مهدی رستمی زاده، علیرضا علمیه، فرهاد رحمانی نیا،
دوره ۲۷، شماره ۵ - ( مرداد ۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه: سلول‌های درگیر درشکل‌گیری استخوان، متابولیسم گلوکز را تنظیم، ترشح انسولین از سلول‌های بتای پانکراس را افزایش و مقاومت انسولینی محیطی را تعدیل می‌کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر تمرینات هوازی و مقاومتی بر ارتباط شاخصهای بیوشیمیایی خون و ترکیب بدنی با شاخص بازجذب استخوانی در مردان دارای اضافه وزن انجام شد.
روش بررسی: در این مطالعه نیمه‌تجربی، تعداد ۳۶ مرد دارای اضافه وزن با دامنه سنی ۳۵-۲۸ سال به صورت تصادفی به سه گروه تمرین هوازی (۱۱نفر)تمرین مقاومتی (۱۱نفر) و گروه کنترل(۱۴نفر) تقسیم شدند. تمرین هوازی ۸ هفته و ۳ جلسه در هفته به مدت ۶۰ دقیقه با شدت ۵۵ تا ۸۵ درصد حداکثر ضربان قلب و تمرین مقاومتی ۸ هفته و ۳جلسه در هفته به مدت ۶۰ دقیقه با ۵۵ تا ۷۵درصد یک تکرار بیشینه انجام شد. ترکیب بدن و نمونه خونی آزمودنیها در ابتدا و انتهای ۸ هفته تمرین به صورت ناشتا اخذ و مورد ارزیابی قرارگرفت.تفاوتهای درون‌گروهی با t همبسته و تفاوتهای بین گروهی با آنالیز واریانس یکراهه در نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۵ انجام شد.
نتایج: آزمون آماری t همبسته و آنووا یکراهه نشان داد که تمرین هوازی و مقاومتی، باعث کاهش شاخصهای ترکیب بدن(۰۵/۰>P)، افزایش سطح سرمی استئوکلسین(۰۰۱/۰=P و۰۰۰۱/۰>P) و کاهش معنیدار شاخصهای بیوشیمیایی خون(۰۵/۰>P) می‌شود. ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد که بین استئوکلسین و شاخصهای بیوشیمیایی خون و ترکیب بدنی همبستگی وجود ندارد(۰۵/۰>P).
نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی نشان داد که ۸ هفته تمرین ورزشی باعث افزایش سطح استئوکلسین می شود که با کاهش در وزن و درصد چربی بدن و بویژه پروفایل لیپیدی همراه است. با این حال، علی رغم تفاوت در میانگین ها، بین تمرین هوازی و مقاومتی از نظر آماری تفاوت معنی داری وجود ندارد.
