مقدمه: در طول دوران بارداری سنتز هورمون‌های تیروئیدی و متعاقب آن نیاز به ید به دلیل نیاز بالای جنین افزایش می‌یابد. در صورت کاهش مصرف ید از طریق مادر، جنین دچار اختلالات کمبود ید می‌شود. هدف کلی این مطالعه بررسی الگوی تغییرات ید دفعی ادرار در طول دوران بارداری است.
روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ۴۰ زن باردار در سه ماهه اول بارداری وارد مطالعه شدند. سابقه بیماریهای تیروئیدی و سقط جنین از معیارهای خروجی این مطالعه بود. نمونه‌های تصادفی ادرار در سه ماهه اول، دوم و سوم جمع آوری شد و ید دفعی ادرار (urinary iodine excretion: UIC) با استفاده از روش کالریمتری سندل- کولتهف اندازه‌گیری شد.
نتایج: میانه ید دفعی ادرار در سه ماهه اول، دوم و سوم به ترتیب برابر µg/L ۵/۱۱۶، µg/L۸/۹۸ و µg/L۱۰۰ بود. با استفاده از آزمون اندازه‌گیری‌های مکرر، تغییرات معنی‌داری(۲/۰P=) در ید دفعی در طول دوران بارداری مشاهده نشد. درصد فراوانی کمبود ید
( µg/L۱۵۰UIC < ) در سه ماهه اول، دوم و سوم بارداری به ترتیب برابر ۷۲%، ۷۵% و ۸۶% بود.
نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که میانه ید دفعی ادرار(µg/L ۱/۱۰۵) در میان زنان باردار ساکن شهرستان ارومیه با مقادیر توصیه شده از سوی سازمان جهانی بهداشت برای دانش‌آموزان و زنان غیر باردار پائین تر است. همچنین شیوع کمبود ید
(µg/L ۱۵۰UIC < ) در این منطقه در مقایسه با مناطق با کفایت ید، بالا بوده و نشانگر لوزوم ارائه ی مکمل یاری ید در این منطقه می باشد.
