۳ نتیجه برای قبادی
حمید قبادی، محمدرضا دهخدا، پژمان معتمدی،
دوره ۲۱، شماره ۶ - ( بهمن و اسفند ۱۳۹۲ )
چکیده
مقدمه: هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر سه نوع برنامه تمرینی مختلف بر تغییرات غلظت لپتین سرم و برخی هورمون‌های تنظیم‌کننده قند خون در دانشجویان پسر ورزشکار بود. روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی ۳۲ دانشجوی پسر ورزشکار انتخاب و به ۴ گروه کنترل، هوازی، مقاومتی و موازی تقسیم شدند. برنامه تمرینی برای گروه هوازی به مدت ۸ هفته و هر هفته ۴ جلسه تمرین دویدن روی نوارگردان به مدت ۴۵ دقیقه با شدت ۶۵ % حداکثر ضربان قلب بود و گروه مقاومتی هر هفته ۴ جلسه ۹ حرکت ایستگاهی شامل ۴ ست با ۱۲ تکرار و شدت ۶۰ % یک تکرار بیشینه و گروه موازی نیز اجرای کامل هر دو نوع برنامه تمرینی مقاومتی و هوازی را انجام دادند. نمونه‌های خون در سه مرحله قبل، بلافاصله و ۲۴ ساعت پس از پایان آخرین جلسه تمرینی جمع‌آوری و به وسیله آزمون آماری تحلیل واریانس با اندازه-گیری‌های تکراری تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: غلظت لپتین سرم در همه گروه‌ها بلافاصله پس از تمرین به طور معنی‌داری کاهش (۰۵/۰≥p) و ۲۴ ساعت پس از تمرین افزایش یافت که در دو گروه هوازی و مقاومتی معنی‌دار بود (۰۰۱/۰≥p). سطوح کورتیزول بلافاصله پس از تمرین افزایش یافت که معنی‌دار نبود و ۲۴ ساعت پس از تمرین کاهش یافت که تنها در گروه مقاومتی معنی‌دار بود (۰۳۵/۰=p). سطوح انسولین بلافاصله پس از تمرین کاهش یافت که معنی‌دار نبود و ۲۴ ساعت پس از تمرین افزایش یافت که در گروه هوازی (۰۴۵/۰=p) و مقاومتی (۰۰۴/۰=p) معنی‌دار بود. هورمون رشد بلافاصله و ۲۴ ساعت پس از تمرین افزایش یافت که معنی‌دار نبود. نتیجه‌گیری: سطوح لپتین سرم در گروه موازی نسبت به سایر گروه‌ها کاهش بیشتری یافت که احتمالاً به دلیل شدت بالا و طولانی شدن مدت تمرین و کاهش بیشتر بافت چربی بوده است.
حسین فلاح زاده ابرقویی، حسن سعادتی، نعیمه کیقبادی،
دوره ۲۵، شماره ۹ - ( آذر ۱۳۹۶ )
چکیده
مقدمه: چاقی یک اپیدمی جهانی است که در کشورهای با درآمد متوسط و پایین در حال افزایش است. مطالعه مروری حاضر به منظور برآورد شیوع و روند چاقی در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۳ انجام شد.
روش بررسی: مطالعه از نوع مرور سیستماتیک و متاآنالیز هست. با استفاده از جستجو در پایگاه اطلاعاتی Web of science، Embase، Medline، Who و Scopus و نیز پایگاه‌های فارسی‌زبان شامل Google scholar ،SID، Magiran، Iran Medex تعداد
۱۵۱ مقاله با در نظر گرفتن معیارهای ورود و خروج وارد مطالعه شدند.
نتایج: شیوع کلی چاقی در سال‌های ۲۰۰۰ الی ۲۰۱۳، ۵/۸% (۹-۹/۷CI:)، شیوع چاقی در افراد زیر ۱۸ سال ۵/۵%
(۶-۱/۵CI:) و در افراد بالای ۱۸ سال ۱/۱۵% (۵/۱۶-۸/۱۳CI:) به دست آمد. همچنین شیوع کلی اضافه‌وزنی در این سال‌ها ۵/۱۷% (۱/۱۹-۹/۱۵CI:)، شیوع اضافه‌وزنی در افراد زیر ۱۸ سال ۱/۱۵ %(۱۷-۵/۱۳CI:) و در افراد بالای ۱۸ سال ۶/۲۲ %(۱/۲۶-۵/۱۹CI:) به دست آمد.
نتیجه‌گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که شیوع اضافه‌وزنی و چاقی در فاصله سال‌های ۲۰۰۰ الی ۲۰۰۵ و ۲۰۰۶ الی ۲۰۱۰ روند افزایشی داشته و از ۲۰۱۱ تا ۲۰۱۳ کاهش یافته است و در هر سه مقطع زمانی شیوع چاقی و اضافه‌وزنی در افراد بالای ۱۸ سال بیشتر از افراد زیر ۱۸ سال بوده است.
اکبر قلاوند، ماریا رحمانی قبادی،
دوره ۳۱، شماره ۱ - ( فروردین ۱۴۰۲ )
چکیده
مقدمه: انتقال‌دهنده گلوکز نوع ۴ (Glucose transporter type ۴: GLUT۴) یک انتقال‌دهنده غشایی گلوکز است که تحت تاثیر سیگنال‌دهی انسولین و انقباض عضلانی می‌باشد. هدف مطالعه حاضر مروری بر عملکرد GLUT۴ در شرایط طبیعی و مقاومت به انسولین و همچنین نقش تمرینات ورزشی بر کینتیک GLUT۴ در عضلات اسکلتی است. در مطالعه حاضر با جستجوی کلمات کلیدی ورزش؛ تمرین ورزشی؛ سازگاری های ورزشی؛ ناقل گلوکز؛ جذب گلوکز؛ انتقال‌دهنده گلوکز نوع ۴؛ دیابت نوع ۲؛ سیگنال‌دهی انسولین؛ مقاومت به انسولین از پایگاه‌های الکترونیکی مقالات مرتبط تا نوامبر ۲۰۲۲ میلادی جستجو و وارد مطالعه شدند.
نتیجه‌گیری: عضلات اسکلتی به خاطر عوامل پاتولوژیک دیابت نوع ۲ در تحویل، جذب و متابولیسم گلوکز دچار اختلال می‌شوند و اختلالات پاتولوژیکی بافت عضلانی در سیگنال‌دهی انسولین و کمیت و عملکرد GLUT۴ اثر می‌گذارد. در مرور حاضر مشخص شد که یک جلسه تمرین ورزشی موجب شروع بیان ژن و تولید پروتئین GLUT۴ و جابه‌جایی آن از انبارهای درون سلولی به سارکولما می‌شود؛ این اثر ورزش موضعی و مربوط به انقباض عضلانی می‌باشد. بیان ژن و پروتئین GLUT۴ در پاسخ به تمرینات ورزشی منظم افزایش می‌یابد و منجر به افزایش سطح کل پروتئین GLUT۴ در عضلات اسکلتی می‌شود؛ همچنین تمرینات ورزشی منظم موجب بهبود سیگنال‌دهی انسولین و در نتیجه بهبود کارآیی عضله برای برداشت گلوکز خون می‌شود. با توجه به نقش فعالیت جسمانی بر عملکرد عضله در برداشت گلوکز خون، یکی از اهداف درمانی در دیابت نوع ۲ حفظ توده عضلانی، افزایش توده عضلانی و همچنین افزایش عملکرد عضلانی (کیفیت عضله) می‌باشد.
