نسرین حنیفی، فضل ا... احمدی، ربابه معماریان، محمد خانی،
دوره ۱۲، شماره ۴ - ( زمستان ۱۳۸۳ )
چکیده
مقدمه: بررسی‌های تهاجمی ازجمله آنژیوگرافی عروق کرونر یک تجربه تنش‌زا برای بیماران تحت آنژیوگرافی عروق کرونر است که می‌تواند بر روی پارامترهای همودینامیک تأثیر داشته باشد.
روش بررسی: این مطالعه از نوع نیمه تجربی و با هدف تعیین تأثیر به‌کارگیری روش آرامسازی بر روی علایم همودینامیک بر روی ۴۰ بیمار تحت آنژیوگرافی عروق کرونر بستری در بخشهای قلب و بعد از آنژیوی بیمارستان شهید بهشتی زنجان در سال ۱۳۸۲ انجام شد. با توجه به شرایط و روش نمونه‌گیری در دسترس وبه صورت تصادفی بیماران در دو گروه شاهد و آرامسازی مورد مطالعه قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی علاوه بر اطلاعات دموگرافیک شامل متغیرهای همودینامیک نیز بود. در گروه آرامسازی، پژوهشگر روز قبل از آنژیوگرافی به صورت فردی در ارتباط با تاثیر آرامسازی صحبت می‌‌نمود وسپس پژوهشگر یک بار با کمک مددجو موارد آرامسازی را انجام می‌داد واز مددجو بعد از یادگیری کامل می‌خواست که ۲-۳ بار قبل از رفتن به آنژیوگرافی آرامسازی را انجام دهد و در گروه شاهد بیماران فقط مراقبت‌های معمول قبل از آنژیوگرافی را دریافت می‌کردند. در هردو گروه پارامترهای همودینامیک ۱۲-۸ و نیم ساعت قبل، حین و پس از آنژیوگرافی اندازه‌گیری شد.سپس با استفاده از آزمونهای آماری تی مستقل و chi-squre داده‌های حاصل تجزیه وتحلیل آماری شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که تعداد تنفس نیم ساعت قبل از آنژیوگرافی، میانگین فشار خون دیاستولیک و تعداد تنفس پس از آنژیوگرافی در گروه آرامسازی از نظر آماری نسبت به گروه شاهد کاهش معنی‌داری را نشان داد ( ۰۵/۰ P< ). در سایر متغیرها با وجودی‌که از نظر آماری اختلاف معنی‌داری مشاهده نشد، اما غالبا متغیرها از نظر بالینی در گروه آرامسازی نسبت به گروه شاهد کاهش معنی‌داری را نشان می‌داد که در بهبود وضعیت همودینامیک بیماران قلبی می‌تواند مثمر ثمر باشد.
نتیجه‌گیری: با نتایج به‌دست آمده از این مطالعه می‌توان توصیه نمود، که قبل ازمداخلات تهاجمی مانند آنژیوگرافی، روش آرامسازی بنسون به عنوان یک مداخله مراقبتی و حمایت روانی و بدون عوارض سوء برای بیماران استفاده گردد.
