ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

---

مقدمه: پیشرفت سیستم های کامپیوتری سبب تحول در رادیولوژی و پیدایش تصویر برداری دیجیتالی شد. هدف از مطالعه حاضر بررسی قابلیت تمپورال دیجیتال ساب ترکشن در تشخیص پوسدگی‌های عاجی است. روش بررسی: ۲۷ دندان پوسیده در ویال‌های جداگانه محلول بافر استریل قرار داده شد. بعد از اطمینان از وجود پوسیدگی با گسترش عاجی در دندان مربوطه، ۳ رستوریشن رادیواپک جهت استاندارد نمودن رادیوگرافی‌های متوالی در هر دندان قرار گرفت. هر دندان در رزین اکریلی پلی متیل متاکریلات تا ۱ میلی متر پایین تر ازEJ (Cement Enamel Junction) مانت شد. دندان‌ها در دمای ۳۷ درجه سانتی گراد و در بافر بزاق ۵ درصد گلوکز برای ۷ ساعت در روز، ۵ روز در هفته، به مدت ۸ هفته انکوبه شدند. هر روز بعد از انکوباسیون، هر دندان با ۲۵میلی لیتر از بافر بزاقی شسته شده و در ۵۰ میلی لیتر از بافر بزاق در دما ی۳۷ درجه سانتیگراد قرار داده شد. بنابراین PH مایع بالای ۵ نگه داشته می شد. رادیوگرافی های دیجیتالی از هر دندان در اولین روز و در ۲، ۴، ۶ و ۸ هفته بعد تهیه گردید. تصاویر را ساب تراکت کرده سپس تصاویر حاصل توسط دو رادیولوژیست خوانده شد و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج: در آزمون آماری تفاوت معناداربین دو روش مشاهده شد. به عبارتی: ۱- تکنیک تمپورال دیجیتال ساب تراکشن پیشرفت پوسیدگی ها را بیشتر از رادیوگرافی‌های دیجیتالی تعیین می نماید. ۲- در زمان ۱ و ۲ ارزش تشخیصی تمپورال دیجیتال ساب تراکشن از رادیوگرافی‌های دیجیتالی بیشتر است. ۳- در زمان۳ و۴ و ۵ رادیوگرافی‌های دیجیتالی به تمپورال دیجیتال ساب تراکشن نزدیکتراست. نتیجه گیری: TDS یک روش حساس کشف تغییرات محتوای معدنی دندان بوده و می‌تواند در بررسی عوامل موثر بر پیشرفت پوسیدگی عاجی در invitro استفاده گردد

---

مقدمه: تخمین سن نقش مهمی در دندانپزشکی خصوصاً اطفال ارتودنسی و سایر رشته‌ها از جمله باستان‌شناسی دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی دقت روش دمرجیان در تخمین سن دندانی کودکان ۵ تا ۱۶ ساله شهر رشت بود. روش بررسی: مطالعه به صورت گذشته‌نگر و مقطعی بر روی ۳۱۴ رادیوگرافی پانورامیک (۲۱۲ دختر و ۱۰۲ پسر) کودکان ۵ تا ۱۶ ساله‌ مراجعه‌کننده به مراکز دندانپزشکی شهر رشت انجام شد که به طور تصادفی ساده انتخاب شده بودند. هفت دندان دائمی فک پایین توسط دو رادیولوژیست بررسی شد و برای هر مورد شاخص بلوغ دندانی تعیین گردید و بر اساس سن دندانی فرد تخمین زده شد. سن تقویمی فرد نیز از اطلاعات جمعیت‌شناختی وی به دست آمد. ارتباط بین سن تقویمی و سن دندانی فرد توسط آزمون‌های همبستگی پیرسون و آزمون paired t و با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: سن تخمینی به طور متوسط در کل جمعیت، ۰۲/۰ سال بالاتر از سن واقعی برآورد شد و آزمون t- paired این اختلاف را معنی‌دار نشان نداد(۷۱/۰=p). ضریب پیرسون ۷۳/۰ محاسبه شد که به لحاظ آماری معنی‌دار بود (۰۰۱/۰>p). نتیجه‌گیری: پژوهش حاضر نشان می‌دهد که تخمین سن به روش دمرجیان در کودکان ۵ تا ۱۶ ساله در شهر رشت از دقت کافی برخوردار است.

