۳ نتیجه برای شاهوردی
نعیمه سادات ابطحی، حسین ایمانی، احمد وثوق، عبدالحسین شاهوردی، روح الله فتحی،
دوره ۲۲، شماره ۲ - ( خرداد و تیر ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: یکی از چالش‌های موجود در زمینه پیوند تخمدان بروز آسیب‌های ایسکمی ـ ریپرفیوژن می‌باشد. درمان با شدت‌های پایین اولتراسوند پالسی (LIPUS) در پیوندها، زمانی که بافت انتقالی بلافاصله پس از پیوند در شرایط حاد و بحرانی از نظر تأمین خونرسانی به سر می‌برد، بسیار مفید بوده و افزایش بقای توده انتقالی را نشان می‌دهد. هدف از این بررسی اثر امواج فراصوت بر پیوند هتروتوپیک تخمدان موش است.
روش بررسی: موش‌های ماده بالغ نژادNMRI انتخاب شده و به گروه‌های کنترل، آزمایشی و شم تقسیم گردیدند. در گروه آزمایشی بعد از پیوند تخمدان چپ به عضله پشتی، تخمدان پیوندی تحت تابش امواج فراصوت با شدت w/cm۲۳/۰، فرکانس MHZ ۳ و مد پالس ۱:۴ به مدت ۵ دقیقه روزانه و برای طول دوره ۱۴ روز قرار گرفتند. بعد از طی دوره تخمدان‌های پیوندی خارج شده و بلافاصله جهت مطالعات بافت شناسی ثابت گردیدند. میزان رگزایی نیز به وسیله تست ایمنوهیستوشیمی CD۳۱ مورد ارزیابی قرار گرفت.
نتایج: نتایج حاصل از آزمایشات نشان داد که عامل رگزایی CD۳۱ در گروه آزمایشی که تحت تابش امواج فراصوت بودند نسبت به گروه کنترل، بیشتر بیان شد و اولتراسوند درمانی منجر به حفظ بهتر ذخیره فولیکولی تخمدان‌های پیوندی گردید.
نتیجه‌گیری: اولتراسوند درمانی در بهبود و حفظ ذخایر فولیکولی تخمدان پیوندی می‌تواند بسیار مؤثر باشد. این امر احتمالاً بر اساس تسریع رگزایی و افزایش تولید عوامل رشد توسط تاش امواج فراصوت (LIPUS) صورت می‌پذیرد.
حسن پازکی، حسین ایمانی، فرح فرخی، عبد الحسین شاهوردی، بیتا ابراهیمی، لیلا سادات طاهایی،
دوره ۲۲، شماره ۳ - ( مرداد و شهریور ۱۳۹۳ )
چکیده
مقدمه: عناصر موجود در محیط کشت می‌تواند تأثیر فزآینده‌ای در رشد و تکوین فولیکول و اووسیت در محیط آزمایشگاهی داشته باشد. در مطالعه حاضر اثر عصاره پلاکت‌های خون روی رشد و بقای فولیکول و اووسیت در محیط آزمایشگاهی بررسی شده است.
روش بررسی: فولیکول‌های پره‌آنترال موش سوری نابالغ نژاد NMRI با ابعاد ۱۰۰ تا ۱۳۰ میکرومتر تهیه گردید. فولیکول‌ها برای مدت ۱۲ روز در محیط‌های متفاوت کشت داده شدند. محیط‌ها حاوی ۵ و ۱۰ درصد عصاره پلاکت‌های خون (PL) به عنوان محیط مورد آزمایش و دو محیط دیگر حاوی ۵ و ۱۰ درصد سرم گاوی (FBS) به عنوان محیط کنترل بودند. محیط کشت هر یک روز در میان تعویض گردید. در نهایت درصد بقاء و رشد فولیکول توسط میکروسکوپ اینورت یک روز بعد از کشت و در پایان کشت بررسی گردید.
