آمنه خوشوقتی، سعید نظیفی، مهدی کاظمی،
دوره ۱۷، شماره ۴ - ( پائیز ۱۳۸۸ )
چکیده
مقدمه: هدف از پژوهش حاضرتعیین تغییرات مدت زمان مسیرهای انعقادی بعد ازتجویز همزمان وارفارین و ویتامین Cبود.
روش بررسی: به منظور انجام این تحقیق۵۰ سر موش صحرایی نژاد ویستار انتخاب شدند. به جز گروه کنترل ۴ گروه موش به عنوان گروههای آزمایش انتخاب شدند. یک گروه از موشها برای تجویز وارفارین به مدت ۱۰ روز و گروه دیگر برای تجویز همزمان وارفارین و ویتامین C به مدت ۱۰ روز انتخاب گردیدند. وارفارین و ویتامین C از راه خوراکی تجویز شد. دو گروه باقی مانده نیزبه همین شکل اما برای مدت ۲۰ روز دارو درمانی شدند. بعد از پایان ۱۰ و ۲۰ روز از هر کدام از گروه های مربوطه خونگیری و پارامترهای PTT,PT، BT و CT مورد سنجش قرار گرفتند.
نتایج: در دوز تجویزی مصرف ویتامین C سبب کاهش زمان های PTTوPT در روز تجویز شده است. زمان PTT و PT در مقایسه با گروه دریافت کننده وارفارین (به مدت ۲۰ روز) کاهش معنی داری نشان می دهد. در دوز تجویزی، در روز دهم، میانگین مدت
زمان های PTTو PT در گروه دریافت کننده وارفارین، به تنهایی کمتر از میانگین PT و PTT در گروه دریافت کننده وارفارین و ویتامین C می باشد. اما در مورد زمان سیلان این مدت زمان ها در گروه دریافت کننده وارفارین و ویتامین C در مقایسه با گروه دریافت کننده وارفارین به تنهایی بطور معنی داری کمتر می باشد(۰۵/۰.(P<
نتیجه گیری: مصرف بیست روزه ویتامین C سبب کاهش میانگین زمان پروترومبین و ترومبوپلاستین نسبی در گروه دریافت کننده وارفارین و ویتامین C شده است. از این رو تأثیر ویتامین C بر انعقاد خون می تواند مشابه تأثیر ویتامین K باشد.
امیر ادیبی، آمنه خوشوقتی،
دوره ۲۷، شماره ۲ - ( اردیبهشت ۱۳۹۸ )
چکیده
مقدمه:تیروئیدنقش مهمی‌در متابولیسم بدن دارد.افزایش وزن وآترواسکلروز منجر به بیماریهای قلبی‌عروقی می‌شود.گل محمدی و تخم‌کتان در طب سنتی برای کاهش وزن،زیاد استفاده می‌شوند. دراین مطالعه مکانیسم اثراین دوگیاه و مقایسه اثرآن‌ها بر وزن بدن، سطوح سرمی هورمون‌های تیروئید و شاخص‌های چربی موش صحرایی بررسی شد.
روش بررسی: در مطالعه آزمایشگاهی تجربی ۳۶سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به گروه کنترل و ۵ گروه تجربی تقسیم شدند.گروههای تجربی دوزهای مختلف عصاره این دو گیاه را به مدت ۲۸ روز به صورت داخل صفاقی دریافت کردند.یک روز پس از آخرین تزریق وزن‌کشی و خونگیری انجام شد. شاخص‌های چربی به روش بیوشیمیایی وهورمون‌های تیروئیدی به روش ایمونواسی اندازه‌گیری و مقادیر با استفاده‌ازآزمون‌های آماری one way, ANOVAsوتست Tukey در سیستم SPSS Inc., Chicago, IL; version ۱۸ در سطح معنادار(۰۵/۰p<) تجزیه و‌تحلیل شدند.
نتایج: افزایش معنی‌دار T۳ در همه گروه های تجربی (به‌جز گروه دریافت کننده گل محمدی با دوز mg/kg۵۰۰) و کاهش معنی‌دار TSH در همه گروههای تجربی مشاهده شد. همه موش‌های صحرایی مورد مطالعه کاهش وزن را نشان دادند (P-value گروه ۱ :۰۳/۰ ،گروه۲: ۰۴۲/۰ و گروههای تجربی ۳،۴، ۱،۵ ۰۰۰:/۰>P). تری‌گلیسیرید در همه گروه‌ها کاهش نشان داد.( P-value در گروههای تجربی ۵،۴،۳،۲،۱ به‌ترتیب ۰۳۴/۰،۰۰۵/۰ ،۰۰۳/۰،۰۰۲/۰،۰۰۳/۰ بود)
دوز بالای تخم‌کتان و گل‌محمدی و تجویز همزمان این دو عصاره سبب افزایش معنی‌دار HDL وکاهش معنی‌دار VLDLشد. LDL در گروه تجربی ۵ در مقایسه با گروه کنترل،کاهش معنی‌دار داشت (۰۵/۰p<).
نتیجه‌گیری: گل‌محمدی و تخم‌کتان سبب افزایش تری‌یدوتیرونین و کاهش TSH شدند و‌این تغییرات سبب کاهش شاخص‌های چربی و وزن شد،گرچه اثرات گل‌محمدی بیشتر از تخم‌کتان بود.
