مقدمه: رژیم پر چرب و افزایش دریافت کالری باعث افزایش شیوع چاقی و انواع بیماری‌ها می‌شود. مطالعات انجام گرفته در زمینۀ بررسی سازوکارهای مرتبط با چاقی و بیماریهای مرتبط با آن، افزایش توده چربی و در نتیجه اختلال بر سایتوکاین‌ها را از مهم‌ترین عوامل اثرگذار معرفی کرده‌اند. هدف تحقیق اثر هشت هفته تمرین تناوبی شدید بر شاخص‌های پراکسیداسیون لپیدی و ژن آدیپونکتین بود.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع تجربی با گروه کنترل بود. ۲۴ سر موش رت ویستار نر به‌صورت تصادفی به سه گروه کنترل سالم، گروه تمرین تناوبی شدید، گروه مدل تقسیم شدند. گروه تمرین و گروه مدل هشت هفته و سه روز در هر هفته به تمرین تناوبی شدید پرداختند. بافت برداری از کبد و خون‌گیری از قلب در پایان هشت هفته صورت پذیرفت. سپس میزان غلظت متغیرهای پژوهش با کیت مخصوص اندازه‌گیری شد. از نرم‌افزار SPSS version ۱۶ استفاده شد. برای مقایسه بین گروهی داده‌ها، از تحلیل واریانس یک‌راهه استفاده شد که و در صورت معنادارشدن آن، داده‌ها با استفاده از آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری P < ۰,۰۵ مقایسه شدند.
نتایج: یافته‌های این تحقیق نشان داد در گروه تمرین افزایش معنادار میزان وضعیت سوپراکسید دیسموتاز (superoxide dismutase) نسبت به گروه خود‌چاقی مشاهده شد P=۰/۰۰۰۷. اما تغییر معناداری در میزان مالون‌دی‌آلدهید (malondialdehyde) P=۰,۴۱۹۸و میزان بیان ژن آدیپونکتین کبدP=۰,۳۲۰۹ گروه خود‌چاقی و گروه تمرین تناوبی مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: چاقی باعث عدم تعادل وضعیت اکسایشی و اختلال در تولید و ترشح آدیپونکتین در بافت کبد موش چاق می‌شود و تمرین تناوبی شدید باعث بهبود وضعیت اکسیدانی می‌شود ولی تاثیر معناداری بر بیان ژن آدیپونکتین ندارد.
