و به ویژه سرطان دارد.
