مقدمه: باکتری بورخوردریا سودومالئی عامل بیماری میلوئیدوزیس در انسان بوده و از راه خوراکی، استنشاقی و یا از طریق خراش پوستی به انسان منتقل می‌شود. پروتئین BLF۱ این باکتری، در سلول‌های میزبان باعث توقف پروتئین‌سازی می‌شود. PLGA به عنوان پلیمر زیست تخریب، جهت بارگذاری انواع مولکول های دارویی و پروتئینی، کاربرد دارد. هدف از این مطالعه، بیان پروتئین BLF۱ توسط E coli و بارگذاری آن در پلیمر PLGA و بررسی ایمنی‌زایی آن در موش سوری می‌باشد.
روش بررسی:در این پژوهش، بیان ژن blf۱ به وسیله القای IPTG انجام و پروتئین نوترکیب با تکنیک وسترن‌بلات تایید شد. پس از تخلیص پروتئین، آنتی‌ژن درپلیمر PLGA بارگذاری شد. سایز و پتانسیل زتای نانوذره حاوی پروتئین، اندازه‌گیری شد. پروتئین همراه با ادجوانت؛ نانوذره PLGA و PBS در دو و چهار نوبت به گروه‌های موش تزریق شد. میزان آنتی‌بادی در سرم آنها توسط تست الایزا اندازه‌گیری شد. در پایان موش‌ها با سم BLF۱ چالش شدند. از نرم‌افزارversion ۱۶ SPSS جهت آنالیز آماری استفاده شد.
نتایج: نانوذرات PLGA حاوی پروتئین نسبت به نانوذرات فاقد پروتئین، اندازه PDI بالاتر و پتانسیل زتای منفی‌تری داشتند. میزان بارگذاری پروتئین در نانوذرات حدود ۹۵% بود. نتابج تست چالش، حفاظت ۵۰% گروه حاوی نانوذره و حفاظت ۷۵% گروه حاوی پروتئین همراه ادجوانت را نشان می‌دهد.
نتیجه‌گیری: با توجه به دفعات تجویز و میزان تیترآنتی‌بادی پروتئین نوترکیب همراه با نانوذره و نتایج حاصله، این پروتئین می‌تواند به‌عنوان کاندید واکسن علیه بیماری میلوئیدوزیس مدنظر باشد.
