ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

---

مقدمه : مطالعات مختلف حاکی از وجود اختلالات شنوایی در بیماران مبتلا به بیماری آرتریت روماتوئید است که این اختلالات می تواند برای افراد مشکلاتی را در زندگی موجب شود . لذا نظر به اهمیت شنوایی در زندگی فرد و نحوه ی برقراری ارتباط وی با دیگران ، بررسی ارتباط بین آرتریت روماتوئید و اختلالات شنوایی ضروری به نظر می رسد . روش بررسی: این مطالعه از نوع مورد- شاهدی است که از آذر ۱۳۸۳ تا مرداد ۱۳۸۵ در بیمارستان آموزشی شهید صدوقی یزد انجام گرفت . در این مطالعه ۵۰ نفر بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید (گروه مورد) و ۵۰ نفر غیر مبتلا به بیماری که از نظر سن ، جنس و شغل مشابه گروه مورد بودند، به عنوان گروه شاهد مورد مقایسه و بررسی قرار گرفتند . آستانه شنوایی بیشتر ازdBHL ۲۵ ملاک کاهش شنوایی قرار گرفت . نتایج: در هر دو گروه ۴۲ نفر زن و ۸ نفر مرد بودند . آستانه شنوایی در کلیه فرکانس ها ارزیابی شد. این مطالعه نشان داد که در فرکانس های بالا (High Frequencies ) بین آستانه شنوایی دو گروه مورد و شاهد تفاوت وجود دارد که این تفاوت در فرکانس ۸۰۰۰ هرتز معنی دار بود(p=۰,۰۰۳) . از طرفی ارزیابی گوش میانی هم نشان داد که اختلال در این ناحیه دیده می شود که به صورت عدم رفلکس اکوستیک بارز گردید . بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید از نظر مصرف دارو به دو گروه معرف NSAID و Steroid تقسیم شدند که اختلاف معنی داری بین آستانه شنوایی در این دو گروه دیده نشد . همچنین این بیماران از نظر طول مدت ابتلا به بیماری به دو گروه ( طول مدت بیماری کمتر یا بیشتر از ۵ سال ) تقسیم شدند که بین این دو گروه نیز اختلاف معنی داری مشاهده نگردید. نتیجه گیری: نتایج حاصل از مطالعه نشان داد که به دلیل وجود اختلالات شنوایی در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید (اختلال گوش میانی و داخلی )، این گروه از بیماران باید تحت انجام آزمایش های دوره ای شنوایی سنجی (ادیومتری) قرار بگیرند تا در صورت وجود هر نوع اختلال شنوایی بتوان راهکار درمانی یا توانبخشی مناسبی برای آنها در نظر گرفت . اختلال شنوایی در بیماران مبتلا در فرکانس بالا دیده شد که می تواند سایر فرکانس ها را نیز درگیر کند . به علاوه درگیری گوش میانی هم در این بیماران مشاهده شد که ضرورت ارجاع بیماران را برای معاینات اتولوژی و ادیولوژی نشان می دهد.

