جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای خدارحمی

فاطمه آیت اللهی، علیرضا عباسی، فائزه فتوحی اردکانی، الهه خدارحمی،
دوره ۳۲، شماره ۲ - ( اردیبهشت ۱۴۰۳ )
چکیده

مقدمه: درمان پالپ زنده شامل روش‌هایی است که جهت حفظ حیات پالپ و تکامل ریشه در دندان‌های دائمی نابالغ با دیواره عاجی نازک و فورامن اپیکال باز که در اثر پوسیدگی، تروما و یا در پروسه ترمیم دچار آسیب یا التهاب شده‌اند، به‌کار می‌رود. این مطالعه جهت ارزیابی آگاهی دندانپزشکان عمومی یزد درباره درمان پالپ زنده دندان‌های دائمی جوان در سال ۱۴۰۱ انجام گردید.
روش بررسی: در این مطالعه توصیفی - مقطعی، پرسش‌نامه روا و پایا شامل اطلاعات دموگرافیک  و ۱۵ سوال درباره آگاهی نسبت به درمان پالپ زنده بین ۱۵۰ دندانپزشک عمومی یزد توزیع شد. پس از جمع‌آوری پرسش‌نامه‌ها، اطلاعات با استفاده از نرم‌افزار SPSS version ۱۶ و تست های آماری T-test و ANOVA مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایج: شرکت کنندگان در این مطالعه شامل ۵۵/۳% مرد و ۴۴/۷% زن با میانگین سنی ۷/۳۲±۳۴/۲۵ سال و میانگین سابقه کار ۷/۰۴±۸/۳۲ سال بودند. از این بین ۳۵/۳% سابقه شرکت در دوره‌های بازآموزی را داشته‌اند. میانگین نمره شرکت‌کنندگان در این مطالعه ۹/۲ از ۱۵ ارزیابی شده است. میانگین نمره آگاهی در گروه‌های مختلف دندانپزشکان از نظر فاکتورهای سن، جنس، سابقه کار، محل فعالیت و سابقه شرکت در دوره های بازآموزی، با هم تفاوت معناداری نشان نداد. (P >۰,۰۵)
نتیجه‌گیری: آگاهی دندانپزشکان عمومی یزد درباره درمان پالپ زنده دندان‌های دائمی جوان در سطح متوسط بوده و نیاز به دوره‌های بازآموزی جهت ارتقای سطح آگاهی و کمک به انتخاب بهترین طرح درمان در دندان‌های دائمی جوان، مشهود می‌باشد.
 

مهدی شمالی احمدآبادی، محسن ذبیحی، علی خدارحمی، عاطفه برخورداری احمدآبادی،
دوره ۳۲، شماره ۸ - ( آبان ۱۴۰۳ )
چکیده

مقدمه: اضطراب اجتماعی با اضطراب معین، ناکارآمدی شناختی و هیجانی در موقعیت‌های اجتماعی مشخص می‌شود و می‌تواند به رفتار اجتناب اجتماعی منجر شود. هدف این پژوهش بررسی نقش میانجی انتقاد از خود در رابطه بین ترس از ارزیابی منفی و خودمهربانی با اضطراب اجتماعی دانشجویان علوم پزشکی یزد بود.
روش بررسی: این پژوهش از نوع همبستگی است که به شیوه معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری پژوهش متشکل از کلیه دانشجویان پزشکی، داروسازی و دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. حجم نمونه ۲۵۰ نفر تعیین و با روش نمونه‌گیری داوطلبانه انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل مقیاس اضطراب اجتماعی جرابک (۱۹۹۶)، ترس از ارزیابی منفی لری (۱۹۸۳)، فرم کوتاه شفقت به خود ریس و همکاران (۲۰۱۱) و خودانتقادی تامپسون و زاروف (۲۰۰۴) بود که به صورت برخط منتشر شد. در نهایت داده‌های ۲۲۷ دانشجو به روش همبستگی پیرسون و مدل معادلات ساختاری و با بهره‌گیری از نرم‌افزارهای SPSS version ۱۶ و Amos۲۴ تحلیل شد.
نتایج: نتایج نشان داد که اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی و انتقاد از خود بر اضطراب اجتماعی معنی‌دار (۰/۰۰۱>P)؛ اثر مستقیم خودمهربانی بر اضطراب اجتماعی دانشجویان غیرمعنی‌دار (۰/۰۵<P) و اثر مستقیم ترس از ارزیابی منفی و خودمهربانی بر انتقاد از خود نیز معنی‌دار بوده است (۰/۰۰۱>P). هم‌چنین نتایج بوت‌استراپ نیز نشان داد که اثر ترس از ارزیابی منفی و خودمهربانی به اضطراب اجتماعی از طریق انتقاد از خود معنی‌دار بوده است (۰/۰۰۱>P).
نتیجه‌گیری: ترس از ارزیابی منفی به‌طور قابل‌توجهی بر اضطراب اجتماعی تأثیر می گذارد و نقش واسطه‌ای خودانتقادی را در این رابطه برجسته می‌کند.

 


صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به ماهنامه علمی پ‍ژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | SSU_Journals

Designed & Developed by : Yektaweb