---

مقدمه: سلول‌های هوایی اتموئید اینفرااوریبتال (هالر) به عنوان یک تنوع آناتومیکی می‌تواند با بیماری‌های مختلف همراه باشد. علاوه بر سی تی اسکن، سلول هالر در رادیوگرافی پانورامیک هم دیده می‌شود. هدف در این مطالعه، تعیین شیوع سلول‌های اتموئید اینفرااوربیتال در رادیوگرافی پانورامیک افراد بالای ۴ سال در دانشکده دندانپزشکی دانشگاه آزاد خوراسگان می‌باشد.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی ۴۱۶ کلیشه(۲۳۵ زن و ۱۸۱ مرد) جهت وجود سلول هالر مورد بررسی قرار گرفتند و علاوه بر مشخصات دموگرافیک، در صورت وجود این سلول، مشخصات آن در سمت مبتلا به سلول هالر ثبت گردید. اطلاعات با آزمون Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

نتایج: شیوع سلول‌های هالر در بیماران بالای ۴ سال ۸/۱۷ درصد(۴/۱۴ درصد زنان و ۴/۲۰ درصد مردان) به دست آمده است که اختلاف معنی‌دار است. بیشترین فراوانی این سلول‌ها مربوط به گروه سنی بین ۲۹-۲۰ با ۳/۲۸ درصد و کمترین آن مربوط به گروه سنی بین ۴۹-۴۰ با ۵/۱۳ درصد می باشد معنی‌دار نبود. بین سلول هالر و شکل سلول رابطه‌ای وجود نداشت و ۱۱ نفر(۹/۱۴ درصد) از افراد واجد سلول هالر، دارای سابقه یا علائم سینوزیت بودند و اختلال التهابی سینوس به صورت کیست احتباسی در رادیوگرافی پانورامیک
۴ نفر ۰۴/۵ درصد) از افراد مبتلا به سلول هالر مشاهده گردید.

نتیجه‌گیری: شیوع سلول‌های هالر بر روی رادیوگرافی پانورامیک برای تشخیص اولیه مناسب است. تشخیص سلول هالر در رادیوگرافی پانورامیک می‌تواند دندانپزشکان را جهت تشخیص افتراقی دردهای دهانی- صورتی که منشاء آنها سینوس است یاری کند.

---

مقدمه: در دهه های اخیر شیوع سویه های کلبسیلا پنومونیه تولید کننده بتالاکتاماز در عفونت های بیمارستانی سهم به سزایی را به خود اختصاص داده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی برخی از تایپ های آنزیم CTX-M در بین ایزوله های بالینی کلبسیلا پنومونیه می باشد.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی سویه های کلبسیلا پنومونیه طی مدت ۶ ماه از بخش آزمایشگاه بیمارستان های آموزشی شهر بابل ایزوله و جهت تائید به آزمایشگاه میکروب شناسی دانشگاه علوم پزشکی بابل ارجاع داده شدند. پس از تائید نهایی و بررسی الگوی آنتی بیوگرام درصد فراوانی سویه های دارای ژن CTX-M۱ و CTX-M۱۵ مورد ارزیابی و در نهایت نتایج توسط نرم افزار SPSS version ۲۴ مورد آنالیز قرار گرفت.
نتایج: در طی یک مقطع شش ماهه در سال ۱۳۹۶، ۶۵ سویه کلبسیلا پنومونیه به همراه اسینتوباکتر بومانی، اشرشیاکلی و سودوموناس آئروژینوزا از بخش آزمایشگاه بیمارستا‌ن های روحانی و شهید بهشتی جمع آوری گردید. در بررسی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن، مقاومت به آموکسی سیلین (۹۱%)، سفوکسیتین (۴۵%) و پیپراسیلین (۴۵%) بیشترین و در مقابل آمیکاسین (۲۴%) و ایمی پنم (۰%) کمترین میزان را به خود اختصاص دادند. هم چنین درصد فراوانی ژن های CTX-M۱ و CTX-M۱۵ به ترتیب ۶۲ درصد و ۶۹ درصد به دست آمد.
نتیجه‌گیری: با توجه به شیوع بالای سویه های حاوی آنزیم های بتالاکتاماز وسیع الطیف و مقاومت آنتی بیوتیکی در بین سویه های کلبسیلا پنومونیه جدا شده از نمونه های بالینی و با توجه به این که در این مطالعه برای اولین بار درصد فراوانی ژن های مذکور در بیمارستان های آموزشی شهر بابل مورد ارزیابی قرار گرفت لذا اتخاذ رژیم های دارویی مناسب جهت کاهش مقاومت های آنتی بیوتیکی امری ضروری محسوب می گردد.