مقدمه: تمرینات ورزشی با تعدیل فشارخون و ضربان قلب نقش حفاظتی در بیماران قلبی میانسال دارد، هدف از پژوهش حاضر مقایسه اثر هشت هفته تمرین هوازی و ترکیبی بر برخی شاخصهای همودینامیکی در بیماران مرد میانسال تحت عمل جراحی عروق کرونر بود.
روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی، در سال ۱۴۰۱ تعداد ۳۰ مرد میانسال عمل جراحی عروق کرونر به‌صورت تصادفی ساده به سه گروه هوازی (۱۰نفر)، ترکیبی (۱۰نفر) و کنترل (۱۰نفر) تقسیم شدند. آزمودنیهای دو گروه مداخله به مدت هشت هفته، هفتهای سه جلسه تمرینات منتخب هوازی و ترکیبی (با شدت ۵۵ تا ۷۵ درصد حداکثر ضربان قلب بیشینه، به مدت ۶۰ دقیقه) انجام دادند. قبل و بعد از مداخله اندازه‌گیری فشارخون، تعداد ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از روشهای آماری تی وابسته، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی با سطح معناداری (۰/۰۵≤ P) انجام شد.
نتایج: تمرینات هوازی موجب کاهش معنادار فشارخون سیستولی (۰/۰۳۶=P)، فشارخون دیاستولی (۰/۰۴۰=P) و تعداد ضربان قلب (۰/۰۱۳=P) شد اما میزان کاهش در گروه ترکیبی معنادار نبود (۰/۰۵<P)، تفاوت اثر بین گروهی هم معنادار نبود (۰/۰۵<P). افزایش درصد اشباع اکسیژن خون در هر دو گروه هوازی (۰/۰۰۰=P) و ترکیبی (۰/۰۰۷=P) و تفاوت اثر بین دو گروه معنادار بود (۰/۰۰۴=P).
نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تمرینات هوازی و ترکیبی به عنوان یک استراتژی مداخله‌ای مفید در بهبود شاخصهای همودینامیک موجب سازگاری بیشتر بیمار با شرایط پس از عمل جراحی قلب می‌شود.