---

مقدمه: میگرن یک سر‌درد ناتوان‌کننده رایج با حملات درد برگشت‌پذیر است که با تغییرات موقتی قطر رگ‌‌های خونی سر ارتباط دارد بر ‌اساس تقسیم‌بندی جهانی جامعه بین‌المللی سردرد، مبتلایان به میگرن به دو گروه عمده با‌‌‌ اورا و بدون اورا دسته‌بندی می‌شوند. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط پلی‌مورفیسم ژنتیکی C‏OX-۲-۷۶۵G →C و خطر ابتلا به میگرن در دو گروه بیمار و کنترل انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه DNA مربوط به بافت خونی ۱۰۰ بیمار میگرنی و ۱۰۰ فرد سالم استخراج و خالص‌سازی گردید. با‌ ‌‌استفاده از پرایمر اختصاصی‌‌COX-۲-۷۶۵G→C (rs۲۰۴۱۷) در فرآیند PCR، ناحیه مورد نظر ژن COX-۲ تکثیر داده شد. سپس با به‌کار‌گیری روش RFLP و آنزیم محدود‌گر Aci I، هضم آنزیمی صورت گرفت و داده‌های جمع‌آوری شده با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه ۲۰ تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: فراوانی ژنوتیپ‌های‌ COX-۲-۷۶۵ CC،COX-۲-۷۶۵ GC به طور معنی‌داری در بیماران نسبت گروه کنترل بالاتر است. نتیجه‌گیری: پلی‌مورفیسمCox-۲-۷۶۵G→C می‌تواند خطر ابتلا به میگرن را افزایش دهد. با این وجود لازم است مطالعات بیشتری بر ‌روی نمونه‌های گسترده‌تر با نژادهای مختلف در دیگر مناطق دنیا صورت گیرد تا نقش واریانت‌های ژن COX-۲ در پیشبرد بیماری میگرن مشخص شود.

---

مقدمه: بیماری سالمونلوز بر اثر مصرف مواد غذایی آلوده به سالمونلا در انسان و حیوانات ایجاد می‌شود. سالمونلا، توان ایجاد عفونت خود را به واسطه داشتن ژن‌های بیماری‌زایی متعدد کسب کرده است. ژن sipC یکی از ژن‌های بیماری‌زایی سالمونلا است که پروتئین SipC را کد می‌کند. هدف از این پژوهش ایجاد یک کاست ژنی به منظور دست‌کاری ژنتیکی سالمونلا انتریتیدیس در محل ژن sipC هست.

روش بررسی: در این مطالعه تجربی، پس از استخراج DNA از سالمونلا، نواحی فرادست (up) و فرودست (down) ژن sipC به روش PCR، تکثیرو محصولات PCR به روش همسانه‌سازی T/A در وکتور pGEM درج شدند. به منظور ایجاد سازواره نهایی، هر یک از قطعات نواحی فرادست و فرودست ژن sipC به ترتیب در وکتور pET۳۲ ساب کلون گردیدند و صحت کلونینگ با روش‌های PCR و هضم آنزیمی بررسی شد.

نتایج: تکثیر نواحی ۳۲۰ جفت بازی فرادست و ۲۰۶ جفت بازی فرودست ژن sipC با روش PCR با موفقیت انجام شد. همسانه‌سازی T/A این قطعات، سبب تشکیل دو وکتور نوترکیب pGEM-up و pGEM-down شد. نتایج تایید صحت ساب کلونینگ، موید تشکیل کاست ژنی نهایی pET۳۲-up-down است.

نتیجه‌گیری: کاست ژنی ساخته شده در این مطالعه به عنوان یک کاست چند منظوره قادر به دست‌کاری اختصاصی ژن sipC سالمونلا به روش نوترکیبی همسان است. این سازواره ژنی از پتانسیل لازم برای حذف ژن sipC و یا درج هر ژن مفید و مؤثری به جای ژن sipC، برخوردار است.

