مقدمه: پیچ‌خوردگی مچ‌پا یکی از رایج‌ترین آسیب‌های ورزشی می‌باشد. این آسیب می‌تواند بر کینماتیک اندام تحتانی ورزشکار تاثیرگذار باشد. لذا هدف از تحقیق حاضر مقایسه اثر ۶ هفته تمرینات تقویتی تعادلی و هاپینگ بر کینماتیک اندام تحتانی ورزشکاران مبتلا به بی‌ثباتی عملکردی مچ‌پا در حین دویدن می‌باشد.
روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی می‌باشد که تعداد ۳۶ ورزشکار مبتلا به بی‌ثباتی عملکردی مچ‌پا به‌صورت تصادفی در ۳ گروه تمرینات هاپینگ، تقویتی تعادلی و کنترل قرار گرفتند. تمرینات به‌مدت شش هفته و هفته‌ای ۳ جلسه بود. اطلاعات کینماتیکی در حین دویدن با سرعت km/h ۱۰ با استفاده از دوربین سه بعدی اوپتی‌تراک قبل و بعد از تمرینات ثبت شد. جهت مقایسه اثر تمرینات از نرم‌افزارversion ۲۰ SPSS و از آزمون آنکوا استفاده گردید.
نتایج: نتایج آزمون نشان داد که بین ۳ گروه در دورسی‌فلکشن مچ پا (۰/۰۰۹P=)، اینورژن مچ پا (۰/۰۰۱P=) و فلکشن زانو (۰/۰۰۱P=) تفاوت معنادار وجود دارد. نتایج آزمون بنفرونی نیز نشان داد که تمرینات هاپینگ در دورسی‌فلکشن مچ پا، اینورژن مچ پا و فلکشن زانو نسبت به گروه کنترل تفاوت معنادار دارد (۰/۰۰۹P=، ۰/۰۰۱P=، ۰/۰۰۱P=). هم‌چنین نتایج نشان داد تمرینات تقویتی تعادلی در حرکات فوق نسبت به گروه کنترل تفاوت معنادار دارد (۰/۰۰۵P=، ۰/۰۰۲P=، ۰/۰۰۶P=) و در فلکشن زانو تمرینات هاپینگ نسبت به تمرینات تقویتی تعادلی تفاوت معناداری نشان داد (۰/۰۱۲P=). نتایج نشان داد هر دو تمرین هاپینگ و تقویتی تعادلی باعث بهبود زاویه‌های دورسی‌فلکشن، اینورژن و فلکشن زانو در تماس اولیه پا در دویدن در ورزشکاران گردیده است. اما تمرینات هاپینگ در بهبود زاویه فلکشن زانو در ورزشکاران مبتلا بی‌ثباتی عملکردی مچ پا بهتر عمل می‌کنند.
نتیجه‌گیری: بنابراین با توجه به نتایج ارائه شده می‌توان نتیجه گرفت که دوره توانبخشی پیچ‌خوردگی مچ پا در ورزشکاران مربیان و متخصصین امدادگر ورزشی باید از ترکیب تمرینات تقویتی تعادلی و هاپینگ به‌طور یک برنامه جامع استفاده گردد. علاوه بر این تمرینات هاپینگ را می‌توان به‌عنوان جایگزین مناسبی برای تمرینات تقویت تعادلی در مکان‌هایی که تجهیزات کافی وجود ندارد، مورد استفاده قرار داد.