نتایج: بعد از ۱۲ روز کشت اووسیت‌ها رشد معنی‌داری در محیط‌های دارای عصاره پلاکت‌های خون((PL نشان دادند و توانستند به اندازه اووسیت‌های بالغ در محیط کنترل برسند. تعداد فولیکول‌ها بعد از یک روز در محیط حاوی ۱۰% FBS و محیط‌های آزمایشی نسبت به ۵%FBS کاهشی معنی‌دار داشتند (۰۵/۰p<). اما در پایان دوره ۱۲ روزه کشت بیشترین بقاء متعلق به محیط آزمایشی حاوی ۵% PL بود و تعداد فولیکول در دیگر گروه‌ها کاهشی معنی‌دار نسبت به این گروه آزمایشی نشان دادند (۰۵/۰p˂).
نتیجه‌گیری: عصاره پلاکت‌های خون باعث بهبود محیط کشت فولیکول شده و در رشد اووسیت و میزان بقاء فولیکول‌ها مؤثر می‌باشد. به نظر می‌رسد PL می‌تواند به عنوان مکمل یا یک جایگزین مناسب برای سرم‌های معمول از جمله FBS باشد.
فاطمه شاهی صدرابادی، کاظم پریور، حسین ایمانی، عبدالحسین شاهوردی،
دوره ۲۶، شماره ۱۲ - ( اسفند ۱۳۹۷ )
چکیده
مقدمه: یکی از چالش‌ها در پیوند بافت تخمدان، غلبه بر آسیب حاصله در طی فرآیند ایسکمی و رپرفیوژن می باشد. یکی از مهم‌ترین عوامل در ایجاد آسیب بعد از پیوند، تولید رادیکال‌های آزاد اکسیژن است. لذا در این مطالعه اثر ال–کارنیتین به‌عنوان یک آنتی‌اکسیدان بر پیوند هتروتوپیک بافت تخمدان موش، مورد بررسی قرار گرفت.
روش بررسی: در این مطالعه آزمایشگاهی تجربی، موش‌های ماده پنج هفته‌ای نژاد NMRI با میانگین وزنی ۳۲-۲۷ گرم به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه پیوندی بدون تزریق، گروه شم (اتوگرفت+سالین)، گروه ال-کارنیتین (اتوگرفت+ال-کارنیتین). تخمدان چپ در عضله گلوتیال به مدت سه هفته پیوند شد، سپس تخمدان‌های پیوندی خارج شده و جهت مطالعات بافت‌شناسی در فرمالین ثابت گردیدند. هم‌چنین سطح کاسپاز-۳ به وسیله تست ایمونوهیستوشیمی مورد ارزیابی قرار گرفت، در نهایت، برای بررسی پراکسیداسیون لیپیدی اندازه‌گیری مالون‌دی‌آلدئید صورت گرفت. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی Tukey در نرم افزار SPSS v ۱۶ در سطح معنی‌داری پنج درصد انجام شد.
نتایج: نتایج حاصل از مطالعه، کاهش معنی‌دار تعداد کل فولیکول‌ها در گروه پیوندی بدون تزریق و گروه شم نسبت به گروه کنترل را نشان داد (P<۰,۰۵)، ولی این کاهش در گروه ال-کارنیتین نسبت به گروه کنترل تفاوت معنی‌داری را نشان نداد. سطح کاسپاز-۳ در گروه ال-کارنیتین کاهش یافت اما این کاهش در بین گروه‌ها معنی‌دار نبود (P<۰,۰۵). میزان مالون‌دی‌آلدئید در گروه ال-کارنیتین نسبت به گروه‌های پیوندی دیگر به طور معنی‌داری کاهش نشان داد (P<۰,۰۵).
نتیجه‌گیری: در مطالعه حاضر، ال- کارنیتین تا حدودی ذخایر تخمدان پیوندی را بهبود بخشید اما این اثر معنی‌دار نبود.
