مقدمه: در مطالعات اخیر، تناقضاتی دربارۀ شیوع کلی سندرم پاهای بیقرار در بیماران همودیالیز ذکر شده است. بنابراین هدف این مطالعه کمک به خاتمه ابهام در میزان شیوع سندرم پاهای بیقرار در بیماران همودیالیز ایران به روش مروری نظام‌مند و متاآنالیز است.
روش بررسی: پژوهش حاضر بر اساس چک لیست PRISMA انجام شد. مستندات به دست آمده از بانک‌های اطلاعاتی فارسی و انگلیسی زبان از جملهMagiran, Sid, Medilib, Iranmedex, Irandoc, Civilica, ISC, Web of science, Pubmed, Scopus, Springer و موتور جستجوگر Google Scholar با محدودیت زمانی سال ۲۰۰۰ تا ۲۰۲۲ همراه بود. تمام مقالات مرور شده دارای معیار انتخاب، با چک لیست STROBE مورد ارزیابی کیفی قرار گرفته شدند. تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز با استفاده از مدل اثرات تصادفی به روش متاآنالیز توسط نرم‌افزار Comprehensive Meta analysis (CMA-۲) انجام شد.
نتایج: در ۱۳ مطالعه با ۲۴۳۱ نمونۀ ایرانی، میزان شیوع سندرم پاهای بیقرار در بیماران همودیالیز ۴۹/۶ درصد (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۵۹/۳ -۳۹/۹) برآورد گردید. شیوع این اختلال در زنان ایرانی ۵۴/۲ درصد (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۶۶/۳ -۴۱/۷) و در مردان ایرانی ۴۳/۵ درصد (فاصله اطمینان ۹۵ درصد: ۵۶/۳ -۳۱/۶) بود. بیشترین و کمترین شیوع سندرم پاهای بیقرار به ترتیب در شهر یزد (۶۶/۴ درصد) و تهران (۳۵/۳ درصد) بود. هم‌چنین، تحلیل فرارگرسیون نشان داد که بین جنسیت، مناطق شهری، حجم نمونه و سن بیماران با شیوع سندرم پاهای بیقرار ارتباط معناداری وجود دارد.
نتیجه‌گیری: شیوع سندرم پاهای بیقرار در بیماران همودیالیز ایران بالا است که این موضوع توجه به تشخیص زودرس، پیشگیری و درمان این اختلال را در بزرگسالان همودیالیز را الزام می‌دارد.