---

مقدمه: سرطان سینه یکی از شایع­ترین بدخیمی­ها در میان زنان می­باشد. مبتلایان به این عارضه در نتیجه‌ استفاده از راهکارهای درمانی دارای پاسخ به درمان ضعیفی هستند و عود مجدد در میان آن‌ها به فراوانی دیده می‌شود. در این مطالعه اثر انتروتوکسین B استافیلوکوکی بر بیان ژن­های BAK، FAS، BAX، TNF-a، BCL-۲ و Survivin در سلول­های آدنوکارسینومای پستان انسان (MCF-۷) مورد بررسی قرار گرفت. انتروتوکسین B استافیلوکوکی عضو توانمندی از خانواده سموم استافیلوکوکوس اورئوس می­باشد که به عنوان یک عامل ضد سرطان با توانایی انهدام سلول­های سرطانی شناخته می­شود.
روش بررسی: این مطالعه به صورت تجربی در مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد انجام شد. سلول­های رده  MCF-۷با استفاده از معرف لیپوفکتامین ۲۰۰۰، به‌وسیله‌ پلاسمیدهای pcDNA۳,۱(+)-seb (نوترکیب) و pcDNA۳,۱(+) (غیرنوترکیب) ترانسفورم شدند و با کشت در محیط انتخابی RPMI-۱۶۴۰ محتوی۶۰۰ μg/mL  آنتی‌بیوتیک G۴۱۸ انتخاب گردیدند. سپس میزان بیان ژن­های BAK، FAS، BAX، TNF-a، BCL-۲، Survivin در سلول­های ترانسفکت شده از طریق آنالیز Real Time-PCR مورد بررسی قرار گرفت. آنالیز آماری با استفاده از آزمون تی- استیودنت از طریق نرم‌افزار SPSS Inc., Chicago, IL; Version ۱۶ و هم‌چنین برنامه Excel مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج: نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که، انتروتوکسین B استافیلوکوکی به‌طور قابل‌توجهی بیان ژن­های آپوپتوزی را در سلول­های رده MCF-۷ تغییر می­دهد. در حالیکه افزایش بیان معنی­داری برای ژن­های BAK، FAS، BAX، TNF-a، مشاهده گردید، بیان ژن­های BCL-۲، Survivin به‌طور معنی­داری کاهش را در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. (۰۳۲/P=)
نتیجه‌گیری: انتروتوکسین B استافیلوکوکی دارای اثر مهاری بر رشد، تکثیر و تهاجم سلول­های آدنوکارسینومای پستان از طریق تغییر بیان ژن­های دخیل در مسیر آپوپتوز می­باشد. لذا به نظر می­رسد زمینه تحقیقاتی مناسبی برای بهره برداری از این سم در کنترل و درمان آدنوکارسینومای پستان انسان وجود داشته باشد.

---

 مقدمه: پژوهش‌ها به نقش باورهای فراشناختی و طرحواره‌های هیجانی در تداوم علایم اختلال استرس پس از سانحه اشاره کرده‌اند. از این‌رو، پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش باورهای فراشناختی و طرحواره‌های هیجانی در پیش‌بینی علایم اختلال استرس پس از سانحه در افراد مراجعه‌کننده به پزشکی قانونی شهر خرم­آباد انجام شد.
روش بررسی: پژوهش حاضر توصیفی - همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش شامل افراد دارای علایم اختلال استرس پس از سانحه  مراجعه‌کننده به سازمان پزشکی قانونی در سطح شهر خرم­آباد در سال ۱۳۹۷-۱۳۹۶ بود که در این میان تعداد ۲۰۰ نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب و مقیاس نشانگان اختلال استرس پس از آسیب فوا (۱۹۹۳) و باورهای فراشناختی  ولز و کاترایت - هاتون (۲۰۰۴) و طرحواره‌های هیجانی لیهی (۲۰۰۲) را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از رگرسیون گام به گام تحلیل شدند.
نتایج: نتایج نشان داد بین علایم اختلال استرس پس از سانحه با باورهای فراشناختی و طرحواره‌های هیجانی (به جز توافق و نشخوار ذهنی) همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد (۰/۰۵>P).‌ به علاوه تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که باورهای مثبت فراشناختی (۰/۵۰۰ = β) خودآگاهی شناختی (۱/۰۹۰- = β)، غیرقابل کنترل بودن (۴/۱۶۲ = β) و ابراز احساسات (۱/۵۷۲- = β) توانایی پیش‌بینی علایم اختلال استرس پس از سانحه را دارند.
نتیجه‌گیری: نتایج  نشان داد که ارتباط بین علایم اختلال استرس پس از سانحه با باورهای فراشناختی و طرحواره‌های هیجانی را باید مورد توجه قرار داد و مداخلات درمانی مبتنی بر باورهای فراشناختی منفی و طرحواره‌های هیجانی ناکارآمد را در این بیماران به‌کار برد.

---