زهرا سلطانیان، بهناز ونکی، نسرین رمضانی، نادر شاکری، زهرا شمس، فاطمه فخاری راد،
دوره ۲۷، شماره ۶ - ( شهریور ۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: دیابت نوع ۲ دارای عوارض متعددی مثل بیماری های قلبی عروقی بوده, که با افزایش بیومارکرهای التهابی همراه می باشد. تحقیقات نشان داده است که فعالیت بدنی موجب کاهش فاکتورهای التهابی و بهبود بیماری های قلبی عروقی می شود. هدف این تحقیق بررسی اثر ورزش مقاومتی بر برخی از فاکتورهای التهابی و ضد‌التهابی بافت قلب موش های مبتلا به دیابت نوع دو بود.
روش بررسی: در این پژوهش، تعداد ۱۸ سر موش صحرایی (رت) نر انتخاب شدند و با داروی نیکوتین‌آمید و استرپتوزوسین (stz) دیابتی شده وسپس به طور تصادفی به دو گروه ۹ تایی کنترل و تمرین تقسیم شدند. رت‌های گروه تمرین به مدت ۸ هفته و ۵ روز در هفته، برنامه تمرین مقاومتی با استفاده از نردبان و وزنه را اجرا کردند. اندازه گیری بیان ژن TNF-α و IL۱۰ در بافت قلب با استفاده از کیت تک مرحله ایOne Step SYBR TAKARA تعیین شد . برای مقایسه تفاوت میانگین متغیرها بین گروه های تمرین و کنترل از آزمون t مستقل و برای تعیین اثر القای دیابت بر متغیرها از t همبسته و به منظور تعیین رابطه بین متغیرها از روش هم بستگی پیرسون و ضریب هم بستگی تفکیکی استفاده شد. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS Inc., Chicago, IL; version ۱۶ تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد, شاخص مقاومت انسولین در گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل کاهش داشت. ضمنا در همین گروه بیان ژن TNF-α کاهش و IL۱۰ افزایش معناداری را نشان داد (۰۵/۰ p<).
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می دهد تمرین مقاومتی ممکن است در تعدیل فاکتورهای التهابی TNF-α و IL۱۰بافت قلب موش های دیابتی نوع ۲ مؤثر باشد.
