ماهنامه علمی پ‍ژوهشی

مقدمه: اسینتوباکتربومانی، کوکوباسیل گرم منفی غیرتخمیری است که در بخش‌های مراقبت ویژه (ICU) شیوع دارد. جدایه‌های اسینتوباکتر بومانی مقاوم به کارباپنم در سراسر جهان گزارش شده است. بتالاکتامازهای اگزاسیلینازی در مقاومت این باکتری به کارباپنم‌ها نقش دارند. هدف این مطالعه بررسی الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی و فراوانی ژن‌های bla_OXA-۲۳ و bla_OXA-۲۴ در اسینتوباکتربومانی جدا شده از نمونه تراشه بیماران بستری در ICU بیمارستان‌های شهر اصفهان است.

روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی ۴۰ جدایه اسینتوباکتربومانی از کشت نمونه‌های تراشه بیماران بستری در ICU بیمارستان‌های شهر اصفهان طی سال ۱۳۹۴ کسب و توسط روش‌های بیوشیمیایی و ژن bla_OXA-۵۱ شناسایی شدند. الگوی مقاومت آنتی‌بیوتیکی به روش دیسک دیفیوژن و حداقل غلظت ممانعت کننده رشد (MIC) ایمیپنم به روش Etest بر اساس CLSI۲۰۱۵ تعیین و ژن‌های bla_OXA-۲۳ و bla_OXA-۲۴ در جدایه‌های مقاوم به کارباپنم به روش PCR ردیابی شد. داده‌ها به‌وسیله نرم‌افزار SPSS(v,۱۶) و آزمون‌های آماری تحلیل شد.

نتایج: کلیه جدایه‌های اسینتوباکتربومانی نسبت به سفتازیدیم، سفتریاکسون، مروپنم و ایمیپنم مقاوم بودند و کمترین مقاومت به ترتیب نسبت به کلیستین (۰‌%) و تایگی سایکلین (۱۰‌%) بود. کلیه نمونه‌ها دارای MIC ≥ ۳۲ µg/ml ایمیپنم بودند. ژن‌های bla_OXA-۲۳ و bla_OXA-۲۴ به ترتیب در ۸۷/۵‌% و ۲۵‌% جدایه‌ها ردیابی شد.

نتیجه‌گیری: درمان عفونت اسینتوباکتربومانی توسط کارباپنم‌ها به دلیل مقاومت بالا ناکارآمد است و توصیه می‌شود از آنتی‌بیوتیک‌های تایگی‌سایکلین و در خط آخر درمان جدایه‌های با مقاومت بالا کلیستین استفاده شود. مطالعاتی دیگری در خصوص مکانیسم‌های دیگر مقاومت به کارباپنم‌ها نیز الزامی است.